SMYRNA

Bölüm 6 : Ipucu !

Eve gelip uvey annemi aradiktan sonra yine nefret dolmustum. O kadindan gercekten nefret ediyordum..

Burak ve Aden ile olanları düşündüm. Izmir de çok sevdiğim bir arkadasim vardi.. beraber hayal kurmustuk birlikte okuyup birlikte hayallerimizi gerceklestirecektik ama olmadı buraya geldigimden beri bana hic yazmamisti. Attigim mesajlara cevap vermemis hatta beni engellemisti. Arkadasimi kaybetmistim. Ama olanlari bilmiyordu ve aslinda ogrense beni anlatdi bana hak verirdi.. Aramaya karar verdim. Aradım.

"Alo?"

"Berk!!!" Sesimdeki heyecanı kontrol edemiyordum. Cok özlemiştim. Gidecegimi bildiginden beri benimle konusmuyordu.

"Smyrna , sen misin ?" Dedi. Soguk bi ses tonu vardi. Sanki biri onu uzmus.

"Evet Berk benim. Nasılsın? " dedim. Ruhsuzca.

"Iyiyim. Hatta cok iyiyim kapatmam gerek " dedi. Ve kapatti. Neydi bu simdi ? Berk ve benim suratima kapatmak. Bu normal degil. Bu hic normal degil. Birdaha arayacaktim. Ve onunla konusacaktim.

Aradım. 

"Berk benimle konusmak zorundasin. Ben.. benim.. benim sana ihtiyacim var Berk lütfen."dedim. Duygularima hakim olamadim.. goz yaslarim akmaya basladi ve Berk sonunda konustu. ;
"Smyrna ben çok uzgunum. Ama senin yüzünden biz boyle olmamaliydik. Boyle hayal etmemistik. Sen beni yarim biraktin. Sen gittin Smyrna sen gittin. Mutsuzum fındık burunlum diyebilecegim kimsem yok. Sen bu dostlugu giderek bitirdin. " kapatmaya yelteniyordu. Bu cocuk anlamıyor mu gercekten bu kadar kıt beyinli olamaz. Baska birşey var. Berk asla bu olamaz. Goz yaşlarımı umursamayip konusmaya basladim. Ona babamla o kadinin beni istemedigini anlatmaya kararliydim.

" Berk ! Sus ve beni dinle simdi. Gitmeyi ben secmedim. Beni bu lanet yere yolladilar Berk. Ben istemedim. Benim tercihim degildi. Hep o kadin sebep oldu buna. Ogullariyla eve yerlesip babamin aklini celip beni evden yolladilar Berk. Tek başıma Istanbula yolladilar beni.. Ben asla sana , dostlugumuza hayallerimize zarar vermek istemezdim. Ama mecbur kaldim Berk. Anliyomusun !? Mecbur kaldim. " daha fazla dayanamayıp goz yaslarina boguldum telefonu kapattim. Yatagimin kenarina kivrilip yattim.

Berk bircok kere beni aramisti. Bir anda kapı çaldı. Kapimin onunde Burak duruyordu. Ne isi vardi burda 2 saat sonra maç vardı. Sans opucugu mu almaya geldi. Ne sacma ama diyip kendi kendime guldum. Kapiyi actim.

"Selam " dedi. Yine o gözler. Sanirim bu cocukla gözlerimi kapatip konusmam gerekiyor.

"Iceri gelsene"dedim en icten(!) gülümsememle.

Burak dunden razi gibi iceriye girdi ve yatagima oturdu.

Yuzume bakiyordu. Aslinda sormak istiyordum. Neden boyle bi durumun icinde oldugumu. Cesaret edemedim sustum. Onun konusmasini bekledim.

"Gel" dedi. Nasıl yani gel ?? Hey dostum bu da ikinci sapığım mi !!

"Böyle iyi "diyerek ayakta dikilmeye devam ettim.

"Peki. Smyrna ben konusmak istiyorum buraya gelis sebebimde bu. Biliyorum hic hos olmayan seylerin icinde oldugunu hissediyorsun. Hatta belkide suan bu durumdan nefret edip bana saldirmak istiyorsun." Kahkaha attım. "Dogru  tahmin Burak devam et " .

"Aden iyi biri değil. Biliyorsun ki bende adende basketbol takimindayiz. Ve takim demek kardeslik demektir. Ve herseyini bilmek demektir.. Burda yenisin ama ortak noktamiz İzmir.. biraz dusunsen belki bulursun.. sadece biraz düşün.. "

"Kafami karistiracak birsuru sey soylediginin farkindamisin sen ne diyorsun ? Ne izmiri ne yenisi ne kardeşliği! !!" Sinirlenmistim. Neydi bu simdi elimden bi kaza cikacakti.

Ayaga kalkti ve bana dogru yurumeye başladı. " sadece düşün Smyrna sadece düşün.. bu akşam seni bekliyor olacağım. Maç bittiginde seninle konusmam gereken daha özel seyler var.. " alnima opucuk kondurup gitti. Neydi bu bu ne sacma bisey ne ozeli ne maci ne aksami. Neler oluyor. Kaldigim yeri nerden biliyor neden benimle konusmak istiyor. Benimle tanisan oydu ama soylemesine bakilirsa Izmirden taniyormusum.. iste kafam simdi daha fazla karisti.