Chapter-2

882 102 46
                                    

(ZawGyi❣️)

ဆိုနင့္ဖြယ္ေျခာက္ကပ္ကပ္ပတ္ဝန္းက်င္တြင္~
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အထီးက်န္စြာ...

အသက္မပါေသာႏွလံုးသားသည္~
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ရက္ခန္႔ကေသလုေျမာပါးအေျခအေန...
ဒီေန႔ေတာ့...စိတၱဇဆန္စြာ~
တည္ျငိမ္လ်က္...
အေတြးတို႔ကေတာ့ကေလးဆန္စြာေရာက္ယက္ခက္ေနသည္...
အရူးလို~ စိတ္အေျခအေနကအဆိုးဆံုးအဆင့္~

အျဖဴပ်က္ေရာင္ခန္းစည္းမ်ားႀကားတြင္နမ္းရႈံ႕ႀကည္ႏူးေနခဲ့ဖူးေသာ အျမင္ကတ္ဖြယ္အတိတ္တို႔က ရင္အံု၌လာကာက်ီစယ္သည္~

ညဘက္...တစ္ဦးကိုတစ္ဦးသာယာမႈေပးရင္းမိုးလင္းခဲ့ေသာညေတြဆီျပန္မသြားခ်င္...
ရူးခ်င္ရက္လက္တို႔စိတ္အေျခအေနသည္~
ထိန္းခ်ဳပ္ထားရမွလြတ္ထြက္သြားႏိုင္ေသာေႀကာင့္~...

သူျပန္မလာတာ...3 ရက္ေျမာက္ေန႔~
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္က~ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ေသာအခ်စ္ဆံုးဆိုသည့္ေကာင္ေလးဆီမွ~ ျပန္ေရာက္သည့္ည...
ထိုအခ်ိန္မွစကာ...
Wang...
သူ...
ကြ်န္ေတာ့္ကမ႓ာထဲမွ...
တေရြ႕ေရြ႕နွင့္...
ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္...

အေတြးတို႔သည္~ ထိုဆိုးဝါးလြန္းသည့္...
သူ...ထားရစ္ခဲ့သည့္ညဆီသို႔~
လူလြန္႔ကာျပန္ေရာက္သြားျပန္သည္...
မေတြးခ်င္သည့္အဆံုး...
မျမင္ခ်င္သည့္အဆံုး...
ထို Xiao Wang ဆိုေသာလူသည္...
ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲ၌...
အျမစ္တြယ္သည္ထက္တြယ္ေနခဲ့ပါသည္...

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ရက္ခန္႔သို႔တမ္းျခင္း~
°°°°°
သူ...ကြ်န္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာသည္~
ႏွဖူးျပင္ကိုလဲအထူးတဆန္းနမ္းခဲ့ေသးသည္~
ထို႔ေႀကာင့္ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္...
သူျပန္လာမယ္လို႔ေျပာခဲ့တာပဲ...

ကြ်န္ေတာ္နာရီျပန္ႏွစ္ခ်က္ထိုးထိ...
ကြ်န္ေတာ့္လူကို...
တက္ႀကြစြာ~
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနခဲ့သည္ဆိုလ်ွင္...
Wang~
သူ...ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ရူးသြပ္မႈကို...
သူဂရုဏာသက္လိမ့္မည္လား...
{သို႔မဟုတ္}
မိုက္လံုးႀကီးတဲ့အရူးဆိုျပီး...
သေရာ္ေနမလား~
မေျပာတတ္...!

ကြ်န္ေတာ္~
သူျပန္လာသည့္...
မနက္ 3 နာရီခန္႔...
အခ်ိန္ထိတိုင္~
တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ရာေသာ့တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္...
ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့သည္ဆိုလ်ွင္...
သူ...
မတည္ျမဲခဲ့တဲ့ကတိစကားတစ္ခုအတြက္~
ေနာင္တရလိမ့္မည္လား...

" အစမရှိသော " Where stories live. Discover now