Candies

Κεφάλαιο 9

"Και για πες ποιο είναι το πιο κρυφό όνειρό σου;"με ρώτησε πίνοντας μπύρα.

Είχαμε μεταφερθεί στο μπαλκόνι κοιτώντας τα αστέρια.

"Τι εννοείς;"τον ρώτησα και με κοίταξε.

"Μικρή ας πούμε, δεν είχες όνειρα; Ποια ήταν;"εξήγησε και το σκέφτηκα για λίγο.

"Ίσως η ανθρωπότητα να εξελισσόταν τόσο που θα μπορούσαμε να κατεβάζαμε δωρεάν φαγητό και να το τρώγαμε χωρίς να πληρώναμε"είπα και γέλασε.

"Καλά σε λέω εγώ φαγανού"είπε και του έβγαλα την γλώσσα.

"Εντάξει, ίσως και να μπορούσα να βρω την ευτυχία κάποια στιγμή"συνέχισα και κοίταξα το μπουκάλι μου, πως γυάλιζε κάτω από το φως του φεγγαριού.

"Γιατί δεν ήσουν ευτυχισμένη;"με ρώτησε και ξεφύσηξα.

"Απλά εννοώ πως θα είναι να βρίσκεις την ευτυχία σου σε κάποιον άλλον άνθρωπο να μπορείς να στηρίζεσαι σε εκείνον να σε ακούει, να σε αγαπάει.."συμπλήρωσα και έγειρα το κεφάλι μου προς τα πάνω, στον ουρανό.

"Δεν είναι δύσκολο να το βρεις, μάλιστα πολλές φορές έρχεται και από μόνο του, εκεί που δεν το περιμένεις"είπε και ένα απαλό αεράκι με χτύπησε σα να ήθελε να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα.

"Πιστεύεις δηλαδή ότι την έχω βρει.."

"..αλλά δεν το ξέρεις"συμπλήρωσε την πρότασή μου. "Πολύ πιθανόν, δεν ξέρω..Εσύ ξέρεις τι σε κάνει ευτυχισμένη και τι πρέπει να βρεις σε κάθε άνθρωπο"ήπιε μια γουλιά.

Έφερα στο στόμα μου το δικό μου μπουκάλι, από κρασί, και ήπια αρκετή ποσότητα. Ήξερα τι έψαχνα; ήταν το ερώτημα.

"Εσένα τα δικά σου κρυφά όνειρα ποια είναι;"του επιτέθηκα.

Ανασήκωσε τους ώμους του. "Ίσως να βρω τον εφηβικό μου έρωτα"είπε και με κοίταξε. Κάτι σαν ηλεκτρισμός με διαπέρασε και ανατρίχιασα. Ίσως να ήταν ο αέρας ..

Σήκωσα τα φρύδια μου. "Την θέλεις ακόμα;"ρώτησα από περιέργεια.

"Δεν ξέρω, ίσως απλά να μου έχει μείνει απωθημένο"απάντησε και φάνηκε η αμηχανία στη φωνή του.

"Ναι, αλλά αν την έβλεπες ξαφνικά τι θα έκανες;"ήθελα να μάθω.

"Ίσως να την έκλεβα"γέλασε.

"Είσαι τρελός"γέλασα και εγώ με την σειρά μου.

"Ίσως και να είμαι"είπε χαμηλόφωνα αλλά τον άκουσα.

"Θα την τρόμαζες"

"Λες;"με ρώτησε και κοίταξε ευθεία.

"Ίσως, αν θυμάσαι πως είναι ο χαρακτήρας της να έβρισκες κάτι καλύτερο"είπα γελώντας ελαφρά.

Τον είδα να δαγκώνει το κάτω χείλος του και αμέσως κοίταξα αλλού πίνοντας κι άλλο από το κρασί μου. Δεν ήμουν καλά φαίνεται..

"Νόρα;"άκουσα την φωνή του μετά από λίγο. "Έχεις ερωτευθεί ποτέ;"

Τον κοίταξα σοκαρισμένη. "Ίσως πιο μικρή, δεν ξέρω"απάντησα ειλικρινά. Τράβηξε την καρέκλα του πιο κοντά σε εμένα αλλά δεν ένιωσα περίεργα για αυτό. "Εσύ;"ρώτησα.

"Από όσο μπορώ να καταλάβω, ναι"είπε και με πλησίασε κι άλλο.

Κοίταξα ψηλά. "Ωραίος είναι ο ουρανός σήμερα"είπα αμήχανα και χαμογέλασε στραβά. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα.

"Ίσως κάτι άλλο να είναι πιο ωραίο"τον άκουσα να λέει και πήρα μια κόφτη ανάσα.

Κοίταξε τα χείλη μου και εγώ με την σειρά μου τα δικά του. Οι ανάσες μας έβγαιναν πιο βαριές. "Δε θέλω να κάνω κάτι που ίσως να μην θέλεις"ψιθύρισε.

Έκλεισα τα μάτια μου. "Είναι αργά"ψέλλισα και τον ένιωσα να απομακρύνεται.

Σηκώθηκε όρθιος και με απαλές κινήσεις έβαλε την καρέκλα του στη θέση της και πήρε το μπουκάλι από το τραπέζι. "Καληνύχτα"είπε απλά και σε κλάσματα δευτερολέπτων είχε εξαφανιστεί.

Ξεφύσηξα και ήπια κι άλλο κρασί...

*****

Άκουσα έναν θόρυβο, κάτι σαν να σπάει και ξύπνησα αμέσως. Έβαλα τα πόδια απάνω στη καρέκλα και κοίταξα κάτω τρομαγμένη. Φαίνεται ότι με πήρε ο ύπνος εδώ και θα έριξα το μπουκάλι κάτω. Λίγο κρασί χύθηκε στο πάτωμα.

Άφησα μια βαθιά ανάσα ελεύθερη και έκλεισα πάλι τα μάτια μου. Άκουσα τα βήματά του και ένιωσα το χέρι του στον ώμο μου. "Χτύπησες;"

"Όλα καλά"απάντησα και το κεφάλι μου έγειρε πίσω, στη κοιλιά του.

"Πρέπει να πάω στη δουλειά"είπε μετά από μερικά λεπτά.

"Εντάξει, θα μαζέψω το κρασί και κάτι θα βρω να κάνω"είπα και κοίταξα στα μάτια του.

"Ή ίσως μπορείς να έρθεις μαζί μου"έκλεισε το ένα του μάτι..

*********

υπομονή:3 μέχρι το επόμενο φιλιά!
-Ροδ💞🌹