The alpha's abused mate

Rose |03|

Ik wordt wakker door mijn wekker die weer aanheeft dat het 6 uur is.

Ik wil al meteen opstaan maar dan realiseer ik me dat er vandaag iemand langskomt.

Slaperig ga ik terug op mijn matras liggen en sluit ik nog even mijn ogen.

•

Voorzichtig open ik mijn ogen omdat ik veel geschreeuw hoor.

Ik besluit het maar te negeren en zie dat het al 12uur is.

Voor de eerste keer in een hele lange tijd heb ik nog eens uitgeslapen.

Kreunend sta ik recht, ik voel pijnlijke steken door mijn maag gaan van gisteren toen Kay me daar trapte.

Ik neem mijn trui van de stoel en trek hem met rillende handen over mijn lichaam.

Het is de laatste tijd best wel afgekoeld dus ik veronderstel dat we tussen de herfst en winter zijn.

Vanaf de dag dat ik naar deze cel ben gebracht heb ik al de buitenlucht niet meer gezien.

Ik wil terug op mijn matras gaan zitten als ik de trappen luid hoor kraken.

Een brok vormt zich al meteen in mijn keel en mijn handen begin nu al te zweten.

Mijn lichaam drukt zich automatisch in het hoekje van de kamer uit angst.

Mijn handen die nu inmiddels al beven zijn van angst sla ik beschermend voor mijn hoofd.

Ik hoor een luide grom waardoor er een traan lang mijn wang naar beneden valt.

Ik wil graag opkijken omdat ik even niets meer hoor maar na een paar seconden ligt er een grote hand op mijn knie.

"Shh, het is oke." Zegt iemand.

Voorzichtig kijk ik op maar ik maak geen oogcontact omdat ik weet dat ik dan gestraft wordt.

Er zit een jongen voor me met bruin haar, hij is de knapste jongen die ik ooit heb gezien. Ik voel de drang om in zijn ogen te kijken maar toch blijf ik naar de grond kijken.

Zijn andere hand duwt voorzichtig mijn kin omhoog zodat ik hem wel moet aankijken.

Zijn bruine ogen kijken me vol liefde aan terwijl mijn blauwe ogen maar angstig voor zich uitstaren.

"Alles is oke, ik ben Luke." Zegt de jongen liefelijk.

Wanneer hij weer mijn wang aanraakt voel ik tinteling door me heen gaan.

Verbaasd kijk ik hem aan.

"Kom ik haal je hier weg." Zegt hij zacht, ik zie hoe zijn ogen zwart worden als hij mijn kamer rondkijkt.

Ik wil me nog meer verstoppen maar ik besef me dan dat ik nog altijd in het hoekje verstopt zit.

In een seconde veranderen zijn ogen terug naar de prachtige bruine kleur en kijkt hij me bezorgd aan.

"Kom ik help je wel." Mompelt hij terwijl hij opstaat en me afwachtend aankijkt.

Wanneer ik ook wil opstaan begeven mijn benen het en zak ik bijna in elkaar.

Voordat ik het weet wordt ik opgetild en stevig tegen Luke aangedrukt.

Ik voelde duizende tintelingen door me heen gaan toen hij me optilde.

"Alles is oke nu liefste, ik ben hier en dat is voor eeuwig." Fluisterde hij geruststellend voor dat ik mezelf door het donkere liet meeslepen in een diepe slaap.