Blind Love ♥

Blind Love ♥ Chapter 17.

Chapter 17. ♥

June’s Pov.

“June ? gaat alles goed met je ?” Kate zwaaide met haar handen voor mijn ogen, versuft keek ik opzij “ow… ehm… ja gaat wel goed… alleen…” “het is die Niall hé ?” Kate keek me vragend aan, ik knikte en er rolden een paar tranen over mijn wangen, gisteren is mijn vader begraven en wat ik miste… een schouder om op uit te huilen… natuurlijk was Kate er wel, ze is mijn beste vriendin en hielp me altijd, maar… er miste iets… Niall was degene die ik miste… “kom op, denk aan de leuke momenten die jullie samen hadden, vertel eens, hoe zag hij er ook alweer uit ?” ik glimlachte bij het denken aan hem, hij is knap, hij heeft blond geverfd haar wat hem heel schattig staat omdat het bruine er ook weer door komt en zijn ogen… wauw daar kan ik uren naar kijken” Kate keek me glimlachend aan en kwam voor me staan “voel je je al wat beter ?” ik knikte langzaam en Kate knikte ook “zie je wel, gewoon denken aan zijn blonde haar, mooie ogen en hoe knap hij is en…” Kate’s gezicht vertrok opeens “Kate ? wat is er?” ik keek haar bezorgt aan “is ehm… ik bedoel… wat… eh…” Kate schudde haar hoofd en keek over mijn schouder naar iets “Kate wat is er ?” ik pakte haar arm vast en langzaam wees ze achter me “ziet… ziet Niall er zo uit ?” ik draaide me om en zag toen een jongen die wat zoekend om zich heen keek “Kate dat is Niall !” riep ik, ik liet haar los en liep snel op de jongen af “Niall ?” de jongen draaide zich om en keek me onderzoekend aan “June ?” ik knikte langzaam en mijn ogen vulden zich met tranen “oh my God… June !” Niall kreeg ook tranen in zijn ogen en sloeg zijn armen om me heen “wat ben je mooi” fluisterde hij zacht, ik snikte en keek hem aan “hoe… hoe kom je hier en… je kan zien ! ik ben zo blij voor je!” Niall glimlachte door zijn tranen heen en liet zijn handen langs mijn schouders glijden, uiteindelijk nam hij mijn handen in de zijne “June… ik heb je brief gelezen en… ik voelde me zo stom ik dacht alleen maar aan mezelf… dat je daarom wegging maar… het was je vader… en toen… toen ik de brief had gelezen… ik heb echt nog nooit zo’n sterk verlangen naar iemand gevoelt, ik wil jou June en niemand anders… ik hou van je” ik glimlachte flauw en liet de tranen over mijn wangen lopen “Niall ik moet sorry zeggen, ik heb je alleen achtergelaten zonder ook maar iets te zeggen of ik ook wat voor jou voelde, het spijt me zo erg” Niall keek me bezorgt aan en sloeg zijn armen stevig om me heen “het is jou schuld niet” fluisterde hij zacht “maar… June…”  ik keek iets omhoog recht in zijn ogen “er… er is iets wat ik al vanaf het begin wou doen…” ik keek hem vragend aan en glimlachte toen ik de lichte blos op zijn wangen zag, langzaam boog hij zijn hoofd iets voorover en ik ging voorzichtig op mijn tenen staan, ik glimlachte toen ik zijn warme adem tegen mijn gezicht voelde en kort daarna zijn zachte lippen tegen de mijne, zijn armen warmen nog steeds stevig om mijn middel geklemd, het voelde goed, het voelde veilig… pas toen hij langzaam zijn lippen van de mijne haalde liet hij me zachtjes los “ik hou van je” fluisterde hij zacht “ik hou ook van jou” fluisterde ik terug, Niall glimlachte en ik verborg mijn hoofd in het kuiltje van zijn nek. En even later samen liepen we naar de verbaasde Kate…

“heb je alles ?” Niall keek me vragend aan, ik keek naar de koffers achter me en toen weer naar Niall “jep, alles is ingepakt”  Niall glimlachte en nam mijn hand vast “dan kunnen we gaan” antwoorde hij zacht, ik knikte en gaf Julie en Kate nog een dikke knuffel.

Niall had te horen gekregen dat hij in zijn oude huis mocht wonen en dat zijn vader het aan hem na had gelaten en… hij had mij meegevraagd, meteen had ik er mee ingestemd en samen vertrokken we naar het vliegveld, een nieuw leven kon beginnen…