🌷Changing Habits 🌷

#14 The Lake In The Forest

Νεφέλης POV

Τι στο καλό? Πώς ηταν παγωμένα τα χέρια του, αφού στο αμάξι είχε τόσο πολύ ζέστη? Μήπως όντως κρύωνε? Αποκλείεται αφού τα γάντια του δεν τα φορούσε και ηταν σε μια θήκη πίσω απο τις ταχύτητες. Ήταν τόσο παγωμένο και τόσο σκληρό. Σαν μια λεία παγωμένη πέτρα. Εκτός από αυτό είναι πολύ δυνατός. Στο νοσοκομειο που με είχε σηκώσει στην αγκαλιά του , με κουβαλούσε με μεγάλη ευκολία. Συνέχεια θέλει να με προστατεύει και να με βοηθάει.

Με αυτές τις σκέψεις ανεβηκα στο δωμάτιο μου ξέροντας οτι δεν ηταν κανένας μέσα στο σπίτι , γιατί η μαμά έλειπε για δουλειές. Τώρα πια ο μπαμπάς μου δεν θα μένει μαζί μας για ενα χρόνο λόγω επαγγέλματος.

Ξαπλωσα στο διπλό μου κρεβάτι που ηταν δίπλα απο το παράθυρο. Εβγαλα το κινητό απο την τσέπη μου και έβαλα μουσική.

Αρχιζα να τον σκέφτομαι πάλι, αλλά κάπως διαφορετικά. Αρχισα να σκέφτομαι πόσο ελκυστικός είναι για μένα. Η παράξενη ομορφιά του, το άσπρο του δέρμα, τα χρυσά του μάτια, τα καλοσχηματισμένα του χείλη του έδιναν μια χάρη που σε όλους εδινε μια ευχαρίστηση. Κάποιος θα μπορούσε να τον θεωρήσει ως εναν άγγελο. Ακόμα και η μυρωδιά του είναι υπέροχη.

Κάποια στιγμή σηκωθηκα απότομα απο το κρεβάτι μου και μόνο μία ερώτηση κατέλαβε το μυαλό μου:"Είμαι ερωτευμένη μαζί του? "

Είναι λογικό! Αφού είναι τόσο όμορφος και τόσο ελκυστικός. Ειδικά εκείνο το χαμόγελο και αυτά τα χάλκινα μαλλιά που ανεμιζουν στον αέρα και βγάζουν αυτήν την ιδιαίτερη μυρωδιά....

Μόλις θυμηθηκα οτι μέσα στο δάσος υπάρχει και μια λιμνούλα. Βάζω μόνο τα παπούτσια μου και μια ζακέτα, αφού ήμουν ηδη ντυμένη. Παίρνω το κινητό μου, κλειδωνω το σπίτι και κατευθυνομαι προς το εσωτερικό του δάσους. Είχα βάλει τα ακουστικά στα αυτιά μου και προχωρούσα.

Εφτασα αρκετά γρήγορα σε 15 λεπτά είχα φτάσει ήδη. Εκεί έχει κάτι βράχους. Αρχίζω να περπαταω πανω τους μεχρι που βρίσκω εναν επίπεδο βράχο, ο οποίος ηταν σχεδόν μέσα στο νερό. Κάθομαι, βγάζω τα ακουστικά και αρχίζω να απολαμβανω. Είναι πολύ ήρεμα εδώ. Κάθομαι με τα πόδια σταυρωμένα και ξαπλωνω στον βράχο πίσω μου. Εκλεισα τα μάτια μου για λίγο και ανεπνευσα καθαρό αέρα. Όταν ανοιξα τα μάτια μου το κεφάλι μου ηταν ψηλά και κοιτουσα πως οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούσαν τα φυλλώματα των δέντρων. Τα ξαναεκλεισα. Μα όταν τα ανοιξα είδα τον Έντουαρντ. Αχ τι έχω πάθει οπου πάω τον βλέπω? Ετριψα τα μάτια μου και τα ξανά ανοιξα. Καθόταν σε εναν βράχο πιο μακρυά απο εμένα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να του μιλήσω. Θα έχει κι αυτός τις σκοτουρες του. Έτσι αποφάσισα να γυρίσω μπροστά μου και να μην τον κοιταω. Ηταν ενα πετραδάκι απο πίσω μου και με ενοχλούσε. Το πήρα και το πέταξα στη λιμνούλα. Ακούστηκε ένας ήχος όταν έπεσε στην λίμνη.

Μέσα στην τσάντα μου είχα πάντα ενα βιβλίο έτσι ώστε όταν βαρεθω να το διαβάσω. Έτσι άρχισα να το διαβάζω. Καθώς πήγαινα στην πρώτη σελίδα έριξαν μια ματιά στον Έντουαρντ, αλλά δεν ηταν εκεί. Έτσι άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου. Το βιβλιο αυτό ηταν το αγαπημένο μου. Το διάβαζα συνέχεια και συνέχεια και ακόμα το διαβάζω.

Εντ.~Γεια σου

Νεφ.~Ααααχχχχ!!

Γεια σαςςς
Τι κάνετε??
Λοιπον θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ όσους με ψήφισαν στον διαγωνισμό, και όπως προσεξατε ήμουν η νικήτρια στην κατηγορία βρικόλακας!!❤❤Παιδια είμαι τόσο χαρούμενη....
Τεσπαα....
Άλλο ενα κεφάλαιο...
Νομιζω το κόβω σε ενα κρίσιμο σημείο αλλά δεν πειράζει κρατάει το σασπένς.....
Αστεράκια να βλεπωω εεεεεε...
Τσαοο