Bu gerçektir. Yaşanmış bir hikaye sanki karakterin ağzından gibi yeniden yazılmıştır.
Merhaba ben Ecel. Adımı hiç sevmedim. Siz de nedenini anlayıp bana kızmayın lütfen. Neyse, ismimle sürekli dalga geçildi. 2 yıl önce de en sevdiğim arkadaşım Melis vardı. Melis, birine benden bahsederken adımı söylediğinde herkes kahkaya boğuluyor ve "O ölmüş bile çoktan onunla arkadaş olma" gibi sözlerle dalga geçiyordu. Ve birkaç kez böyle bir durumda bende Melis'in yanındaydım. O kadar dalga geçilmesine rağmen beni gösterip ismin sahibi o falan dememişti hiç. Ve ailesi de arkadaş olmamızı istemedi.
Melis mükemmel ötesi şarkı söylüyordu. Hayali de büyüyüp ünlü pop starlar ve insanların imza almak için birbirini ezdiği koskoca bir kuyruğun karşısında imza veren kişi olmak istiyordu.Sesi öyle büyüleyiciydi ki....
Fakat ailesi, Melis'in bu hayalleri gerçek olduğunda arkadaşlarından bahsederken Ecel gibi bir ismin geçmesini istemiyordu. Ne yalan söyleyeyim hak vermek zorundaydım.
Adımı değiştirmeyi çok düşünmüştüm. Ama 2 yıl önce anneme bu fikri söylediğimde "Senin ismin sonsuzluktur. Sende benim sonsuzluğumsun" demişti. Vee..
1 ay kadar önce annem ile babamı trafik kazasında kaybettim. Şimdi annem ile babamın beni ne kadar sevdiklerini göstermek amacıyla koydukları bu ismi değiştiremem. Gerçekten söylüyorum ömür boyunca vicdan azabı çekerim. Onları ne kadar özlüyorum kimse bilemez.
Konuya dönüyorum, bende Melis ile küsmek zorunda kaldım. Melis de özel okullara giderek sesiyle herkesi büyüledi. İyi müzik alet çalmaya başladı. Ve her gün hayaline git gide daha çok yaklaşıyor. Umarım hayallerine ulaşır.
Bende annemleri kaybedince babaannemle yaşamaya başladım. Ama onlar farklı şehirde yaşıyordu. Pek bilinmeyen ve toz toprak içinde kalan bir yerde. 10 mahalle ötede bir sokak arası okul vardı. Ama erkenden kalkıp gidemezdim. Bu yüzden eğitime ara vermek zorunda kaldım.
Sonra, ismim köyün geleneklerine göre aykırı geldi. Bende ismimi malesef değiştirip en yakın olan Ece yaptım.
Her gün rüyalarımda annemle babamın benden nefret ettiğini duyuyordum. Bana nefret dolu bakışlarını da. Bir gün babaannemler evde yokken annemi gördüm. "Sen benim kızım olamazsın" dedi ve duvardan duvara beni vurmaya başladı. Ağlayarak özür diledim. Ama olmadı. Ve bir an herşey geçti.
Şuan bunu yazarken 24 yaşındayım. Ve anlattıklarım 10 yıl önceydi.
Ve 24 yaşımın ilk günü mutlulukla uyandım. Melis hayallerini gerçekleştirmiş ve ünlü bir şarkıcı olmuştu. Onun konserine gittiğimde yine annemi gördüm. Bana yaklaşarak vurmaya başladı. En son sopayla bana vurdu.............
Adım, ne kadar dalga geçilse de bana ailemi kazandırmıştı. Hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçerken Melis'in çocukluk hayalini görmüştüm. Ve şuan ben ölürken bile Melis'in hayalini gerçekleştirmiş olmasının mutluluğu içindeydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKU HİKAYELERİ VB.
TerrorOkuyacağın 10 dakikalık satırların, kaç yıl etkilediğini öğrenmek ister misin?