Μια αλλαγμένη ζωή

Η κηδεία

Η μέρα της κηδείας έφτασε...δεν ήθελα να σηκωθώ.
-Ιάσονας"Σοφια πρέπει να σηκωθείς"
-Εγω"Δεν θελωω Ιάσονα"του ειπα βουρκωμένη
-Ιάσονας"Σοφια σε παρακαλώ μην μου το κάνεις πιο δύσκολο"μου λέει με κόκκινα ματια...έκλαιγε και δεν ήθελε να το καταλάβω.
Σηκώθηκα με το ζόρι ετοιμάστηκα. Τα Παιδιά ήταν έτοιμα και περίμεναν εμένα για να φύγουμε. Τους γονείς μας θα τους φέρουν κατευθείαν στο κοιμητήριο..
Ο Ιάσονας με την Μελίνα τον Άρη και την Ανθή πηγαν με το αυτοκίνητο και εγω πηγα με τον Ορέστη με την μηχανή για να παρω λιγο καθαρό αέρα...
Ξεκινήσαμε προς τα εκεί. Φτάσαμε και ήρθαν οι γονείς μου.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΊΑΣ
-Εγω"Μαμα μανούλα μου σε παρακαλώ σήκω....μπαμπα μουυ σε παρακαλώ μην με αφήσετε μονη μου".Ξεκινήσαν να πετανε χωμα στα φέρετρα και εχω πεσει πανω τους και φωναζω
-Εγω"ΟΧΙΙΙΙ μην πετατε χώμα. Θα ξυπνήσουν θα σηκωθούν...οχιιι σας λεωω"
-Ιάσονας"Σοφία πρέπει να σταθείς δυνατή"μου λεειι και με κρατάει όρθια.
Ορέστη ελα παρε την και πηγαίνε την πιο περα να ηρεμήσει γτ δεν την βλέπω καλα....
Όντως δεν ημουν καλα είχα αρχίσει να ζαλίζομαι και θα λυποθυμουσα αλλο λιγο...
Αν δεν είχα και τον Ιάσονα θα είχα καταρρεύσει.
-Ορέστης"Σοφία πρέπει να σταθείς στα πόδια σου...καντο για τον Ιάσονα Γιατί ουτε αυτός δεν ειναι καλα και αν είσαι και εσυ ετσι θα καταρρεύσει εντελώς. Προσπάθησε να συγκρατηθείς γιατιι τον Ιάσονα τον ξερω παρα πολυ καλα εγω τον γέννησα. Τα κρατάει μεσα του και δεν ξεσπαει και αν ξεσπάσει θα ξεσπάσει η με ξυλο η με ποτό που και τα δύο ειναι καταστροφικά και το ξερω πολυ καλα..
Γι'αυτό σου λεω"
-Εγω"Ευτυχώς εχω και σενα και μου τα θυμίζεις. Θα προσπαθήσω οσοο μπορώ να κρατιέμαι και να μην δείχνω την θλίψη μου"του είπα και τον αγκαλιάσα αυτός δεν το περίμενε αλλα αυτόματα με αγκάλιασε και αυτός σφιχτά.
-Ορέστης"Παμε να πεις το τέλευαταιο αντίο Σοφία"
-Εγω"Παμεε"
Φτάσαμε και ηταν ωρα να τους αποχαιρετησουμε για πάντα.
-Ιάσονας"Σοφία είσαι καλά?"
-Εγω"Ναιι καλα ειμαι"
Έφυγαν όλοι οι συγγενείς και μείναμε η 6αδα.
Μετά απο 30ωρα
-Ιάσονας"Σοφία Εμείς θα φύγουμε θα έρθεις μαζι μας?"
-Εγω"Οχι θέλω αλλο λιγο να κάτσω"
-Ιάσονας"Μα πως θα ρθεις μετα?"
-Ορέστης"Αστην θα κάτσω μαζι της και θα την φέρω εγω σπίτι"
Εγω εγνεψα θετικά
-Ιάσονας"Στην εμπιστεύομαι...κανόνισε"
-Ορέστης"Καλα κανεις"
Τα παιδιά έφυγαν και μείναμε οι δύο μας
Εγω"Ορέστη πως θα το αντέξω? "
-Ορέστης"Σοφία εχω χάσει τον πατέρα μου αλλα βλέπεις ότι το εχω ξεπεράσει...ο Χρόνος γιατρεύει τα πάντα"
-Εγω"Ναι το ξέρω..αλλα η απώλεια? Ο πονος?"
-Ορέστης"Αυτά σε ακολουθούν σε όλοι σου την ζωή. Αλλα βλέπεις εγω το πολεμαω και δεν το δείχνω.
-Εγω"Ορέστη θα μου κανεις μια χαρη"
-Ορέστης"Φυσικά πες μου"
-Εγω"Θα με πας μια μεγάλη βόλτα με την μηχανή"
-Ορέστης"Και το ρωτας?βέβαια θα παμε"
Σηκώθηκαμε και ξεκίνησε η βόλτα μας..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΠΑΙΔΙΆΑ
❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣