🌷Changing Habits 🌷

#7 In The Car

Νεφέλης POV

Ξυπνησα μα δεν ανοιξα τα μάτια μου , μόνο που χασμουριθηκα και τεντωθηκα. Σκεφτόμουν με κλειστά τα μάτια. Σκεφτόμουν το όνειρο που είδα. Είδα εμένα και την Αφροδίτη να καθόμαστε σε ενα παγκάκι και να συζητάμε . Και μετά άρχισα να τρέχω μα δεν μπορω να θυμηθω το γιατί. Μάλλον είναι σαν αυτά τα όνειρα που τα βλέπεις και την στιγμη που ξυπνάς ξεχνάς τι έχει γίνει. Ξαφνικα ακούω μια γλυκιά αντρικη φωνη.

Εντ.~ Ξύπνα , πήραμε εξιτήριο!! Πάμε σπίτι.

Νεφ.~Οχι ακόμα...

Εντ.~ Αμα δεν σηκωθεις θα σε πάω εγώ στο αμάξι!!

Νεφ.~ Α ναι και πως θα το κάνεις αυτό?

Τον ρωτησα και ακόμα δεν είχα ανοίξει τα ματια μου.

Εντ.~ Λοιπον , σκέφτομαι τον απλό και μεθοδικό τρόπο

Νεφ.~ Και ποιός είναι αυτός??

Εντ.~Σε περνώ στην αγκαλιά μου και σε πηγαίνω στο αμάξι μόνος μου.

Νεφ.~ Ναι καλά, σιγά μην με σηκωσεις.

Είπα με χιουμοριστικό τρόπο γιατί νόμιζα πως αστειευοταν. Ελα ντε που το εννοούσε όμως. Κι έτσι πως ήμουν ξαπλωμένη βάζει τα χέρια του το ένα στην πλάτη μου και το άλλο κάτω από τα γόνατά μου. Με σηκώνει και εγώ ακόμη με κλειστά τα μάτια εκανα πως κοιμομουν αλλά στην πραγματικότητα απολαμβανα τη διαδρομή.Προσπαθησα να δειχνω χαλαρη και ψυχραιμη .Η μυρωδιά του είναι υπεροχη. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Όταν βγήκαμε εξω απο το δωμάτιο συναντήσαμε την Αφροδίτη .

Εντ. ~Μαζεψε τα πραγματα της την πάω στο αμάξι.

Αφρ. ~Ενταξει.

Φτάσαμε ,λοιπόν , στο αμάξι. Και με έβαλε να κάτσω στη θέση του συνοδηγου με προσοχή και μου έβαλε την ζώνη. Δεν ηταν το αυτοκίνητο της μαμάς μου... Ήταν το δικό του ...Τότε ανοιξα τα μάτια μου , για να δω πως ηταν το αμάξι του. Μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα.

Νεφ.~ Ωραίο αμάξι!!

Εντ.~ Σου αρέσει??

Νεφ.~Ναι είναι πραγματικά πολύ ωραίο. Πόσο χρόνων είσαι και έχεις δικό σου αμάξι??

Τον ρωτησα και έβγαλε ενα πνιχτο γέλιο. Μα τόσο ηλίθια ερώτηση του έκανα??

Εντ.~ Είμαι 18 ετών

Δεν έδωσα σημασία στο γέλιο του και συνεχησα την συζήτηση.

Νεφ.~ Φαίνεσαι για πιο μικρός.