You and me- Shawn Mendes (voltooid)

13

'Rise and shine!' Hoor ik een vrolijke stem zeggen. Ik hoor Shawn naast me kreunen, hij is het dus niet. 'Opstaan! We missen het vliegtuig.' Ik kreun. 'Bo, ga weg.' Hoor ik Shawn mompelen. Het is dus Bo. Ik doe mijn ogen weer dicht. Nog vijf minuten.

Het dekbed wordt van ons af getrokken. 'What the fuck?' Roep ik naar Bo. Die staat grijzend met het dekbed in haar handen in de deur opening. 'Over 10 minuten zijn jullie aangekleed. Ik doe Finn wel.' Ik kreun nog even voordat ik uit bed stap. 'Je gaat toch niet serieus naar haar luisteren.' Shawn blijft zonder dekens in bed liggen. 'Je moet wel.' Hij gromt en laat zich uit het bed glijden.

Ik pak het stapeltje kleren die ik voor mezelf had klaargelegd en ik trek het snel aan. Daarna gooi ik Shawn's kleren naar zijn hoofd. Je kan wel zeggen dat Shawn niet snel wakker kan worden.

Ik loop naar beneden. Daar zit de hele familie al, zelfs de koffers staan beneden. Ook de onze. Ik ga op de bank zitten. Finn zit tv te kijken, naar een of andere programma van Disney Channel.

Shawn komt ook naar beneden gestrompeld. Hij heeft geeneens moeite gedaan om zijn haar te doen. Hij wil ook op de bank gaan zitten, maar mijn moeder houdt hem tegen. 'Kom we gaan.' Finn zet de tv uit en rent naar de huurauto's . Die moeten we ook nog inleveren. Ik stap met Shawn en Finn in de Range Rover. Ik rij dit keer, want ik heb deze vakantie geen één keer auto gereden. Ik start lachend de auto.

•

We zitten net in het vliegtuig. Ik heb mijn muziek aangezet. Ik kijk om me heen. Finn en Shawn zijn in slaap gevallen. Ik maak er glimlachend een foto van. Schatjes. Ik doe mijn ogen dicht en ik val ook in slaap.

•

'Toronto! We zijn terug!' Roept Bo. Ik lach. Ik hoef Shawn officieel niet meer te vermoorden. Ik ben trots op mijn kindjes. 'Welke dag is het vandaag?' Vraag ik aan Shawn. '31 augustus.' Mompelt hij teleur gesteld. Hij wilde zo graag dat ze in augustus werden geboren. Mij maakt het helemaal niet uit zolang ze gezond zijn.

•

Ik weet bijna zeker dat Aaliyah vandaag komt. Die twee kunnen nooit zonder elkaar, en ze weet dat we thuis zijn. Meteen hoor ik de deurbel. Ik had gelijk.

'Shawn!' Hoor ik Aaliyah roepen. Ze komen knuffelend de kamer in. Ik glimlach bij het aan zicht. Shawn loopt nog iets verder, iets te ver. Hij valt over speelgoed van Finn en hij neemt Aaliyah mee.

'Auw.' Hoor ik ze allebei kreunen. 'Normaal doen.' Mompel ik terwijl ik weer in een boek kijk. Ze staan allebei op. Aaliyah wrijft over haar rug. Ze loopt naar de tafel toe waar ik ook aan zit en ze begint te praten.

Aaliyah praat veel, ik krijg er hoofdpijn van. Het gaat echt nergens over. Ik kijk Shawn aan, die me met een blik van ik-kan-hier-niet-tegen-help-me aanstaart.

'Gaat het wel, Lotte? Je ziet zo wit?' Ik haal mijn schouders op. 'Ja hoor. Ik ga eten maken. Blijf je ook eten, Aal?' Ze knikt hevig terwijl ze weer een gesprek opstart met Shawn.

Ik begint met het maken van pasta. Ik ben geen keukenprinses, maar dit kan ik wel maken. Ik pak snel alle spullen.
Beetje water in de pan, verwarmen, saus maken, pasta erin, koken. Dit gaat me lukken.

Ik pak mijn buik vast als ik één kramp voel. De baby's zijn weer lekker bezig. 'Houd jullie stil.' Mompel ik glimlachend naar mijn buik.

Ik voel hoe mijn broek nat wordt en hoe er water op de grond klettert. Oh, shit. 'Shawn!' Roep ik in paniek. Ik knijp mijn ogen dicht, dit doet pijn.

Finn komt binnen lopen, met Shawn op zijn hielen. Shawn kijkt naar de grond, daarna kijkt hij met grote ogen op. Finn kijkt raar naar de grond waar het water ligt.
'Het gaat beginnen.' Zucht ik.