My 28 years old forever

chapter 8

Revised edition na. Hirap pa lang maging writer. Ang dami talagang kailangan na i-consider. Inspire kasi ako sa mga friend kong writer. galing talaga nila. one shot lang  naman to pagbigyan nyo na ako. hehehe

-all the best

Five years after

" You need to go home Clare, Kuya Gareth is back from Spain,  he just came from an accident four weeks ago and he had an amnesia, he needs you. "

Iyon lang ang huling pangungusap na nagrehistro sa isip niya, galing sa kaibigang si Laurice ang tawag na natanggap niya. At sa loob ng limang taon na pamamalagi niya sa Canada ay hindi nawala ang komunikasyon nilang magkakaibigan. Nililimitahan niya ang pakikipag kwentuhan sa mga ito pag tungkol na kay Gareth ang usapan.

Five years had past pero hanggang ngayon hindi pa rin siya maka move on. Hindi niya mapakawalan ang pagmamahal na nararamdaman para rito kaya siguro kahit pati ang sakit ay hindi niya makalimutan. Hindi na niya pinigilan ang mga magulang niya ng sabihing nailakad na ng mga ito ang papeles niya papuntang Canada.She was too tired and emotionaly drained for confrontations. She seemed like a living dead, bahay at escuela lang ang routine niya, wala siyang kaibigan at pati ang pagtugtug at pagkanta ay nakalimutan na niya. Lahat ng mga bagay tungkol sa nakaraan pati na ang tungkol kay Gareth ay pilit niyang kinalimutan. At ngayon isang balita ang natanggap niya na halos magpaikot sa buong sistema niya.

Si Gareth naaksidente four weeks ago sa isang car crash, four days daw ito sa coma at mayroong amnesia. Nakiusap ang ama nito na iuwi si Gareth sa Pilipinas upang mas madali ang pabalik ng memorya ng huli.

' He needs you now ' nakikiusap na tinig ni Laurice. And her heart wanted to bleed at that time. Hindi niya alam kung anong gagawin niya sa mga oras na iyon. '

'God send me some sign'

Bulong ng isip. Alam niyang isusugal niya muli ang puso kung uuwi siya. Nasa malalim siyang pag-iisip ng lumapit sa kaniya ang kaniyang ina.

" Ma ? " naguguluhang tanong niya ng iabot sa kaniya ang plane ticket niya matapos ang mahabang sandali pagkaraan ng tawag na natanggap niya.

" He needs you Iha, I'm giving you my blessing para bumalik ka sa Pilipinas. We admit na nagkamali kaming panghimasukan ang puso mo, but we just want to remind you na nagawa lang namin ito dahil mahal ka namin, pero sa araw-araw na nakikita ka namin we are also suffering anak,  you're not the same sweet girl we used to know at masakit dahil kami ang dahilan no'n " Umiiyak na sabi nito . Sa loob ng isang taon ay ngayon lang sila uli nag-usap ng masinsinan. And she suddenly felt guilty about it. Mula kasi ng makahanap siya ng trabaho she remained distant or mas tamang sabihing she shut herself from everyone else including her family.

" M- Mom I'm sorry I did not mean to be like that" Napahigpit ang yakap niya rito.Ngayon lang niya napagtanto kung ano ang naging epekto ng ginawa niyang pananahimik. 

" I know, we just forgot that our baby is in love, I'm sorry anak. " hinalikan nito ang noo niya. Napangiti siya sa pamilyar na gestures nito sa kaniya.

"just promise us to be responsible while you're there. " paalala nito sa kaniya.

" Mom I will " natutuwang sabi niya. Napabuntong hininga lang ito.