KALBİMDEKİ YABANCI

KY_10

Merhaba arkadaşlar...
(veeee görüşürz 😀😜💜💜)
Bi uğrayıp merhaba diyelim dedik 😅

Bizden vote ve yorumlarınızı eksik etmeyiniz please😍🙏

Şimdiden teşekkürler 💝💝

Keyifli okumalar...

***
Gemiler batınca acır mı denizin canı?...

___

    Kaybolmuştu.  Korkudan kızarmış ve pınarlarında, birikmiş göz damlaları bulunan bu denizde kaybolmuştu Karan. Bu beklenmedik tepkisi kolları arasında daha da narin ve daha korunmasız kalan kızın yanaklarından yaşların süzülmesine neden olmuştu. Gözleriyle hafif pembeleşmiş yanaklardan korkuyla inen damlaları takip ederken çok pişman olmuştu. İçinde bir şeylerin burkulduğunu, boğazına ise kocaman bir düğümün oturduğunu hissetti. Yutkunarak gidermeye çalıştı düğüm ise ona her seferinde daha çok acı veriyordu.

Hıçkırıklarını ve nefesini zorla tutan yağmur damlaları arasındaki kızın kızıl saçlarının yanına yavaşça kafasını yasladı. Orda nefes almayı denedi ancak bu sefer de aldığı nefes ciğerlerini delip geçmişti. Bir anlık kaybettiği kontrolünün kendisini bu hallere sokmasına ve kontrolünü kaybetmesine neden olan zayıf iradesine söverek son bir kez yumruğunu sertçe duvara geçirdi. Vurmanın şiddetiyle sıçrayan Asel'e bakmadan hızlıca merdivenlerden çıkmaya başladı.

"Yemek için yengemlere davetliyiz. Hazırlan"

Geri dönmeden verdiği emir Asel'in kulaklarında çınlarken Karan'ın odaya girmesiyle ayakta zor tuttuğu bedenini serbest bırakarak yere çöktü. Güç nefes alabiliyor, bir de üstüne sanki kilometrelerce koşmuş gibi olan ritimsiz nefesleri onu daha da zorluyordu.

Durmadan akan göz yaşlarını elinin tersiyle sildikten sonra ayağa kalktı. Ne kadar o şekilde kaldığını bilmiyordu ama bir an önce odaya çıkıp hazırlanmalıydı. Geri geri giden ayaklarına aldırmadan çıktığı merdivenlerden hızlıca odaya ulaştı. Odaya girdiğinde Karan'ın çoktan duş aldığını ve kıyafetlerini de alıp çıkmak üzere olduğunu gördü.

"Hızlı ol."

Hızlıca yanından geçip giyinmek için diğer odaya giden Karan'ın arkasından şaşkınca bakakalan Asel elindeki çantayı sinirle yere fırlattı.

"Ne sanıyo bu kendine be!? Psikopat!"

Dolaptan kaptığı ilk siyah elbiseyi üstüne geçirdi ve alçak topuklu tek bantlı siyah bir ayakkabıyı da giyerek banyoya yöneldi. Sinirden titreyen elleri hazırlanmasına engel oluyordu. Ama sinirlenmemek de elde değildi. Saçlarıyla uğraşırken ağzında tuttuğu tokasına aldırmadan içinde kalanları söylenmeye başladı.

"Ergen ergen tavırlar! Hayır, kazık kadar herifsin ama hâlâ naptığın belli değil. Adam bi gülüyo bi sövüyo! Gerçi sövse daha iyiydi."

Nihayet ensesinde topladığı dağınık saçını bitirdiğinde hafif bir makyajla hazırlanmasını tamamladı. Son kez bel kısmında sağ ve sol tarafında açıklık bulunan elbisesini eliyle gelişi güzel küçük rötuşlar yaparak çantasını aldı ve odaya geri döndü. Aşağıda kendisini beklediğinden emin olduğu sinir küpüne geri dönmek istemiyordu. Ama bundan sonra o da tepkisini saklamayacak, göründüğü gibi rahat ve mutlu olmadığını Karan'a nakış nakış işleyecekti.

Merdivenleri bitirip aşağıda bekleyen Karan'ın yanına ulaştığında kendisine bakmaya tenezzül bile etmemeyen bu adama ayrıca bir ayar olmuş, içinde topladığı negatif enerjiyi gece sonundaki fırtınaya saklarcasına sükunetini sabrederek korumaya çalışmıştı.