48
ဝူးးးး ဝူးးးးးးးး
ဆိုင်ကယ်တစီးကားလမ်းမထက်မှာမောင်းနှင်နေသည်
MAC ရဲ့ခါးကိုဖက်ကာနောက်ကလိုက်ပါနေသောJIYEON
ဒီအချိန်ဆို အိမ်က UNNIE စိတ်ပူနေတော့မှာ
သူနဲ့စကားပြောရင်း ဖုန်းကျကွဲကာ အခက်ခဲကြုံနေရသည်မဟုတ်လား
mac ဘယ်လိုများ သူမအခက်ခဲဖြစ်နေတာကိုသိခဲ့ပါလိမ့်
ယိုစီးကျလာသည့်သွေးတွေက yeon လက်ဖဝါးတွေကိုတောင်စွန်းထင်းကုန်သည်
ကျွီ !!
အတော်လေးမောင်းနှင်ပြီးနောက်တိုက်ခန်းတခုရှေ့မှာရပ်တန့်သွားသည်
"ဆင်း"
သူမကိုပြောပြီးသူကိုယ်တိုင်လဲဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်၍
yeonလက်ကိုဆွဲကာ တိုက်ပေါ်ပြေးတတ်သွားသည်သူ့ခြေထောက်တွေကတော့
ယိုင်နဲ့လျှက်
အခန်းတခုယောကျားလေးအသုံးဆောင်တချို့ရှိနေသည်သူနေတဲ့နေရာများလား
အခန်းတံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာ အားအင်ကုန်ခန်းပြီး လဲကျတော့မည်
"macဆေးရုံသွားရအောင်ပါ"
"ရတယ်ဒီလောက်တော့ငါ့ပါသာလုပ်တတ်တယ်ဟိုစင်ပေါ်မှာဆေဲး့သေတ္တာ ယူ
လာပေးပါ"
"ဘာကိုဒီလောက်လဲ mac!!!! "
သူမစိတ်မရှည်စွာအော်ဟစ်မိသည်မျက်ရည်စတွေနဲ့ပေါ့
"မဖြစ်ဘူးဆို!!!! နားမလည်ဘူးလား"
သူကလဲပြန်အော်သည်
အ" နာကျင်စွာညည်းတွားသည်
အဲ့လောက်တောင်yeon ကိုဘာလို့ကာကွယ်ပေးချင်ရတာလဲ macရယ်
"ဘာလို့ လဲသေသွားမယ်ရှင်ရူးနေပြီလားလို့ ဘာလို့
ကိုယ့်အသက်ကိုအရေးမထားပဲyeonအတွက်စိတ်ပူနေရတာလဲ ဘယ်လိုလုပ်မလဲဒီလောက်ဖြစ်လာတာမရူးပါနဲ့ သွားရအောင်"
"ဟုတ်တယ်ငါရူးနေလို့ ငါအဲ့လိုရူးတာ တယောက်ယောက်တခုခုအဖြစ်မခံနိုင်ဘူး
တယောက်ယောက်ကိုဂရုစိုက်ပေးချင်ခဲ့တာငါ့မှာငါ့မှာငါ့အပေါ် ထားတဲ့နင့်မေတ္တာကြောင့်ဂရုစိုက်ပေးချင်ခဲ့တာ ငါ့အတွက်တယောက်ယောက်ကနင်ပဲ "
စိတ်ရှိလက်ရှိ yeon ကိုအော်ပစ်လိုက်သည်
အားးအော်လိုက်တဲ့အားထုတ်မှုကြောင့်နာကျင်မှုကပိုလာသည်
