“Sagutin mo lang ako, aking sinta’y walang humpay, o ligaya
At aasahang iibigin ka, sa tanghali, sa gabi at umaga…”
Nasagot kaya ni Ligaya yung nanliligaw sa kanta?
E ako naman, sagutin niya kaya?
Heto na naman. Nangangarap na naman ako.
Di ko pa nga sinasabi na liligawan ko siya, ganito agad mga tanong ko? Antorpe ko talaga. -___-
Hindi naman ako ganito dati eh. Anlakas ng loob ko pagdating sa mga bagay-bagay. Siguro dahil dun sa masaklap na nangyare dati, eto ang kinahantungan ko. Dahil ramdam ko pa rin yung sugat ng nakaraan, nagdurusa ako sa kasalukuyan. There's still this scar in my heart that keeps me from falling again.
Sa tingin niyo ba kase, madaling manligaw?
I'm not even sure kung merong "the one" in this heck of a life I am living in.
Should I wait for the universe to give me a sign?
Or should I defy it and make a move already?
Should I take a leap of faith and take all the risks that await me?
Will I even find you?
Because If I Find You, I will do my best not to make the same mistakes again, and I swear I would never let you go.
- - - - - - - - -
Authors’ Note:
Hi readers! Sana mag-exist po kayo. Haha.
Ang kwentong ito ay mainly ginawa para maipakita ang side ng lalaki kapag nagmamahal. This is to prove na hindi lahat ng lalaki, babaero at dapat kamuhian. Maayos rin naman po ang iba sa amin.
Sana po ma-enjoy niyo!
BINABASA MO ANG
If I Find You
Teen FictionSa tingin niyo ba madaling manligaw? TSS. Siguro para sa na sanay at experienced jan oo. Pero para sa mga lalaking nasaktan, namanhid at naging torpe na tulad ko, sa malamang tatanda tayong mag isa. Haay. Ang Hirap naman kaseng umamin kung alam m...
