Katil? //Kyungsoo

Bölüm 21 *final*

*1 yıl sonra*

Mutfakta suyumu içtikten sonra bardağı tezgaha koydum ve içeri geçtim. Kendimi salondaki koltuğuma -oldukça sahiplenmiştim, benim dışımda kimseyi oturtmuyordum.- oturup Kyungsoo'ya seslendim.

"D.O! Hadi geç kalacağız manyak velet! "

"Haneul sana kaç kere bana 'velet deme' dedim?" Dedi odasından çıkarken. Ona göz devirip mırıldandım.

"Yaklaşık 76 kere. "

"Saydın mı?!?!" Dedi bana hayretle bakarak. Ona gülerek cevap verdim.

"Yoo, kafadan attım. "

Konuşmanın daha fazla uzamasına izin vermeyerek kolundan tutup dışarı sürükledim. Kapının önünde bekleyen Kyungsoo'nun arabasının sürücü koltuğuna oturdum. Arkamdan gelen Kyungsoo camımı tıklattı. Camı açarak ona sahte bir gülüş attım.

"Arabayı nasıl çalıştırmayı düşünüyorsun ehliyetin yokken? " dedi kaşlarını kaldırarak. Sorusunu takmadan konuştum.

"Eğer binmeyeceksen, gidiyorum."

Kyungsoo ön koltuğa binerek bana garip bir bakış attı.

"Psikolojisi bozuk hastaların sürücü olması yasak! O yüzden ben sürüyorum." Deyip kıkırdadım.

Bu hasta olayı 6 ay önce çıkmıştı. Annemgilin yanına ilk gittiğimde 1 hafta boyunca benim evden çıkmama izin vermemişlerdi, kaçırılmamam için. Sonra Kyungsoo evi basmıştı. O zamanda bir yalan söyleyerek tüm olayı kurtarmıştım.

Psikoloji okumamın avantajını kullanarak, Kyungsoo'nun benim hastam olduğunu ve benim de stajyer olarak onun le ilgilenip onun psikolojisi ile ilgili notları almam gerektiğini söylemiştim. Hatta Kyungsoo'nun yanında kalmam gerektiğini söylemiştim babam ilk başta karşı çıksa da sonra kabul etmişti, kendisinin de kalması şartıyla. Sonra 1 ay kalıp bizim kötü şeyler yapmayacağımıza inanmış , bizi tek bırakmıştı. Annem ise Kyungsoo'nun hasta olduğunu öğrendiği andan itibaren ona yumuşak davranmaya başlamış, fazladan sevgi fırtınasına boğmuştu. Her gittiğimizde -benim ona bakmadığım gerekçesini sunarak- Kyungsoo'ya zorla yemek yediriyordu.

Şimdi de bizim eve akşam yemeğine gidiyorduk.

Arabayı evin önüne park ettim ve yavaşça aşağı indim. Ailemi benden çok özleyen Kyungsoo ise benden önce gidip kapıyı çalmıştı. Kapıyı açan annem ile Kyungsoo sarılırken hayatımın en huzurlu anını yaşıyordum. Onları izlerken suratımda yer edinen gülümseme ile babamın yanına gidip ona sarıldım.

Bundan sonra hayatımda kötü olay olmayacağına emin olmuştum. Biz birbirini tamamlayan yapbozlardık ve tek başımıza bir hiç olduğumuzun farkındaydık. Bu yüzden birbirimize sıkıca kenetlenmiştik. Ayrılmaya da niyetimiz yoktu.

°•°•°•°•°•°

Biliyorum, final olacağını söylememiştim ama bu hesabı kapatmam gerekiyor

Hikayelerimin yarıda kalmasını istemediğimden bitiriyorum.

Yeni hesabım var

Ona panomdan ulaşabilirsiniz

Oradan da kitap yazıyorum

Diğer kitaplarımda görüşmek üzere

Okuyan, oynayan, yorum yapan herkese teşekkür ederim

@Neaga_wolf a ayrı teşekkür ederim. Çünkü benim bu hikayeyi yazmamı isteyip bana yazdıran kişiden daha çok okudu hikayeyi.