KORKU HİKAYELERİ VB.

Bir Ölü İsterse Sizinle Konuşabilir

Not : Bu hikaye Amerika'da çok yaygın bir hikaye. Başka ülkelerde hemen hemen hiç bilinmiyor. Hikayeyi çevirdim. Orijinalini Google'da bile bulamazsınız sanırım. Bende İngiliz birinin yazdığı korku kitabında buldum. Neyse fazla uzatmadan...

Molly benim ev arkadaşımdı. Yaklaşık 1 sene oluyordu ama onu çok seviyordum. Liseden arkadaştık zaten.

Molly'in en sevdiği şey korku filmi idi. Film seçerken kenara sıkıştırılmış bir film gördüm. Molly de şaşırdı. Bu daha önce görmediği bir belgeseldi. Şaşırarak belgeselin kapak fotoğrafına yapıştırılmış birkaç sakız parçası ve küçük tüyler. Yıllar öncesinden kalma bir belgesel olduğuna şüphe yoktu zaten.

'Hey Molly beni dinle !Bu kaç yıllık bir belgesel .AMAN TANRIM..'

Dedim Molly bana bakarak '132' olmalı dedi.Hemen video oynatıcıya koyarak izlemeye başladım.

'Ölüler ölü değillerdir.Onlar yaşayan insanlarla aynıdır.Yaşama özelliğini kaybeden canlılardır.Ölen bir insan geride bıraktığı insanlarla isterse görüşebilir.Geride bıraktığı insanların ağlamasına çok sinir olur. BİR ÖLÜ EĞER İSTERSE ŞUAN BİLE SİZİNLE KONUŞUYOR OLABİL....'

Diyordu. Molly hemen belgeseli kapatarak belgeselin kutusunu eline alarak camdan atmayı denedi.Belgeseli birşey yapamadan yere düşürdü.Hayret içinde bakmıştım. Bana belgeselin çok saçma olduğunu ,ilk olarak atmayı düşündüğünü sonra yere attığını söyledi. Banyoya gitmek istediğini söyleyip mırıldandı. ilk defa ondan çok şüphelenmiştim. 

Yaklaşık 59 dakika oluyor ve ben şuan bilgisayarıma olanları not ediyorum. Bu bilgisayarda yaşadığım herşeyi not ediyor ve Facebook, İnstagram, Wattpad ve Youtube insanın aklına gelecek tüm sosyal ağlarda paylaşıyorum. E bazılarını başka yerden buluyorum. Bilgisayarıma bunları yazarken Molly tuvalete gideli 1 saati geçmiş görüyorum.Saatin 12 olmasına az kalmış. Ama o belgesel beni etkiledi hala şokundayım.BİR ÖLÜ İSTERSE SİZİNLE KONUŞABİLİR...

Kafayı yememe az kaldı.Molly'e bakmaya gidiyorum sonra yazarım..

---

Diğer gün oldu ve olanların şokunu atlatmış değilim.Yazıyı yazarken kendime diyorum zaten bu yazı bittiğinde ev ilanlarına girip kendime yeni ev alacağım. Gittiğimde Molly yerde yatıyordu. Ölmüştü. Çığlık attım ve ambulansı aradım.

Yazamıyorum korkudan. Elin titriyor. Hala ağlıyorum. Molly benim sosyal medyada yaşadığım herşeyi paylaşmama karşı olurdu. Ama ben onu yazıyorum. Ve..

Molly ölmüştü. Ambulans hastaneye gittiğinde hemşire bana ölüyü ne zaman bulduğumu söyledi. Bugün dediğimde öleli 3 gün olduğunu söyledi. Ama nasıl olurdu.

Hala korkuyorum. Lanet belgesel. Lanet ev. Lanet Molly..

BİR ÖLÜ İSTERSE SİZİNLE KONUŞABİLİR....