BEN SENİ SEVMİŞTİM

|8| AYRILIK

BÖLÜM-8 |AYRILIK|
----------
Vücudum cayır cayır,alev aldı.O'na doğru baka kaldım.Yeşil gözlerinde ki isteğe baktım...

Bu dünyaya bir bebek getirmek son isteyeceğim şeydi.Dudaklarını boynumdan ittirdim.

"Be-ben istemiyorum."

Kaya duymamazlıktan gelerek,hala devam ediyordu.korkuyorum...

"İstemiyorum! "

Gözlerimden sicim sicim yaşlar akmaya başladı.Kaya'nın elleri başka yerlere gidiyordu,dişlerimi omuzuna bastırdım.

"Ah..." Oda Kaya'nın inlemeleri ile doldu.Canı açısın beni bıraksın diye böyle bir hareket yaptım fakat o daha fazla haz almış olacak ki dudakları,boynuma hücum etti.

"Yalvarırım,bırak."

Yeşil gözleri,ela gözlerime kenetlendi.Sert bir ses tonuyla:

"Benim ve senin yarından olan bir bebek istemez misin Efsun?"

Tabiki de hayır asla! Böyle bir şey olamaz.Kan beynime sıçradı,bu sefer kesin bir dille:

"Kaya ben bebek falan istemiyorum! Üstümden inmessen yemin ederim ki kendimi öldürürüm."

Kaya'nın elleri bir an durdu.Kas katı kesilmişti.Bir iki dakika daha bekledi üstümde,ardından kalktı.Rahatlamıştım.Bana kötü bir şeyler yapma fikri sanırım aklından uçup gitti.Dolaba doğru yöneldi,gömleğinin düğmelerini açtı.Sırtı gözler önüne serildi...

Siyah bir tshirt giydi.Soğuk bir ses ile

"Madem bebek istemiyorsun.Siktirol git.Karşıma çıkarsan gebertirim."

Kalbim acıdı, nefes alamaz oldum bir an.Neler saçmalıyordu bu salak!Hani ölene kadar peşimde olacaktı! Ya ben delirmeye başladım ya da Kaya beni değiştirmişti.

"Kaya neler diyorsun sen?"

"Duydun,DEFOL! "

Ağladım,yaşları durduramadım.Onun hayatımdan gitmesini asıl ben istiyordum ama neden salak gibi beni bırakmasını istemiyordum! Zaten annem yeterince psikolojimi sikti,eski sevgilim en arkadaşımla beni aldattı,sınıfta kaldım lan benim tek iyi şeyim Kaya idi.Sanırım(!)

Yeşil gözlerine tekrar baktım.O ise acımasızca hızla yanıma geldi,yataktan ittirdi.

"Duymuyor musun? Bas git kızım."

Ağlamaklı gözlerle baktım "Hani beni bırakmıyacaktın!" Yalancı pislik!

"İkimizden olan bir bebek istedim senden,ama sen istemedin."

Bebek isteseyedim beni bırakmayacaktı yani.Yanaklarım alev alev aldı.Yerden kalktım,derin bir nefes aldım.

"Gidiyorum."

Kaya bana arkasını döndü.Uzun ve kemikli eliyle git işareti yaptı.Demek bu kadardı onunla...

Aşağı kata indim.Lanet olsun bir türlü gözlerimden süzülen yaşlar bitmiyor deli gibi akıyordu. Kapıya doğru ilerleyecekken,sert ve despot bir ses duydum arkamdan.

"Kızım.Bu hal ne?"

Kaya'nın babasıydı.Onunla konuşmak istemiyorum.Ellerim ile gözlerimi ovuşturdum.
Sahte bir gülümseme edindim.

"Bir sorun yok efendim.Rahatsızlık verdiğimden dolayı üzgünüm."

Adam birden gülmeye başladı. Kaya'nın kimse benzediği belli oldu.Biraz daha güldükten sonra:

"Sen ne kadar da naziksin."

Bu sohbet fazlasıyla canımı sıktı.Adam biraz daha yanıma yaklaştı.Yüzünde ki gülümse silindi, ciddi bir hal aldı.İstem dışı kendimi geriye çektim,fakat kalın parmakları birden boğazımı sardı!