Sabah Mercan'ın sesiyle uyandım.
M:"Hadi kızım kalk kahvaltıyı hazırladım bak"
Zorla da olsa yataktan kalkıp kahvaltıya oturdum.Canım hiçbirşey yemek istemiyodu.Mercan sürekli birşeyleri ağzıma tıkıyordu.
"Ya Mercan zorlama yemiycem"
M:"Senin aklın Fiko'da dimi?"
"Nasıl olmasın napıcam ben ya?"
M:"Düzelir herşey sıkma sen o güzel canını"
Sıkıntıyla önüme döndüm.Fikoyla konuşmam gerekti.Yanlış anlamıştı herşeyi.O sırada telefonum çaldı.Ekrana baktığımda tanımadığım bir numara arıyordu.Merak edip açtım.
K:"Günaydın varoş gülü"
Bi dakika bu ses Kıvanç'ın sesiydi.Nerden bulmuştu numaramı ne yüzle arıyordu beni!
"Sen nerden buldun numaramı?"
K:"Sağol bende iyiyim"
"Ne istiyosun benden,niye aradın?"
K:"Sesini duymak istedim olamaz mı?"
"Senin yüzünden Fiko beni terketti sen hala ne yüzle arıyosun sen ya.Sakın bir daha karşıma çıkma"
Deyip telefonu suratına kapattım.Mercan meraklı gözlerle bana bakıyordu.
M:"Kızım nerden bulmuş bu senin numaranı?"
"Bilmiyorum bela olucak başıma ya"
Mercanla birlikte kahvaltıyı topladıktan sonra hazırlanıp evden çıktık.Yolda yürürken Fikoyu gördük.
M:"Hadi Sibel git konuş Fikoyla"
"Mercan ya yine terslerse"
M:"Bişey olmaz git hadi"
Mercan'ın iteklemeleriyle Fiko'nun arkasından koştum.
"Fiko"
Kolundan tutup kendime döndürdüm.
"Fiko lütfen dinle beni"
"Ne anlatıcaksın Sibel?Beni nasıl kandırdığını mı?"
"Fiko nolur birazcık hatırım varsa,herşeyi anlatıcam sana"
Biraz düşündükten sonra:
"İyi...tamam"
"Ama sakin bi yere gidelim istersen"
Şu anda okulu boşverip Fiko ile yürümeye başladık.Mahellede okulun yakınında bir parka geldik.Banka oturduk.
"Fiko bak Kıvanç yalan söylüyor.O gün sen gittikten hemen sonra yanıma geldi.Onu daha tanımıyorum bile.Sen gelince de sevgiliyiz falan dedi.Fiko ben bu dünyada bi tek seni seviyorum başkasını seveceğimi nasıl düşünürsün."
Bana inanmak ister gibi bakıyodu.Dayanamadım gözümden bi damla yaş döküldü.Onu kaybetmek bu hayatta isteyeceğim ve asla istemediğim birşeydi.Çenemden tutup gözlerine bakmamı sağladı.
"Sana inanıyorum Sibel daha doğrusu inanmak istiyorum"
"Fiko...yapma böyle,düşünme"
Hiç beklemediğim bir anda sarıldı bana.
"Ağlama Sibel sana inanıyorum tamam mı ağlama lütfen"
Birsüre öyle kaldık.Ardından okul olduğu aklımıza geldi ve yine eskisi gibi el ele tutuşup okulun yolunu tuttuk.
Evet uzun bi aradan sonra sonunda yeni bölüm yazabildim.Yazarken zorlandım.Aklımda hiçbirşey yoktu çünkü.Eğer sizinde hikayede olmasını istediğiniz birşey varsa söyleyin.
Fragman çok güzeldi bu arada.Tabi final olması da üzücü.İnşallah mutlu sonla biter de yine bi süpriz yapmazlar.
Yeni bölümde görüşmek üzere❤️
