Toen ik nog gelukkig was...

SORRY

Lezers, heel sorry maar ik heb geen tijd om verder mijn boek te schrijven. en als ik dan even tijd heb lukt het niet om mijn ideeën in hoofdstukken te zetten. Ik schrijf hieronder nog wel hoe mijn bedoeling was om het verhaal verder te schrijven. Nogmaals, Sorry! Aan het laatste hoofdstuk was ik al een beetje begonnen die maak ik verder nog wel af. Dat is wel een klein hoofdstuk.

==================================================================

Jaden die heeft gezegd dat Nadia maar naar haar tijdelijke huis moest gaan en maar moest gaan eten. s Avonds was ze nog naar de avondwaak van haar moeder geweest. Toen Nadia in bed lag kreeg ze nog een berichtje van Jaden. 'Kan je morgen na de begrafenis van je moeder naar me toe komen?' stond erin. Nadia deed wat er gevraagd was en ging naar Jaden. Jaden vertelde dat haar tante voor psycholoog gestudeerd heeft en had haar tante gevraagd om te praten met Nadia. Nadia besefte dat het echt nodig was dus gingen ze naar een stil plekje in het park waar ze niet gestoord zouden worden. Ze hadden snel een klik en Nadia vertrouwde haar meteen. in het park hadden ze minstens 2 uur met elkaar gepraat. Nadia was even blij totdat de tante van Jaden zei 'We gaan je op het goede spoor zetten Nadia en ik zal je blijven helpen.' Toen voelde Nadia de tranen omhoog komen en zei snel dat ze naar huis moest gaan. Maar natuurlijk was ze dat niet van plan...