Chapter-7

676 80 63
                                    

(Zawgyi❣️)

ကြ်န္ေတာ္ဟာ...ဘယ္ေလာက္ထိ
အစြန္းေရာက္သလဲဆိုရင္...~
ခင္ဗ်ားရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ...
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ပလပြနဲ႔သာလ်ွံပယ္
ေနေစခ်င္တာ...သိလား...?
🌸🌺🌸🌺
Lee Taeyong's Point Of View:

အသိစိတ္ႏွင့္...ခႏၶာဒြန္တြဲမိခ်ိန္တြင္~
ပထမဦးစြာ...တစ္ကိုယ္လံုး...
စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း က်ိန္းစပ္ေနေသာ...
ေဝဒနာအား~
အလိုအေလ်ာက္...လက္ခံရရွိ၏...။

မ်က္ခံုးသားတို႔ကို...ဖိက်ံဳ႕လိုက္ရင္း...
မ်က္လံုးဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့...
ရုတ္ခ်ည္းတိုးဝင္လာေသာ...
အလင္းစူးစူးေႀကာင့္...~
အတန္ငယ္...ေႏွာင့္ေႏွးျပီးကာမွဖြင့္ႏိုင္
္သြားသည္...။

ဤႏိုးထျခင္းကား...
ေကာင္းေသာႏိုးထျခင္းမဟုတ္တန္ေခ်...။

"အခ်စ္...သတိရလာျပီပဲ...~ "

ခပ္ျမဴးျမဴးေလသံေႀကာင့္ေဘးဘီကိုဝဲႀကည့္မိကာမွ...ႏွလံုးေသြးရပ္မတတ္ အျဖစ္ကေစာင့္ႀကိဳေနသည္...~

"အား...! "

အေျခာက္ျခားလြန္တိုးကာ...
ကတုန္ကရင္...ေအာ္ဟစ္ရင္း...~
အေနာက္ဘက္သို႔တရြတ္တိုက္တိုးသြားမိသည္

အသက္ငင္ေစႏိုင္ပါအံ့ေသာ...~
ထို...အျဖဴေရာင္မ်က္လံုးႏွင့္ေျမြ...!

ပံုမွန္ထက္ပို...ေႀကာက္ဖို႔ေကာင္းစြာေသာ...
အသြင္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားပါေသာ...
ထိုမေကာင္းဆိုဝါးသည္...~
ကြ်န္ေတာ့္အနားသို႔...ခပ္ေရြ႕ေရြ႕တိုးလာသည္

မသတီစြာ...အေနာက္ကိုပိုဆုတ္ေတာ့...~
အလ်င္ႀကီီးစြာ...ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚသို႔
ဆတ္ကနဲ...ေရာက္လာသည္...~

မူးေမ့လုမတတ္...ထိတ္လန္႔ကာ...
စကားတို႔ဆြံ႕အသြားရသည္~

အေသြးအသားတစ္ခုလံုး...
အႀကီးအႀကယ္ယိုစိမ့္မႈျဖစ္လာသေယာင္~
တစ္ကုိယ္လံုးဆတ္ဆတ္ခါလာသည္။

အေႀကာက္ပိုကာ...ျပာျပာေဝေနေသာ...
မ်က္ဝန္းတို႕သည္...မ်က္ရည္တို႔စို႔ထက္လာ
သည္...~

အမွန္ပင္...
ေသလုေသခင္~
တေျခာက္တျခား...~
သူ႔ကို...အားကိုးတႀကီးႀကည့္မိသည္...။

သူက...အျပစ္ကင္းစြာ ဂရုနာတႀကီးျပံဳးျပေတာ့
ဘဝတစ္ခုလံုး...လံုျခံဳသြားသေယာင္
ခံစားမိျပီးကာမွ...~
ဤသို႔....ျဖစ္တည္လာႏိုင္ေသးသည့္~
ျမင္ျပင္းကပ္ဖြယ္အေတြးမ်ွဥ္းမ်ွဥ္းကို...
အမုန္းဖြဲ႕ကာ...အျပစ္ဖြဲ႕ကာ~
အမ်က္ထြက္ရသည္...။

" အစမရှိသော " Where stories live. Discover now