NEFESİM ÜŞÜYOR

İlk Karşılaşma

Not:Bu bölüm 1.bölüm öncesi yaşananları ve 1.bolüm ki duruma kadar nasil gelindiğini anlatmak içindir ama tamamı değildir.Yarısı başka bir gün.Geçmişi bu şekilde anlattıktan sonra şimdiki zamana yani 1.bölümde ki olayı ele alarak ilerleyeceğim.

Saat 16.00 dı. Her şeyin başladığı yer o deniz kenarıydı.İki kardeş beraber yürüyordular.Melodi ve kardeşi suzan dondurmacıya yanaşmıştılar.Melodi dondurmasına çilek,vanilya,kakao;Suzan ise limon,vişne,böğürtlen koydurmuştu.

Etraf sıcaktan beyaban gibiydi.Melodi ve suzan dingin deniz'in kenarından sohbet ederek ilerliyorlardı,ta ki hayatın en güzel hediyesiyle karşılaşana dek.

Melodi hiç kimseye duymadığı fevkalade duyguları duymaya başladı o an.Gözü hiçbir şey görmüyordu.Deniz de uzaktan ona bakıyordu.İkisi birbirini süzer vaziyette on saniye baktılar.Suzan da farklı bir şeyler vardı,her şeyi anlamış ve kıskanmış bir ifade sarmıştı yüzünü.

Melodi eriyen dondurması'nın damlasının koluna düşmesiyle birlikte kendine geldi.Bir aşk bağı oluşmuştu sanki.Yüzü kızaran deniz de kendine gelmişti o an.Alttan alttan melodi'yi kesmeye devam eden deniz ise gözünü ondan alamıyordu.Boyuna posuna,badem gözlerine,gülüşündeki ferahlığa tutulmuştu.

Suzan da arkadan izleyerek deliler gibi tutulmuştu deniz'e.Suzan basbayağı aşık olmuştu.''Yürü hadi kızım yürü''.''Tamam ne oluyor'' suzan.Suzan kolundan tuttu ve beraber evin yolunu tutmaya başladılar.Ellerinde ki dondurmayı bitirmeyi de başarabildiler.

Suzan başladı konuşmaya."ne durdun orada sen öyle"dedi.Aslında soru sorması melodi'nin ağzını aramak ve tam düşündüğü şeyin olup olmadığını anlamak içindi.Melodi yok bir şey diyerek anında yekun çekti.

Melodi ve suzan mağazaların müzikleri eşliğinde durağa vardılar.Durak yine tıklım tıklım doluydu.Melodi yerdeki kediyi bile görmemişti.Melodi kedileri ve hayvanları çok severdi.Kalbi onu o iki çift göze hapsetmişti.Yeşil gözlere...

Suzan başka bir tavır takınmıştı melodi'ye karşı.Melodi daha hayal dünyasından çıkamamıştı ama o ilk bakışta aşka her zaman inanırdı.Durağa otobüs yanaşınca sıra ile yolcular yerini aldılar.Yer kalmadığı için melodi ve suzan ayakta yolculuk yaptılar.Otobüsün camından yansıyan bir güneş ışını melodiyi takip ediyor gibiydi.Melodi bundan rahatsızlık duyarak başını öne eğdi.Suzan şoför'e ilk durakta durmasını söyledi.İlk durağa gelince Suzan ve melodi otobüsten bulantılı bir şekilde indiler.

Durağın bir üst sokağında evleri vardı melodi'nin.Nihayet evlerine de varmışlardı.Kapıyı anneleri hızlı bir şekilde açmıştı.Melodi odasına çekilmişti.Suzan ise televizyon izlemek üzere oturma odasına yönelmişti.

Melodi aşık oldu;kendisini düşünmez oldu.Suzan ise anlık bir şey diye kendini avutuyordu ama aslında o da aşık olmuştu.

Eve geleli yarım saat olmamıştı.Melodi çaktırmadan evden çıktı.Böyle tam göğsüne bir şey saplanmıştı.Böyle çelimsiz bir şey ama çelimsiz olduğu kadar tüm organları etkileyen bir his...
o an melodi tüm hücrelerine kadar Deniz'e gönül akıtmıştı.Melodi tekrar deniz kenarına gitmeyi kafaya koymuştu.

Melodi durağa varınca ''ne yapıyorum ben ya'' dedi.''O beni sevmiyor belki,ben niye bu kadar fikirsiz bir insanım '' diyerek hiç içine sinmeden eve geri yürüdü.Günbatımı onu teselli etmeye çalışır gibi huzur doluydu.

Eve geldiğinde yemek sofrası hazırlanıyordu.Melodi yalandan odasından çıkar gibi yaptı ve mutfağa geldi.Annesi yasemin suzan'ı çağırdı.
Suzan televizyon başında kafa dağıtıyordu.Yasemin'in tekrarlamasıyla suzan da sofraya geldi.