How To Change The Good Girl

35.

Μπήκα στο κλαμπ. Ολα ήρεμα.... Ακόμα. Με έφερε ο Τζέικ.

"Η Σοφία πότε θα έρθει;" με ρώτησε η Λυδία.

Είχε γυρίσει σπίτι το απόγευμα. Δεν είχε συμβεί τίποτα. Πράγμα πολύ περίεργο για εκείνη. Του έδειχνε την πόλη.

Οταν της είπα για τον Τζέικ άρχισε πάλι το κλάμα! Αποφάσισε να έρθει μόνο για τον Βαγγέλη. Να γνωρίσει και εκείνος τα παιδιά. Ισως τελικά να δενόμασταν και με αυτόν.

"Ας κάτσουμε και θα έρθει σε λίγο." απάντησα. Είμαι σίγουρη πως θα έρθει. Δηλαδή.... σχεδόν..

Παραγγείλαμε και καθίσαμε στον συνηθισμένο μας καναπέ.

"Τι κάνατε ενα μήνα τώρα;" ρώτησα. Ηταν λίγο αμήχανα, αλλά έπρεπε να το ξεπεράσουμε. Μου έλειπαν τόσο πολύ..

"Εγώ διάβαζα. Σε λίγους μήνες δίνω." είπε.

"Το έχεις πάρει πολύ σοβαρά."

"Ναι." γέλασε πνιχτά.

"Οχι! Απλά η μητέρα μας του είπε πως αν δεν περάσει εκτός Αθήνας, δεν έχει νόημα να του πάρουν καινούριο σπίτι κάπου εδώ κοντά και αυτός δεν θέλει να μείνει μαζί μας." πετάχτηκε η Λυδία.

Και τότε μου ήρθε η πρώτη κεραμίδα στο κεφάλι.

"Δηλαδή.. Σκέφτεσαι να πας κάπου αλλού;"

Γιατί δεν μπορούν να κάτσουν λίγο στα αυγά τους οι άνθρωποι; Πάνω που η Σοφία είχε αρχίσει να ηρεμεί.

"Ναι. Δεν μπορώ άλλο στο σπίτι."

"Και.. Με την Σοφία;" ρώτησα διστακτικά.

"Δεν.. ξέρω. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αν περάσω εκεί που θέλω, βλέπουμε.."

Τα λόγια έβγαιναν με δυσκολία από το στόμα του. Μια μελαγχολία εμφανίστηκε στα μάτια του.

"Γεια σας!" ήρθε στην παρέα μας η ξαδέρφη μου χαμογελαστή. Την κρατούσε από τη μέση ο Βαγγέλης.

Ο Τζέικ τους κοίταξε περίεργα.

"Βαγγέλης." του έδωσε το χέρι. Γνωρίστηκαν και άρχισαν να μιλάνε φυσιολογικά, μπορώ να πω.. Δεν παρακολουθούσα όμως τη συζήτηση. Το μυαλό μου ήταν αλλού. Η βασικά, σε κάποιον άλλον.

Μετά από ώρα η Σοφία σηκώθηκε. Φαινόταν οτι είχε βαρεθεί.

"Θα πάω να πάρω ενα ακόμα ποτό. Βαγγέλη έρχεσαι;" του χαμογέλασε. Εκείνος σηκώθηκε και την ακολούθησε πρόθυμα.

"Και τώρα είναι μαζί;" με ρωτησε ο Τζέικ ήρεμα. Μια φλέβα του είχε πεταχτεί στο μέτωπο. Δεν το σχολίασα όμως. Ας μην πιέζουμε την κατάσταση.