Bal'lık

ilk ölüm

İda tam iki gündür benimle kalıyor.Gitmek için ısrar etti ama şu anda buna izin veremem.Acısı olduğuna yemin edebilirim çünkü oda benim gibi. İhtiyaç duymadıkça konuşmuyor.Yemek tek öğün yiyor ve buzdolabını andırıyor ama o kadar saf ki saçlarının kıvır kıvır beline düşen narinliği,göz bebeklerinin parlaması,konuşurken yanaklarının elmaya benzemesi o kadar saf ki. Başıma bela almadan ya da onun başını belaya sokmadan uzaklaştırmam gerek onu burdan.O kadar uzun konuşmadık bitek adını biliyorum.Babam yarın yine her hafta olduğu gibi ihtiyacımı karşılayacak bir miktar para gönderecek.Onunla da konuşamıyorum "Kimsesizim kimsesizken kalabalığım kalabalık çok sessiz galiba bu beni öldürüyor."Canım annem ya giderken ona verdiğim birkaç söz vardı."Ben asla yardıma ihtiyacı olan birini şutlamayacağım anne."İda uyandı odadan çıkar çıkmaz ufak bir gülümsemeyle "Günaydın."Dedi. Rahatsız olduğunun farkında olduğum için ona çok dikkatli bakmıyordum dönüp "İda kahvaltıdan sonra seninle konuşmam gereken önemli bir konu var."Dedim. Bir anda hem büyük heyecan hemde şaşkınlıkla döndü.Kafasını olur dercesine salladı.Eline aldığı birkaç tabakla masaya doğru ilerledi.Yemek boyunca dalgındı.Annemin gittiği güne fazla benziyordu bugün.Galiba dalıp gittim ve dakikalardır onu izliyorum "Çağan."Diye seslendi.Rahatsız olmuştu bu durumdan ."Üzgünüm dalmıştım aklımda birkaç şey var."dediğimde yüzü eski halini aldı.Elma yanakları yeniden belirdi.Gülümseyip kahvaltıya kaldığım yerden devam ettim.Kalkınca herşeyi mutfağa bırakıp oturma odasına geçtik.Tedirgin olduğu belliydi gözlerini kaçırıyor ve parmaklarıyla oynuyordu.Sormamdan korktuğu sorular vardı."Kimse yok mu yanında sana sahip çıkabilecek."dememle birlikte "Hayır."Dedi."Baban?"Gözleri  doldu o anda galiba o sorudan korkuyordu sımsıkı kapattı gözlerini yutkundu ağlamamak için kendini tutuyordu ama bir dakika geçmedi direnmesi.Bir damla yaş aktı yanına yaklaştım hemen elimle sildim göz yaşını ilk kez uzunca baktı ve rahatsız olmadı bakmamdan.Ama o an acı verecekti ona hemen kendimi toparlayıp geri aynı yere tam karşısına oturdum.Tam vazgeçtiğim sırada "Babam o adam için öldü.O adam annemle birlikteydi aynı zamanda babamın en yakın arkadaşıydı.Adam belalının tekiydi gittikleri bir iş yemeğinin çıkışında.Adamı vurmak için geldiler.Babam korumak isterken mermi babama isabet etti. Babam vefat ettikten bir ay sonra evlendiler."Yutkunamıyordu gerisini tahmin etmek zor değildi iğrenç bir üvey pislik."Zorlama kendini."dedim.Kafasını kaldırıp uzun süre baktı."Sen neden yalnız yaşıyorsun ?"dedi."Annem gitti gitmek istedi ve gitti sadece bu kadar.Babam ve akrabalarım yurtdışında ben annemle buradaydım o gidince ben kaldım."Masanın üzerindeki çakmağı elime aldım sigara paketini cebimden çıkartmak için kalktığımda ayağa kalkıp "Sana fazla yük oluyorum artık gitmem gerek." dedi. Gülümsedim şaşkın bakışları yine yüzünü ele geçirdi."Bir bal bir ballığa asla yük olamazdı."Minik elleri saçlarına gitti.Yüzüne gelen saçlarını eliyle kulağının arkasına sıkıştırdı.Gözleri parlıyordu."Yarın alışverişe gidiyoruz Bal'ım."dedim Kaşlarını çattı 'Ne diyor bu.'der gibi baktı.Kahkaha attım keşke dönüp yüz ifadeni görebilsen dedim.Sinirlendi boyu daha omzuma gelmiyordu yüzüme ulaşamayınca kollarıma vurmaya başladı.Pes edip geri çekildim."Buraya gelirken yanında birşey var mıydı?" dedim. Hayır der gibi salladı kafasını."Pekala,yarın gidiyoruz o halde"dedim.Ama sözcüğü ağzından çıkar çıkmaz sözünü kestim.Yanında olmam gerekti. "O eşsiz bir baldı."