Blind Love ♥ Chapter 15.

434 28 0
                                    

Chapter 15. ♥

Niall’s Pov.

Langzaam werd ik wakker, ik opende mijn ogen maar… ik zag alleen maar zwart, langzaam voelde ik aan mijn hoofd en zuchtte van opluchting toen ik verband voelde “zo meneer Horan, dus u bent wakker ?” ik knikte kort toen ik de inmiddels bekende stem van Von Klief hoorde “vandaag mag u verband eraf, bent u zenuwachtig ?” weer knikte ik, ik hoorde een zacht gegrinnik “het zal allemaal goed komen Niall, dat garandeer ik je” zei hij nu op een vriendelijke toon, ik glimlachte en voelde hoe mijn bed naar een andere kamer werd gereden, het verband werd langzaam van mijn hoofd gehaald en eigenlijk durfde ik mijn ogen niet te openen “open je ogen maar” hoorde ik Von Klief zeggen, langzaam opende ik ze maar sloot ze daarna meteen, een stekende pijn schoot door mijn hoofd, voorzichtig probeerde ik weer mijn ogen te openen, dit keer ging het iets beter “ik zie allemaal vlekken… mijn hoofd doet pijn” ik sloot mijn ogen weer en Von Klief legde zijn hand op mijn schouder “dat is heel normaal jongen, probeer het nog eens” ik deed wat hij zei en probeerde het nog een keer, ik zag tussen een paar vlekken door een kast staan, ik knipperde een paar keer en zag toen een grote man met vriendelijk ogen en een grijs baardje “dokter Von Klief, aangenaam kennis te maken” zei hij lachend terwijl hij zijn hand uitstak, ik glimlachte en schudde zijn hand, ik ging langzaam rechtop zitten en keek om me heen, ik begon spontaan te lachen, 3 jaar… 3 lange jaren heb ik niet kunnen zien… dit is een echt wonder, een wonder van boven, ik wreef met mijn hand langs mijn hoofd en liet me toen weer rustig tegen het kussen zakken “veel rust is nu heel belangrijk” Von Klief keek me dringend aan, ik knikte zacht en sloot met een glimlach mijn ogen “ik laat je hier alleen, over 3 dagen mag je weg “dank u dokter”  fluisterde ik zacht “geen probleem jongen, je moet dat aardige meisje bedanken, zei heeft het tenslotte betaald” fluitend liep de dokter mijn kamer uit waarna ik me huilend omdraaide, June… ik kan haar niet genoeg bedanken, ik wil haar zo graag zien… ik snikte en ging langzaam weer rechtop zitten, voorzichtig opende ik mijn ogen en keek naar de kleuren om me heen, ik zocht een kleur die misschien wel op June’s haar zou lijken, of op haar groene ogen, langzaam probeerde ik me een beeld van June te ontwikkelen maar hoe wist ik nu hoe ze eruit zag…

Blind Love ♥Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu