The alpha's abused mate

Rose|16|

Pov Rose.

Ik open moeizaam mijn ogen en kijk verbaasd rond.

Luke ligt naast me op een stoel te slapen terwijl zijn hand stevig de mijne vastheeft en zijn arm ook op de rest van mijn buik ligt.

Hij heeft mij gered.

Voor de tweede keer in mijn leven heeft hij me gered.

En nu drinkt alles pas bij me door, hij hield al die tijd van mij.

Hij had altijd het beste met me voor en wou me nooit pijn doen.

Nu pas besef ik alles.

Ik knijp zachtjes in zijn hand in de hoop dat hij wakker zal worden en dat gebeurt ook.

Zijn ogen openen zicht binnen een paar seconden en kijken me dof aan totdat hij door heeft dat ik wakker ben.

"Oh Rose je bent wakker, je had geen idee hoe bezorgd ik was." Ratelt hij door.

Ik kijk hem met een kleine glimlach aan.

Zijn ogen beginnen automatisch te fonkelen en hij kijkt me nu ook lachend aan.

Dit is de eerste keer in jaren dat ik lach.

"Je bent zo verdomd mooi als je lacht Rose." Mompelt hij.

Ik voel hoe mijn wangen langzaam rood worden en ik wil mijn hoofd in mijn kussen drukken totdat twee grote handen mijn hoofd tegen houden.

"Schaam je niet Rose, je ziet er zo schattig uit als je bloost."

Ik kijk hem met nog rodere wangen aan en net als hij naar over begint te leunen opent een oudere man de deur.

"Ik kom even kijken of-" Maar al snel stopt hij met praten als hij mij en Luke ziet liggen.

Zijn handen beginnen te trillen van angst en het duurt niet lang voordat hij zicht stotterend begint te verontschuldigen.

Ik weet dat Luke nu het liefst naar hem zou schreeuwen maar mijn hand houdt hem tegen en ik vertel zo rustig mogelijk dat alles oke is.

Ook al heb ik Luke wat meer leren aanvaarden vindt ik het contact leggen met mannen moeilijk.

Ik ben altijd bang dat ze net zoals mijn vader zullen zijn.

"Ik moet nog een paar testjes met u doen Luna en als de uitslagen positief zijn mag u naar huis." Zegt ze dokter tegen mij en Luke.

Ik knik maar mijn hand knijpt stevig in die van Luke als teken dat ik bang ben.

"Alpha zou u-"

"Nee, ik blijf bij haar." Zegt Luke met een stem die duidelijk geen tegenspraak wil.

De dokter knikt alleen maar en begint langzaam aan de testen samen met een verpleegster.

En het enige wat ik doe is hopen dat dit allemaal snel voorbij is zodat ik samen met Luke terug naar huis kan.

•••••
Het spijt me enorm dat ik zo lang niet meer heb geüpload maar ik zal het de komende weken heel erg druk hebben dus ik zal echt proberen vaker uploaden.

Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben/ hadden X