Blind Love ♥

Blind Love ♥ Chapter 10.

Chapter 10. ♥

June's Pov.

Niall’s hand vastpakken en hem een zoen geven… dat is mijn ding... ik zuchtte en liet me in een stoel zakken “gaat het June ?” Niall’s stem klonk bezorgt  “ja… ik… alleen… ik heb niets gegeten vanmorgen, ben een beetje duizelig” ik boog voorover en gebruikte mijn handen als hoofdsteun, Niall stond bezorgt op en liep naar de keuken, even later kwam hij terug met een banaan, een reep chocola en een flesje drinken “eet dit maar op, het is het eerste wat ik kon vinden” ik glimlachte en pakte dankbaar het eten en het flesje drinken aan “ik weet dat het geen een uitgebreid ontbijt is maar…” Niall krapte verlegen aan de achterkant van zijn hoofd en kwam op de stoel naast me zitten “het is goed zo, echt waar, dankje Niall” ik at alles zo snel mogelijk op en gelukkig voelde ik me al wat beter “ehm… Niall, wie was dat meisje net ?” mijn stem klonk trillend en ik kon mezelf wel wat aandoen, ik klonk zo zenuwachtig en dat merkte Niall maar al te goed “dat was Sam, mijn nichtje uit Ierland, ze is hier samen met haar vriend voor zaken” ik sloot mijn ogen en haalde opgelucht adem “is er iets ?” Niall draaide mijn kant op en keek me schuin aan “nee hoor, niets… leuk dat ze even langskwam” Niall glimlachte “ja echt super, maar vertel, waarom was je nu zo laat” ik grinnikte en keek naar beneden “ik kon gisteren niet slapen dus ik was nogal moe vanmorgen, nadat ik mijn wekker had uitgezet dacht ik nog een halfuurtje te blijven liggen… dat halfuurtje werd dus 2 uur, ik schrok om half 10 wakker en toen moest ik nog snel hierheen komen” beschamend keek ik wat opzij, het was eigenlijk dom om te zeggen want dan kwam nu de vraag “awh, waarom kon je niet slapen ?” precies… die vraag dus, ik draaide mijn hoofd richting Niall “ik ehm… ik lag na te denken, gewoon over alles, over thuis en het leven hier” gelukkig loog ik niet tegen hem, het was echt waar “het leven hier ?” Niall keek me vragend aan “ja ehm… ik bedoel over jou en over de mensen waarmee ik werk enzo” mijn antwoord klonk zo onverschillig dat het wel waar moest zijn, ik ben hier nooit goed in maar zeggen dat ik aan hem dacht omdat ik hem leuk vind, no way… “je dacht aan mij ?” Niall kreeg een speelse glimlach op zijn gezicht en moedeloos liet ik mijn hoofd hangen, waarom floep ik nou alles er zomaar uit maar ik wil niet liegen tegen hem, toen bedacht ik me opeens dat ik gisteravond laat nog had gekeken naar auto-ongelukken waardoor je blind kan worden maar… is het wel een goed plan om daarover te beginnen… Niall tikte met zijn hand op de mijne “ben je er nog ?” hij keek me glimlachend aan “ehm.. ja ik ehm… ik bedoel dat ik gisteravond online gekeken heb naar mensen die blind zijn door een auto-ongeluk en ehm… of… ze nog te genezen zijn…” langzaam liet Niall zijn hand naar beneden glijden en legde hem op zijn stoelleuning “Niall ik… ik wou er niet over beginnen…” ik zuchtte en stond op “misschien is het beter als ik straks even terug kom…” “nee, June.. wacht !” Niall ging staan en wou me achterna lopen “laat… laat me maar gewoon even, ik ben zo terug” snel liep ik naar de deur en trok hem achter me dicht, Niall alleen achterlatend…