Μια αλλαγμένη ζωή

Η γνωριμία με την Αλεξία μας💝

Μερια Σοφίας
Το πρωί ξυπνάω και περπάτηρω οτι δεν βρίσκομαι στο δωμάτιο μου αλλα σε ενα αγοραστικό. Βλέπω τον Ορέστη δίπλα μου να με αγκαλιάζει και θυμήθηκα τα οσα έγιναν εχθές......με κοιτάζω με απορία γτ δεν φοράω τα ρούχα μου....ωχχ λες να έκανα κατι με τον Ορέστη και να μην το θυμάμαι..μονόλογω απο μεσα μου..
-Εγω"Ορέστη Ορέστη.
-Ορέστης"Μμμ"
-Εγω"Σταματά να κάνεις την αγελάδα και ξυπνά "
-Ορέστη"ελα πες μου"μου ειπε και άνοιξε τα ματια του
-Εγω"Ορέστη θελω να σε ρωτήσω κάτι για χθες βράδυ αλλα ντρέπομαι"
-Ορέστης"Μην ανησυχεις..δεν καναμε τίποτα"
-Εγω"Αχ ωραία γτ δεν θυμάμαι τίποτα"του ειπα και χαμογέλασα.
-Ορέστης"Ναι ρε εσυ..ασε που θέλω το ορωτιμας βράδυ να το θυμάσαι"μου ειπε και αυτόματα τον χτύπησα στην πλάτη.
-Εγω"Αν θα υπάρξει"του ειπα και γελασαμε και οι δυο..
Άνοιγει απότομα η πόρτα και βλεπω να ξεπροβάλει ενα κορίτσακι πολυ όμορφο με γαλανά ματια...
-Αλεξια"Ορέστη ξυπνησες. Ωχ συγγνώμη"ειπε οταν με είδε και έκανε κίνηση να βγει.
-Ορέστης"Δεν πειράζει καλε..η Σοφία ειναι φίλη μου...ελα να την γνωρίσεις ειπε και η μικρή αμέσως έτρεξε στην αγκαλιά του..
-Εγω"εμενα με λένε Σοφία. Εσενα πως σε λενε?"της ειπα και μου χαμογέλασε.
-Αλεξία"Εμενα με λενε Αλεξία"
-Εγώ"Και εγω χαίρομαι που σε γνωρίζω" της ειπα και την αγκάλιασα. Ειναι ενα πολυ γλυκό κορίτσι καλε..
-Ορέστης"Αλεξία. Η μαμα ειναι κατω?
-Αλεξία"Όχι πηγε για δουλειά. Γι'αυτό ανέβηκα και ήρθα σε σενα..γτ άρχισα να φοβάμαι μονη μου και πεινασα"ειπε και επιασε την κοιλίτσα της..
-Εγω"Εδω που τα λεμε και εγω πείνασα..δεν κατεβαίνουμε να φτιάξουμε κατι να φαμε?"
-Ορέστης"Εχω μια καλύτερη ιδέα..τι θα λέγατε να παμε κάπου έξω για πρωινό.
-Αλεξία"Ναι ναιι...θέλω πολυ"
-Εγω"Ωραια ιδέα"Αλλα να περάσω απο το σπίτι να αλλάξω"
-Ορέστης"ναι καλε..Αλεξία εσυ πήγαινε να ετοιμάστεις και θα σε φωνάξουμε"εφυγε η μικρή και εμεινα με τον Ορέστη.
-Εγω"Έχεις πολυ γλυκιά αδερφή..την συμπάθησα πολυ"
-Ορέστης"Και Αυτη σε συμπάθησε το καταλαβα απο το υφος και την χαρα της...ξέρεις εισαι η πρώτη κοπέλα που συμπαθεί"μου λέει και μενω άναυδη.
-Εγω"Καλο αυτο"του λεω και πσω να σηκωθώ αλλα με πιανει απο το χέρι
-Ορέστης"Που πας"
-Εγω"Να ντυθώ σιγα σιγα πρέπει να φύγουμε"
-Ορέστης"Μια Τελευταία αγκαλιά τουλάχιστον"
Μου λέει και άνοιγει τα χέρια του διάπλατα.
-Εγω"Αντε γκρινιάρει"λεω και σπεύδω να τον αγκαλιάσω.
Η μικρή ετοιμάστηκε εγω εβαλα τα χθεσινα ρούχα και πήγαμε σπίτι να αλλαξω...αλλαξα ετοιμάστηκα και πήγαμε κάπου για πρωινό.
Πήγαμε παραλιακα φαγμε και κανμε και βόλτα. Ηταν υπέροχα η μικρή πρέπει να περάσε πολυυ ωραία. Και εμεις το ιδιο δεν μπορώ να πω...η ωρα πηγε 2 και έπρεπε να φύγουμε.
-Εγω"Ορέστη δεν παμε σιγα σιγα"
-Ορέστης"Ναι αμεε"
-Εγω"Ωραια Γιατί αύριο γράφουμε 2 διαγωνίσματα και πρέπει να διαβάσω και καλα θα κενιςνα διαβάσεις και εσυυ..και να μην ξανα αντιγραψεις απο εμενα γτ θα μας πιάσουν και θα σου πω εγω μετα"του λεω και του γελαω ειρωνικά.
Με άφησε σπίτι και μπηκα μεσα...ο Ιάσονας δεν ήρθε ακόμα..σκέφτηκα. έκατσα να διαβάσω και ολοι οι υπόλοιποι μερα πέρασε βαρετά. Ήρθε το βράδυ και επεσα για ύπνο γτ αύριο έχουμε σχολείο..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Μικρό το ξερω...αλλα το προηγούμενο βγήκε 2000κατι λέξεις. Οπότε δεν έχετε να λετε...
Αύριο παω τις πρώτες διακοπές αυτού του καλοκαίριου...θα προσπαθώ να ανεβάζω...
Μέχρι την επόμενη φορά τα λεμεεεε♥♥♥♥♥