~The Girls Gang~ [Why Don't We FanFic]

Jonah

-Jonah's POV-

Er waren al wat maanden voorbij. Ik was nog steeds samen met Zoë en Daniel met Stephanie maar de laatste tijden zijn de meisjes hier zo vaak en ik weet niet wat er met me is, ik denk dat ik Stephanie wel leuk leuk begin te vinden. Maar ik wil Zoë's hart niet breken en me vriendschap met Daniel niet verpesten. Hoe moet ik dit oplossen?!

Iedereen was beneden behalve ik, ik zat in me kamer. Denken over hoe ik die verliefdheid voor Stephanie kan stoppen.
Er klopte iemand op me deur, het was Stephanie. Ze kwam naast me zitten...

-Stephanie's POV-

Jonah is al een hele ochtend niet beneden geweest. Ik maak me zorgen. Ik moet toegeven, ik ben verliefd op Jonah. Maar ik wil me vriendschap met Zoë niet verpesten en ik wil Daniel geen pijn doen want ik hou ook nog steeds van hem. Ik liep de trap op naar Jonah's kamer. Ik klopte op de deur en ging naar binnen, hij keek even naar me om en dan terug naar de grond. Ik zette me naast hem.

ik: Gaat het? Je zit al een hele ochtend hier.
Jonah: Ik weet het niet. Ik... ik wil de vriendschap tussen mij en Daniel niet verpesten.
ik: Hoe zou je dat doen?
Jonah: Omdat ik... Ik hou ook van jou! Ik wil Zoë's hart niet breken maar ik hou echt van jou!
ik: Jonah, ik weet niet wat te zeggen.
Jonah: Ik weet dat dit verkeerd is. Het spijt me.
ik: Nee! Jonah, ik hou ook van jou!

Hij keek naar me met het gezicht van een klein kindje dat dolgelukkig is.

Voor we het wisten raakte onze lippen elkaar. Het was fout maar het voelde goed. Jonah trok weg en deed zijn deur op slot. Hij kwam terug mijn richting uit en kuste me weer. Hij duwde me tegen de muur, zonder de kus te onderbreken. Ik legde me armen rond zijn nek en hield hem dicht bij me.

-Jonah's POV-

Ik ging met me tong over haar bovenlip en vroeg voor toestemming. Steph liet het toe. Ik voel me schuldig tegenover Daniel en Zoë maar ik kon niet stoppen, mijn gevoelens voor Steph werden steeds groter en groter. Ik nam haar op en legde haar op het bed, zonder terug te trekken van de kus.

-Daniels POV-

Stephanie was al een lange tijd naar boven. Ik weet niet eens waarom ze naar boven rende.
Ik besloot haar te gaan zoeken. Ik rende de trap op en ging kijken in mijn kamer. Daar was ze niet te vinden. Ik keek in Jack's, Zach's en Corbyns kamer maar daar was ze ook niet. Dan kon ze alleen maar nog bij Jonah in de kamer zijn. Ik klopte op Jonah's deur maar hij deed niet open.

ik: Jonah!?! Is Steph daar ook?

Ik kreeg geen antwoord. Ik begon bezorgd te worden. Waar is Steph? En waarom wil Jonah de deur niet openen? Ik rende terug naar de andere.

ik: Weten jullie waar Steph is? Ik dacht dat ze boven was maar ik vind haar niet.
Corbyn: Hoe bedoel je? Ze was toch naar boven gegaan?
ik: Dat dacht ik dus ook.
Zoë: En ik heb Jonah ook al een hele dag niet gezien.
ik: Zijn deur was op slot dus hij zou wel in zijn kamer moeten zijn.
Zoë: Waarom komt hij niet naar beneden?
ik: Geen idee.

-Zoë's POV-

Ik begon dingen te denken waar ik liever niet zou aan denken. Zou Jonah me bedriegen met Steph? Dat zou hij toch niet doen? Of wel? Ik wist niet wat te doen. Ik ging met tranen naar Jonah's kamer. Ik klopte met me vuisten op de deur en riep dat Jonah de deur moest openen.

Daniel: Zoë! Niet doen! Zoë, rustig maar. Je moet toch niet huilen!?

Hij trok me weg van de deur en knuffelde me.

-Jonah's POV-

Ik hoorde een luid geklop op me deur en dan Zoë die me riep. Het leek alsof ze huilde. Stephanie ging naar de badkamer want ze dacht als Zoë haar zou zien dat het erger wordt. Ik deed de deur open en zag Zoë en Daniel knuffelen.

Zoë: Jonah!

Ze rende naar me en gaf me een knuffel.

Zoë: Waarom zit je al een hele dag hier binnen? Ik was bezorgd om je.
ik: Ik weet niet wat er is. Ik denk zo'n dag waar alles tegen zit.
Zoë: Oké
Daniel: Jonah?
ik: Ja, wat is er?
Daniel: Heb jij misschien Steph gezien?
ik: Euhm... Steph? Nee, niet gezien. Sorry.

Liegen tegen me beste vriend. Ik haat het maar ik had geen keuze. Daniel ging naar zijn kamer, hij leek heel triest.

ik: Zoë? Kan ik ook nog wat alleen zijn? Asjeblieft, alleen vandaag.
Zoë: Ja natuurlijk. Ik begrijp dat je even alleen wilt zijn.

Zoë ging terug weg en ik ging me kamer in.

ik: Steph? Iedereen is weg.
Stephanie: Als iemand dit te weten komt is het gedaan met ons, dat weet je toch?
ik: Ja dat weet ik. Maar ik hou gewoon van je.
Stephanie: Ik ook van jou. Maar ik ben met Daniel en jij met Zoë.
ik: Dat weet ik en ik voel me slecht dat ik loog tegen hun.
Stephanie: We hebben geen keus, maar laat dit asjeblieft niet nog eens gebeuren. Ik hou ook nog steeds van Daniel.

Stephanie ging weg en ging naar Daniel zijn kamer. Ik zag dat Daniel de deur opende en haar een knuffel gaf en weer blij was. Ik deed me deur terug toe en ging op me bed liggen. Ik had de gedachten van mij en Steph in me hoofd, die van dat ik loog tegen Zoë en Daniel, die van Daniel triest in zijn kamer en die van Daniel die Steph knuffelde.