Blind Love ♥

Blind Love ♥ Chapter 11.

Chapter 11. ♥

Niall’s Pov.

Lekker bezig Niall… nu is ze weg… ik zuchtte en liet me terug in mijn stoel vallen, waarom ben ik niet zoals andere jongens, jongens die kunnen zien en niet bang zijn hun gevoelens te uiten voor een meisje, ik durf het gewoon niet, ik weet zeker dat ze me niet leuk vind zoals ik haar… ik knipperde een paar keer om mijn tranen tegen te houden maar het wou niet lukken, boos sloeg ik tegen de muur naast me, een flinke pijnscheut ging door mijn hand, ik zuchtte, precies wat ik nodig heb… nog meer pijn… ik liet me tegen de rugleuning van de stoel zakken en liet de tranen over mijn wangen stromen, ik was zo kwaad dat ik nog een keer tegen die muur wou slaan, pijn doet m’n hand toch al, elke andere pijn is een betere dan de pijn die ik nu vanbinnen voel… ik zuchtte en met mijn andere hand veegde ik mijn tranen weg…

Ik liet mijn hoofd even hangen en dacht na, ik moet het gewoon doen… straks als June terug is vertel ik het haar… ook al was ik bang voor de reactie, ik kon niet langer in onzekerheid leven.

June’s Pov.

Met een paar verdwaalde tranen over mijn wangen liep ik naar het park, het park waar ik toen ook met Niall was, ik knielde neer op dezelfde plek en trok mijn knieën op, mijn armen sloeg ik eromheen, ik snikte en keek rond, de enige twee verschillen waren  dat Niall er nu niet is en gisteren was het veel warmer, de wind waaide sterk om me heen en het liefste zou ik me nu gewoon weg laten vliegen… ik zuchtte en keek omhoog, waar heb ik dit aan verdiend ? ik wil wel zeggen dat ik verliefd op hem bent maar hij voelt toch niet hetzelfde en daarbij, ik doe hem alleen maar pijn om iedere keer weer over zijn verleden te beginnen, wat ben ik voor een vreselijk mens… ik zuchtte nog eens en hoorde toen een bekende ringtone uit mijn jas komen, ik graaide diep in mijn zakken en haalde mijn telefoon tevoorschijn, ik snoof nog een keer en nam toen op “met June ?” “June ? met mama eh.. Julie !” ik ging rechtop tegen de boom zitten en begon zo opgewekt mogelijk te praten “mam ! hoe is het met je ? is thuis alles goed ?” ik hoorde een korte stilte en toen een zachte snik “June, liefje… je moet naar huis komen… papa is… papa… hij heeft… hij is geschept door een vrachtwagen… hij ligt nu in coma in het ziekenhuis…” van schrik liet ik mijn telefoon vallen en de tranen begonnen over mijn wangen te stromen, mijn vader is alles voor me, de vrouw die ik mam noem is niet eens mijn echte moeder… “June ? June ben je daar ?” ik snikte en pakte de telefoon weer op “ik kom eraan” zei ik kort en drukte het gesprek weg, wat moest ik nu doen ? naar huis gaan en dan ? Niall hier alleen achterlaten ? missen doet ie me vast niet maar toch… ik moet wat voor hem doen, vlug realiseerde ik me dat ik gisteravond gelezen had over een beroemde dokter hier in Londen, dokter Von Klief… dat was zijn naam, snel stond ik op en liet naar het dichtstbijzijnde internetcafé.

Met een grote klap viel de deur achter me dicht “sorry” mompelde ik zacht toen alle ogen opeens op mijn gericht waren, ik liep naar een computer achterin het café en duwde wat geld in het ding, snel startte ik het internet op en zocht onder de naam Von Klief, als snel kreeg ik massa’s resultaten, ik las dat Von Klief, oog en oor operaties doet, dat was het, dat was perfect ! minder perfect was de prijs die ik zag, daarom heeft Niall het dus nooit geprobeerd, je moet stinkend rijk zijn om zoiets te betalen, ik zuchtte en dacht goed na, bij mezelf wist ik dat ik het geld wel had… de nieuwe vrouw van mijn vader is rijk en een deel daarvan staat op mijn spaarrekening, ik haalde diep adem en griste mijn telefoon uit mijn zakken, ik moest het doen… voor Niall…