~The Girls Gang~ [Why Don't We FanFic]

familie op bezoek

-Jack's POV-

Ik word wakker op de bank en zie Healey aan het einde zitten.
"Goedemorgen Noodles" lachte ze.
"Goedemorgen babe"
"Heb je goed geslapen?"
"Ik denk het, ik bedoel ik weet niet veel meer van gisteren en ook niet hoe ik hier terecht kom" ik wreef in me ogen en sta op. "Corbyn en Caro hebben pannenkoeken gemaakt, er zijn nog een paar over als je wil"
Ik ga de keuken in een eet me ontbijt. Ik kijk het raam uit en staar wat voor me uit. "Hebben we een mooie tuin?" lachte Healey. "Ik dacht er ineens aan we moeten straks terug naar het politiebureau, voor dat hele stalk gedoe met Jacob. Zie dat je klaar bent he"
Healey knuffelt me langs achter en legt haar hoofd tegen me schouder.
"Nog moe?" vraag ik aan haar. "Ja, het was een lange avond gisteren"
Ik draai me om en geef haar een kus.
"Na dat we terug zijn van de politie een hele dag op bed liggen en niets doen?"
"Jaa! Me favoriete activiteit!" lachte ze.

We maken ons klaar en vertrekken naar het politie bureau. Daar doen we een hele uitleg wat er allemaal gebeurde, van begin tot einde. Na zo'n 3uur besluit de politie dat Jacob naar de rechter moet en dat wij terug naar huis kunnen, eindelijk kunnen we ons leven lijden zonder een probleem.
We gaan terug naar Healey's thuis en gaan naar haar kamer, net zoals beloofd op bed liggen en niets doen.

-Healey's POV-

We komen terug thuis en ik neem Jack's hand. Ik ren de trap op naar me kamer en laat me vallen op het bed.
Jack ligt met me haar te spelen en ik met 1 van zijn handen, ik weet niet eens waarom. Ik voel me ogen zwaar worden en val inslaap, het is een lui dagje vandaag.

Ik word wakker gemaakt door Jack.
"Healey... Healey, wakker worden"
inplaats van dat draai ik met me gezicht in de kussens.
"Babe, wakker worden" ik voelde de warmte van zijn hand over me rug gaan. Ik draai rustig me hoofd zodat ik Jack zie. "Wat is er?" "Er is hier iemand voor je" "Wie?" "Dat zal je wel zien als je opstaat" ik zuchtte en ging rustig en traag het bed uit. Ik ga de trap af en zie mam en pap.
"Mam? Pap? Wat doen jullie hier?" vroeg ik geschrokken.
"We komen je eens bezoeken, we hebben je al een lange tijd niet meer gezien" zei mam.
"Ik ben er ook bij, of ben ik onzichtbaar?" toen zag ik dat me broer Rick er ook bij was.
"Wat leuk dat jullie er zijn, ik heb jullie gemist!" eigenlijk niet, me ouders zijn dat type mensen dat denkt dat ze beter zijn dan anderen. Ze zijn ook nog eens streng en verwachte dat ik alles doe wat ze zeggen, me moeder wilt dus dat ik mee doe aan missverkiezing, ik haat het en wil alles behalve dat doen!
Het punt is ik ben ver weg en alleen gaan wonen zodat ik hun weinig zie en een 'normaal' leven kan hebben.

"En wie is deze jongeman hier? Of heeft hij geen naam?"zei pap.
"Mam, pap, Rick, dit is Jack Avery. Jack dit zijn me ouders en broer, Christina, David en Rick"
"Zeg maar mevrouw en meneer Stuart" zei mam. Ik rolde met me ogen, hopelijk zijn ze snel weg. "Aangenaam kennis te maken mevrouw en meneer Stuart" Jack stak zijn hand uit maar ze schudden hem niet. Dit komt niet goed.
"Mam, pap, kan ik Jack even alleen spreken? Dank je" Ik nam Jack mee aan de kant. "Jack, zorg dat je hier wegkomt! Me ouders zijn niet normaal, please ik wil niet dat je in de problemen komt!" "Waar moet ik naartoe? Ik wil bij jou blijven, je steunen want, sorry dat ik het zeg maar ik voel dat het niet goed komt als ik je hier alleen laat"
"Please, ga gewoon naar huis. Ik red me wel, ik weet hoe ze zijn. Ga nu maar"
Jack geeft me snel een kus op me wang en gaat ongezien het huis uit.

Ik ga terug naar de woonkamer waar me ouders en broer zaten.
"Is hij weg? Zonder gedag te zeggen? Healey, zeg ons alsjeblieft dat jullie geen verkering hebben. Hij is niet geschikt voor je, hij is niet zoals ons" wat mam zei raakte me echt, Jack mag dan niet zoals 'ons' ,eerder hun, zijn maar ik ben ook niet zo. Ik en Jack houden van elkaar en daar gaat het toch om? Ik wou dat ik dit durfde te zeggen tegen mam en pap maar dat kan ik niet doen, ik moet zeggen wat zij het liefst horen.
"Hij moest snel weg, er was iets belangrijk en nee we zijn niet samen. Jullie hebben gelijk hij is niet zoals 'ons', wij 2 zijn gewoon vrienden" ik vind het erg om te liegen, niet voor me ouders maar voor Jack. Ik heb nooit dit dure en chic leventje gewild, ik wou altijd al 'normaal' zijn zoals ik nu ben.
"En nog even over je kleding, lieverd dit kan je toch niet aan doen. Van waar heb je dat? Die kleding heb je niet van ons gekregen" mam heeft op alles kritiek. Het lieft loop ik nu gewoon weg.
"Het spijt me, ik zal anders snel veranderen van kleding. En ik heb nog een vraagje. Hoe lang blijven jullie en waar verblijven jullie?"
"We hebben het beste hotel in de buurt gekozen voor deze hele week" zei pap. 1 hele week, oh nee!