~The Girls Gang~ [Why Don't We FanFic]

Weg uit LA

-Healey's POV-

"Mam, ik ben geen klein kind meer! Ik kan toch zelf kiezen wat ik doe en met wie ik omga! En het maakt mij niet uit dat Jack niet zoals 'ons' is ik hou van hem om wie hij is en dat is wat telt!" Tranen rolde over me wangen.
"Healey! Zo hebben we je niet opgevoed! Zo spreek je niet tegen ons!" Riep pap. "Meneer en mevrouw Stuart, ik begrijp dat ik niet 1 van de rijkste of chicste mensen ooit ben maar ik hou van Healey en zij van mij en dat kunnen jullie niet veranderen en niemand kan tussen ons komen! Ik ken jullie nog maar net en ik vind het nu al erg voor Healey dat jullie haar ouders zijn! Ze zei zelf tegen me dat ze blij is dat ze hier in LA woont zonder jullie, ik begrijp ook waarom!" Jack nam me hand en we rende samen weg maar voor we het restaurant uit konden voelde ik dat pap me arm vast nam. Ik liet Jack's hand niet los! Ik zag dat Robin naar hem toe kwam en hem sloeg, van de pijn liet Jack me hand los.
"NEE JACK! JACK!" Ik riep naar hem maar pap, Robin en security hield ons uit elkaar. Ik barste in tranen uit.

We kwamen bij me thuis aan, ik was nog steeds aan het huilen. Ik weet niet wat er met Jack verder is gebeurd, hoe kunnen ze dit ons nu aandoen?
"Pak je koffers!" Riep pap. "Waarom?" Snikte ik. "Je gaat terug mee met ons, weg uit LA! En nu, pak je koffers!" Riep hij weer. Huilend ging ik de trap op, ik nam me koffers en begon rustig met inpakken. Na een tijdje hoorde ik geklop op me deur. "Binnen" zei ik zacht. Ik zag hoe mam binnen kwam, ze zag er niet blij uit maar ook niet boos. "Lieverd, het spijt me. Ik heb dit ook niet gewild. Het liefst wil ik dat je hier gelukkig bent en doet wat je wilt. Maar ik heb hier niets te zeggen, het is je vader dat kiest"
"Waar de hel komt dat vandaan? Je bent altijd streng voor me geweest en nu doe je zo? Wat is dit?" Ik verhoogde me stem. "Healey, ik ga je wat vertellen dat waarschijnlijk heel raar klinkt en je gaat me ook niet geloven mar het is toch zo... Vroeger was ik net zoals jou, ik wou niet zijn zoals mijn ouders, ik wou doen wat ik wil maar dat mocht niet. Ik wil het nog steeds maar dat haat nu niet door pap, ik heb dit leven nooit gewild! Ik moet het alleen, ik wil niet dat dit jou ook overkomt en Jack lijkt me juist een heel aardige en lieve jongen voor je..." ik staarde mam aan met een dode blik, is dit echt of is dit een grap? "Bel Jack, maak je koffer en zorg dat je zonder dat je vader het ziet hier wegkomt! Je verdient het beste en niet dit"
"Pardon?! Christina! Ben je nu helemaal gek geworden? Wat heeft dit te betekenen?" Ik en mam schrokken, pap stond opeens in me kamer.
"HEALEY MAAK JE KOFFER NU! JE GAAT MEE MET ONS! En Christina hoe durf je, we gaan het hier zeker nog over hebben" mam en pap gingen de kamer uit, ik hoorde hun roepen. Wat is er toch mis met deze familie???

Niet veel later staan we op het vliegveld, klaar voor vertrek. Ik kan het niet geloven, ik ga echt weg. En niet eens de meiden weten van dit!
Nu had ik het goed en leuk, nu wordt het verpest door pap.