Jesteś dla mnie wszystkim

Rozdział II

Następnego dnia rano, jak zwykle obudził mnie budzik o 6:30.

Od razu się zebrałam, sięgnęłam po ciuchy naszykowane dzień wcześniej, kosmetyczkę i ruszyłam do łazienki. Zimne krople wody spadające na moje nagie ciało od razu mnie obudziły. Po piętnasto minutowym prysznicu wytarłam się ręcznikiem i ubrałam. W dobrym nastroju podeszłam do lusterka i zrobiłam lekki makijaż, a włosy spięłam w wysokiego koka. Od razu po wyjściu z łazienki pobiegłam do kuchni zaparzyć kawę i zrobić tosty ma śniadanie. Pijąc kawę usłyszałam pukanie do drzwi. Zdziwiona podeszłam i otworzyłam. Zamarłam, gdy moje oczy ujrzały przystojnego chłopaka wpatrującego się we mnie z uwodzicielskim uśmieszkiem na twarzy.

Robert(R)- Witaj piękna, gotowa do przejażdżki po Londynie?- Powiedział z pełną ekscytacją.

Iza(I)- Co?! Przecież dzisiaj jest szkoła? A tak w ogóle skąd masz mój adres?! – Dźgnęłam go palcem w jego umięśniony brzuch.

(R)- Nie martw się zdążymy na drugą lekcję. I mam pewne źródła, które pokierowały mnie tu.- Uświadomił mnie, a ja zaczęłam chichotać.

(I)- Dobrze, dopiję kawę i się spakuję do szkoły.

~~*~~

Londyn jest na prawdę pięknym miastem. Jestem dumna z tego, że mogę tu zamieszkać. Z moich zamyśleń wyrwał mnie głos chłopaka.

(R)- Dlaczego mieszkasz sama w tak wielkim i niebezpiecznym mieście?- Zapytał zdziwiony.

(I)- Jest to długa i smutna historia, ale myślę, że mogę ci zaufać i opowiem. Pewnego dnia moi rodzice chcieli mnie zabrać do wesołego miasteczka… taki nasz co tygodniowy wypad. Lecz byłam u koleżanki i powiedziałam im, że nie pojadę, więc uznali, że pojadą na kolację. W nocy usłyszałam dzwonek mojego telefonu.- Łzy same poleciały po moich policzkach. – To co usłyszałam kompletnie mnie zamurowało. Na początku pomyślałam, że to jakiś głupi żart, ale później oprzytomniałam i ta informacja do mnie dotarła. Od razu obudziłam koleżankę i opowiedziałam jej o tym. W momencie ruszyłyśmy w drogę. Poczułam przypływ złości i smutku zarazem. Kazał jej wdepnąć mocniej gaz. Po niecałych 10 minutach dotarłyśmy na miejsce. Zobaczyłam jak ktoś zabierał ciało mojego taty zostało już włożone do czarnego worka i schowane do auta. Poszłam szukać mamy i zobaczy jak zapinają suwakiem worek, jednak zdążyłam ich odepchnąć i tulić w siebie moją rodzicielkę. Poczułam łzy w oczach i nienawiść do świata. Zaczęłam krzyczeć „Dlaczego oni, dlaczego moi rodzice musieli tak skończyć?!?!”. Poczułam jak moja koleżanka odciąga mnie od martwej kobiety. Po ich pogrzebie zamieszkałam w Londynie by pozbyć się starych wspomnień.- Powiedziałam cała zalana łzami.

(R)- Przeprasza, nie chciałem przywołać złych wspomnień.- Zatrzymał się na poboczu, objął ją swoim silnym ramieniem i zaczął wycierać kciukiem łzy z jej rumianych od płaczu policzków.- Mam jeszcze jedno pytanie… Pracujesz gdzieś?

(I)-  Nie, ale wujek prowadzi firmę we Francji i przesyła mi co miesiąc odpowiednia ilość pieniędzy na utrzymanie domu i siebie. Uznali, że tak będzie lepiej, bo nie chcą mieć ze mną problemów.- Powiedziała już w lepszym humorze.-Możemy już jechać do szkoły?

(R)- Tak.- Odpowiedział zmieszany tymi informacjami.

~~*~~

Po szkole od razu udałam się do domu. Zerknęłam na zegarek, który wskazywał godzinę 15. Przypomniałam sobie o spotkaniu z Robertem i rzuciłam się na szafę w sypialni. Wzięłam ładną, koronową, czarną sukienkę do połowy ud i czarne, wysokie conversy. Ruszyłam pośpiesznym krokiem do łazienki, a gdy już skończyłam na zegarze widniała godzina 16:50. Powiedział do siebie- Idę na duł, bo zaraz przyjedzie.- uśmiechnęłam się szeroko. Po zejściu usłyszałam pukanie. Otworzyłam drzwi i osłupiałam, bo przede mną stał przystojny, umięśniony mężczyzna, który był ubrany w jeansy i koszulę, która opinała się na jego mięśniach.

(R)- Wyglądasz olśniewająco.- Powiedział z lekko uchylonymi ustami na co się zarumieniłam. – Mam dla ciebie niespodziankę.- powiedział ze swoim uwodzicielskim uśmieszkiem.

(I)- Tak? A jaką?- Spojrzałam na niego podnosząc lewą brew do góry.

Gabu i Julia