Μια αλλαγμένη ζωή

Τραγικά νέα

Ξυπναω το πρωί απο ενα βλαμμένο ξυπνητήρι που έχει βαλθει να μου καταστρέψει την ζωή.
Σηκώνομαι το κλεινω γεμάτη νευρα και παω να ξυπνήσω τον αδερφό μου γιατί οι γονείς μου δεν εχουν γυρίσει ακομα Σήμερα γυρνάνε και αυτον αν δεν τον ξυπνήσει κανενας δεν ξυπνάει μονος του.
Μπαίνω φουριοζα μεσα στο δωμάτιο του και πέφτω καταπανω του και ακουω κατευθείαν μια τσιριδα απο κατω...εκει κατάλαβα οτι τον έλιωσα.
-Ιάσονας"Μωρηηη σηκω πανω..λεπτή λεπτή αλλα με έλιωσες ρε"
-Εγω"Σιγα που σε ελιωσα 50κιλα άνθρωπος"
-Ιάσονας"Γιατί ήρθες να με ξυπνήσεις"
-Εγω"Ξέρεις οτι πας ακομα σχολείο έτσι? "
-Ιάσονας"Πωωω το ξέχασα αυτο"
-Εγω"Γι'αυτό ειμαι εγω εδω..για να στα θυμίζω"
-Ιάσονας"Αντε φύγε να ντυθώ"
-Εγω"Ενα Ευχαριστώ δεν βλάπτει"
-Ιάσονας"Παρακαλώ. Αντε φυγε τωρα"λέει και φεύγω κανόντας την μουτρωμενη..εκείνη την στιγμή με τραβάει και με αγκαλιάζει. Και ταυτόχρονα τον αγκάλιαζώ και εγω.
Κατεβήκαμε κατω,φάγαμε, πήγαμε σχολείο, συναντήσαμε τα παιδιά και μιλάγαμε μεχρι που χτύπησε κουδούνι για μεσα.Μπηκαμε μεσα για μαθημα και κανουμε τωρα την 2η ωρα..μπαίνει μεσα στην τάξη φουριοζος ο διευθυντής και του σχολείου και με ζητάει στο γραφείο του...
-Ορέστης"Τι έγινε?τι σε θέλει αυτος"
-Εγω"Ιδεα δεν έχω"
Κατευθύνομαστε στο γραφείο σιωπηλοί και βλέπω τον Ιάσονα να καθετε μεσα στο γραφείο του διευθυντή σε άσχημη κατάσταση κλεμμένος..αμεσως νομίζα οτι έπαιξε ξυλο..αλα τον ειδα και δεν ειχε μολωπες...τοτε ηταν που ανησύχησα...
-Διευθυντής"Ιάσονα θέλεις να σας αφήσω μονους να της πεις"
-Ιάσονας"Οχιιι δεν μπορώ"
-Εγω"Μπορείτε να μου πείτε τι έγινε"
-Διευθυντής"Σοφια μου λυπάμαι. Πρόκειται για ρους γονείς σας..
-Εγω"Ιάσονα...τι λέει. Τι έπαθαν η μαμα και ο μπαμπάς"
-Ιάσονας"Σοφια μου τους χασαμε,δεν θα τους ξανα δουμε,μείναμε μονοι μας"
-Εγω"Ιάσονα τι λεςς...τέτοιες πλάκες δεν γίνονταιι"Τοτε τον βλέπω να ερχεται προς το μερος μου να με αγκαλιάζει σφιχτά. Τοτε κατάλαβα ότι δεν έκανε πλάκα και άρχισα να κλαιω τοσοοοοο δυνατα που με ακουσε ολο το σχολείο.Αγκαλιαστηκαμε με τον αδελφό μου και πεσαμε κατω κλαίγοντας.
Μετα απο κανα 10λεπτο με σηκωσε ο διευθυντής και μου ειπε να παω να παρω την τσάντα μου Γιατί πρεπεινα παμε στο νεκροτομείο για επίσημη αναγνώριση.
-Ιάσονας"Σοφία Μήπως να έρθω μαζι σου?"
-Εγω"Ναι αν μπορείς"
Κατευθυνόμαστε στην τάξη
Ανοίγω αποτομα την πορτα ολα τα βλέμματα ειναι πανω μου και πηγαίνω να παρω την τσάντα μου...με ειδε ο Ορέστης και αμεσως κατάλαβε ότι κατι δεν πήγαινε καλαα
-Καθηγήτρια"Συγγνώμη που νομίζεις οτι πας"
Την κοιταξα με ενα βλέμμα και με πρόλαβε ο διευθυντής...την πλησιάσει της ψιθύρισε κατι και αυτη αμεσως εσκυψε τι κεφάλι και ειπε ενα απλο λυπάμαι.
Δεν εδωσα σημασία και εφυγα απο πισω μου ενας Ιάσονας και ο διευθυντής να περπατάνε γρήγορα για να με φτάσουν..
Ανοίγει η πόρτα της ταξης και βλέπω εναν Ορέστη να τρέχει κατα πανω μου...με αγκαλιάζει και δεν δίνει σημασία στους αλλους
-Ορέστης"Κορίτσι μου τι έγινε"
-Εγω"Τους εχασα Ορέστη. Τους εχασα για πάντα"Λεω και κλαιω πιο πολυυ
-Ορέστης"Δεν θα φύγω λεπτό απο δίπλα σου ν το ξέρεις"
-Εγω"Δεν γίνεται πήγαινε να κανεις μαθημα"
-Ορέστης"Ποιο μαθημα τωρα..για να ειμαι εδω χρειάστηκε να πάρω τριήμερη αποβολη
-Εγω"Δεν έπρεπε"του λεω και τα δάκρυα μου δεν σταματουν να τρέχουν.
-Ορέστης"Έπρεπε"μου λέει και μου σκουπίζει τα ματια με απαλο τρόπο.
Φτάνει σε εμας ο διευθυντής με τον Ιάσονα και ο Ορέστης τον αγκαλιάζει και ο Ιάσονας ανταποδίδει.
-Διευθυντής"Ορέστη παιδί μου τι δουλειά έχεις εξω"
-Ορέστης"Κυρίε δεν μπορούσα να τους αφήσω...ειναι πολλοί καλοι μου φίλοι.
-Διευθυντής"Και πως σε αφησε η καθηγήτρια να βγεις εξω"
-Ορέστης"Δεν με αφησε και πηρα τριήμερη"
-Διευθυντης"Παιδί μου..δεν ειναι Καιρός για απουσίες"
-Ορέστης"Ε κυριε σας ειπα"
-Διευθυντης"Εντάξει παιδί μου Καταλάβαινω..θα φροντίσω να γίνει 3ημερη άδεια για εσενα...εσεις παιδιά εχετε μια εβδομάδα
-Εγω-Ιάσονας"Ευχαριστούμε πολυυ"
-Διευθυντης"Αντε πρέπει να φυγετε"
Φύγαμε και παμε στο νεκροτομείο.
Ο Ορέστης επειδη ήταν με την μηχανή δεν μπορούσαμε να παμε και οι τρειες με την μηχανή .Και ετσι πήγαμε με το αυτοκίνητο του Ιάσονα με οδηγό βέβαια τον Ορέστη γιατί ο Ιάσονας δεν είναι σε θέση να οδηγήσει.
Τωρα ειμαστε στον δρόμο για το νεκροτομείο και μου έχουν κοπεί τα πόδια.
Τα δάκρυα μας δεν σταματούν να τρέχουν.
Κόντευουμε και φοβάμαι πολυ να μπω μεσα..
Σταματάει το αυτοκίνητο
-Ορέστης"Φτάσαμε"Ο Ιάσονας καθόταν πισω μαζι μου και με κοίταξε με ενα βλέμμα που δισταζε.
-Ιάσονας"Σοφία,πρέπει να παμε"
-Εγω"Το ξερω..απλα φοβάμαι"
-Ορέστης"Παιδιά πρέπει να μπείτε. Σοφία θέλεις να έρθω μαζι σου"
-Εγω"Ναιι σε παρακαλώ"
-Ορέστης"Φυσικά και θα έρθω"
Βγαίνουμε απο το αυτοκίνητο και μπαίνουμε μεσα στο κτήριο.
Μας οδηγούν στο δωμάτιο και εγω ειμαι έτοιμη να λιποθύμησω νομίζω στην ιδια κατάσταση ειναι και ο αδερφός μου..
Μας τους δείχνουν κανουμε την αναγνώριση και δεν κρατιέμαι αλλο...πεφτω κατω και ουρλιάζω
-Εγω"Μαμαααααααααααα μπαμπααααααα ξυπνήστε σας παρακαλώ. Μην μας αφήσετε μονουςς...σας παρακαλώ..
-Ιάσονας"Σοφία μου φτάνει πρέπει να φυγουμε και να ηρεμήσεις"μου λέει κλαμενος και έρχεται να με αγκαλιάσει.
Παμε να βγουμε έξω και με μια απότομη κίνηση φεύγω απο την Αγκαλιά του Ιάσονα και του Ορέστη και τρέχω ξανα μεσα...
-Εγω"Μαμα σε παρακαλώ μαμαα...ξυπναα
Μπαμπά σηκωωω μην εισαι έτσι. Δεν θα το αντέξω.
-Ορέστης"Σοφία μου σε παρακαλώ λέει δακρύζοντας...δεν θα αλλάξει κάτι. Παμε πρέπει να φύγουμε να ηρεμήσεις
Τους άκουσα και βγήκαμε έξω.
-Εγω"Ιάσονα πρέπει να μιλήσουμε με τους αστυνομους τι θα γίνει με την επιμέλεια μας..
-Ιάσονας"Σοφία εχω μιλήσει ηδη γι'αυτό μαζι τους...σε λιγες μερες γίνομαι 18 θα εχω εγω την επιμέλεια σου.
-Εγω"Χαίρομαι που το κανονίσες..δεν θα άντεχα αλλα προβλήματα. Λεω κλαίγοντας.
Δεν θα αντέξω χωρις τους γονείς μου...ειμασταν μια δεμένοι οικογένια.
Τωρα έμεινα εγω και ο Ιάσονας.
-Ιάσονας"Σοφία πρέπει να παμε σπίτι ελαα"
...μου λέει και πηγαίνω σε αυτούς
Μπηκαμε στο αυτοκίνητο εγω δεν μπορω να σταματήσω να κλαιω ο Ιάσονας προσπαθεί να με καθησυχάσει κλαίγοντας και αυτός αλλα δεν καταφέρνει τίποτα.
Κοντεύουμε σπίτι παμε να μπούμε μεσα και ο Ορέστης θα παει να πάρει την μηχανή του και θα ξανα έρθει.
Θα πρέπει να παρω τηλέφωνο την Ανθή να της πω τι έγινε.................
Μιλήσαμε και φρικαρε και αυτή και με παρηγορήσε λιγο...θα ρθει να μεινει σπίτι μου σήμερα. Ο Ιάσονας μου ειπε οτι θα έρθει και η Μελίνα. Χαίρομαι που θα ειναι όλοι οι φίλοι μας....
-Εγω"Ιάσονα πρέπει να μπω να κανω ενα μπάνιο έχουμε την κηδεία αύριο"
-Ιάσονας"Ναιι το ξερω..ειδοποίησα ολους τους συγγενείς και θα έρθουν..θα μπω και εγω για μπάνιο μετα...Σοφια κανε μου την χαρη και μην κλειδωθείς σε παρακαλώ..
-Εγώ"Εντάξει"
Μπηκα για μπάνιο και μπηκε και ο αδερφός μου μετα..ηρθε πρώτος ο Ορέστης μετα ηρθαν και οι άλλοι
Βγήκε ο Ιάσονας και είπαμε να κάτσουμε όλοι στο σαλόνι μιας και θα κοιμήθουν εδω...
Πρέπει να παμε για ύπνο γιατί αύριο είναι μια μεγάλη μεραα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τσουυπ ήρθε και αλλο....ναι το ξέρω λιγο τραγικό αλλα εχει και εξελίξεις μια ιστορία..
Κρατήστε τα δάκρυα σας για την κηδεία θα είναι χειρότερα τα πράγματα εκεί.
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤