Μια αλλαγμένη ζωή

Μετά από δύο εβδομάδες.

Συνέχεια από την μεριά του Ορέστη.
Οι μέρες κυλάνε γρήγορα έχουν περάσει 2 εβδομάδες από το ατύχημα της σοφίας και δεν εχει ξυπνήσει Ακόμα απο το κόμμα.
Εμείς πηγαίνουμε καθημερινά σχολείο και ας ξενυχταμε δίπλα ολο το βράδυ. Δεν έχουμε καιρό για απουσίες..βέβαια μετά το σχολείο πήγαινουμε κατευθείαν στο νοσοκομείο.
Και ο Κωνσταντίνος έρχεται σχεδόν κάθε μερα και την βλέπει...μπορώ να πω ότι μου την δίνει στα νεύρα....τα κορίτσια  κάνουν μερικές φορές κοπανα και έρχονται και μένουν έδω όταν είμαστε εμείς στο σχολειο....αυτες έχουν περιθώριο οπότε δεν υπάρχει θέμα.
Είμαι πολύυ ρακος με ολην την κατάσταση. Νομίζω ότι το ενδιαφέρον μου για την Σοφία δεν ειναι πλέον τόσο φιλικό. Μου λείπει το γέλιο της το δάκρυ της το χαμογέλο της το κατσουφιασμενο προσωπο της...τα μαλλιά της το άρωμα της η αγκαλιά της το χάδι της....δεν ξερω Γιατί Αλλά μου λείπουν όλα αυτά αλλά μου λείπουν.
Μερια Ιάσονα
Γιατί ρε Σοφία Γιατί δεν προσέχεις. Μονόλογο πάλι. Μου λείπει η αδερφή μου γαμωτο είμαστε όλοι πολύ χάλια. Και βλέπω και τον Ορέστη ότι νοιάζεται πολύ για αυτήν. Μακάρι να γίνει κάτι μεταξύ τους Γιατί ο Ορέστης άλλαξε Δεν είναι πια αυτός ο αλήτης που άλλαζε της κοπέλες σαν τα πουκάμισα. Αχ..ας ξυπνήσει η Σοφία μου και ας κάνει ότι θέλει και νόμιζειιι...
Μερια Σόφιας (δεν το περιμένατε ε ε ε...ουτε και εγω)
ολα είναι άσπρα γύρω μου..το Μόνο που θυμαμαι ειναι ενα Σοφία προσέχε και μετα ολα σκοτείνιασαν. Τώρα περπατάω περπατάω περπατάω και βλέπω ένα τούνελ που και αυτό είναι όλο άσπρο μεσα...λεω ας μπω μεσα να δω τι υπάρχει στην αλλη μεριαα...ειναι πολύ μεγάλο και κουράστηκα. Μ'αρέσει  εδω είναι ήσυχα γαλήνια όμορφα....βλέπω ότι το τούνελ τελειώνει και στο τελος του βλέπω ένα ζευγάρι κάτι μου θυμίζουν τους βλέπω και δεν πιστεύω στα μάτια μου...μαμααα μπαμπα.....αυτοι είναι σίγουρα. Τρέχω προς το μέρος τους και τους αγκάλιαζώ και με αγκαλιάζουν.
-Εγω"Μαμα μου λείπετε...και Στον Ιάσονα λειπετε"
-Μπαμπάς"Κορίτσι μου και έμας μας λείπετε Αλλά έπρεπε να γίνει έτσι. Δεν έχουμε πολύ χρόνο. Ήρθαμε να σου μιλήσουμε στα γρήγορα"
-Μαμα"Αγάπη μου πρέπει να γυρίσεις πίσω. Δεν πρέπει να είσαι εδω Ακόμα..
Μα μου αρέσει εδώ πηγα να πω αλλα με διέκοψε ο μπαμπάς μου
-Μπαμπας"Σοφία μου είσαι πολυ νεα..πρέπει να γυρίσεις να προσέχετε και ο ένας τον αλλον μετά τον αδελφό σου..
-Εγω"Πφφ εντάξει είπα"και αυτομάτα άνοιξα τα μάτια μου δεν ήμουν πια σε εκείνο το ωραίο μέρος Αλλά σε ενα άσπρο μονότονο δωμάτιο νοσοκομείου.
Ακούω θόρυβο από μηχανήματα και οι γιατροί πλέον να τρέχουν σε εμένα και να χαμογελάνε.. -Γιατρος"Δεσποινίς μπράβο σιδερένια"λέει και του απανταω
-Εγω"Γιατρέ Γιατί ειμαι εδώ?"
-Γιατρός"είχατε ενα ατύχημα σας χτύπησε αυτοκίνητο και είσασταν σε κομμα 2 εβδομάδες.
-Εγω"Ο αδερφός μου?Πρέπει να τον δωω"
-Γιατρός"Έξω είναι όλοι..παω να Τους ενημέρωσω"...τον βλέπω να βγαίνει και βλέπω εναν Ορέστη και εναν Ιάσονα να τρέχουν με φορά στο δωμάτιο μου....
-Ιάσονας"Ζουζουνιιιι μου μου έλειψες"
-Ορέστης"Ομορφια μουυ"
-Σοφία"Παιδιά μου τα ειπε ολα ο γιατρός..
Μάθατε Ποιος με χτύπησε.
-Ιάσονας"Ναι και μάλιστα όλον αυτόν τον καιρό ηταν εδω και αγωνιουσε μαζί μας.."
-Ορέστης"Ναι μην χεσω"
Διέκρινα έναν τόνο ζήλειας? Η μου φαίνεται"
Μιλήσαμε με τα παιδιά αρκετή ώρα και έμαθα το εγίνε όσο καιρό έλειπα..
-Εγω"Παιδιά θέλω να μου τον φωναξετε να του μιλήσω"
Έκαναν ότι τους ειπα και μετά απι 2 λεπτά μπαίνει μεσα ενα μαναρι μα τι μαναριι.

(Πάντως ο Ορέστης είναι πιο όμορφος)
-Κωνσταντίνος"Σοφία είμαι αυτός αυτός που σε χτύπησε με το αυτοκίνητο"
-Εγω"Ναι το κατάλαβα"του λέω..
-Κων/νος"Σοφία Θέλω να ξέρεις ότι δεν το ήθελα"
-Εγω"ξερω ξέρω. Εγω δεν πρόσεχα. Μου τα είπαν τα παιδιά"
-Κων/νος"Οταν γινεις Καλά και βγεις απο το νοσοκομείο να βγούμε αν ειναιι"
-Εγω"Ναι αμεε"λέω και βλέπω μια Ανθή να μπαίνει φουριοζα
-Ανθή"Σοφία μουυ Πως εισαι"
-Κων/νος"Εγώ να φεύγω. Τα λεμε Σοφία"
-Εγω"Ναι αμέ....άνθη μου Καλά είμαι προς το παρόν "
-Ανθη"Γνώρισες τον Κων/νο βλέπω ε"
-Εγω"Ναι τον γνώρισα"
-Ανθή "Καλό παιδί είναι ήταν σχεδόν κάθε μερα εδω....τον Ορέστη για κάποιο λόγο τον πιασανε οι ζηλειες του"
-Εγω"Το παρατηρήσα"
-Ανθή"Πάντως να βγεις μαζί του. Φαίνεται πολύ κομπλε."
Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και βλέπω μια νοσοκόμα να ερχετε...
-Νοσ/μα"Θα πρέπει να έρθετε μαζί μου να κάνουμε κάποιες εξετάσεις "
-Εγω"Ναι αμέ"της λεω και σηκώνομαι σιγά σιγά.
-Εγω"Πότε θα μπορέσω να βγω"
-Νοσ/μα"Θα πρέπει να κάνουμε Σήμερα τις εξετάσεις και ανάλογα με τα αποτελέσματα θα δούμε και Πότε θα βγεις"........................
Οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα με πολλές πολλές εξετάσεις και ήρθε η μέρα να πάω σπίτι μουυυυ..εχω 2 μέρες αναρρωτική άδεια από το σχολείο. Οπότε είμαι μια χαρά
Ο Κων/νος δεν σταμάτησε να Έρχεται....κστσαμε και μια φορά στην καφετέρια και μιλήσαμε και λίγο..ειναι πολύ γλυκός και αρχίζουμε και γινόμαστε φίλοι...ξεκαθαρίσαμε την κατάσταση ότι είναι μόνο φιλικη..με τον Ορέστη αρχίσαμε να ερχόμαστε ολο και πιο κοντά μπορώ να πω...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Δεν νομίζω να νομίζατε ότι θα πεθανει από τα 19 πρώτα κεφάλαια...γνωρίσαμε και τον Κωνσταντίνο...ωραιο παιδάκι.
Τι θα γίνει άραγε με Σοφία και Ορέστη?❤
Τα λεμεεεε😚
Αφιερωμένο στην έμπνευση μου❤
POUMPOURIDOUATHENA❤