Gdy 14 letnia Camelia z bratem o imieniu Luke i mamą po stracie taty przeprowadza się do Los Angeles spotyka brązowookiego Marcela. Dziewczyna zakochuje się w chłopaku od pierwszego wejrzenia. Czy chłopak odwzajemnii uczucie dziewczyny Camelii?
Przebudziłam się o godz. 07:14. Marcel leżał obok mnie. Nie chciałam go budzić więc cichutko wstałam z łóżka i poszłam pod prysznic. Umyłam się i założyłam na siebie szare leginsy, top i białe buty. (zdj)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zeszłam do kuchni, włosy niechlujnie związałam gumką i zaczęłam robić gofry. Gdy już upiekłam moje pyszności wzięłam dwa talerze, położyłam na nie gofry, truskawkową konfiturę, bitą śmietanę i wszystko przystroiłam owockami. Talerze przełożyłam na tacę, wzięłam coś do picia i poszłam na górę. Cicho otworzyłam drzwi i podeszłam do śpiącego chłopaka.
- Pobudka - szepnełam i złożyłam pocałunek na ustach Marcela. - Jak się spało? - Jak nigdy - posłał mi szczery uśmiech. - Mam coś dla Ciebie. - Mmm. Czy to są gofry. - poruszał zabawnie brwiami. - Oczywiście - uśmiechnęłam się.
Po chwili nasze talerze były puste.
- Było pyszne - Marcel oblizał seksownie usta, na co się roześmiałam - Cieszę się, że ci smakowało - posłałam mu uwodzące spojrzenie.
Wymieniliśmy jeszcze kilka zdań, po czym odniosłam naczynia i włożyłam je do zmywarki. Po chwili wróciłam do mojego pokoju i skoczyłam na łóżko.
- W tym tym tygodniu wraca Natalia z Kacprem. Jesli chcesz ich poznać to przyjedź do mnie. - powiedział Marcel - No jasne że chcę - krzyknęłam - Kiedy przyjeżdżają? - W piatek w nocy, więc przygotuje wszystko na śniadanie. Pomozesz mi?- zapytał uśmiechając się - No jasne. - przytulilam się z całych sił do bruneta. - To będzie raczej takie luźne spotkanie, czy mam się wystroić? - zapytałam poruszając zabawnie brwiami - A dla kogo ty się chcesz tak wystroić? - No toć chyba nie dla Ciebie - prychnęłam. - Nie dla mnie?? O tyy -krzyknął Marcel drocząc się ze mną.
Zaczęłam się śmiać bo ten głupek zaczął mnie łaskotać. Krzyczałam jego imię, aby przestał.
Chłopak przestał ale po chwili rzucił się na mnie w taki sposób, że nie mogłam sie ruszyć.
- Już niedługo bedziesz tak krzyczała w nocy, a nawet głośniej - wyszeptał - Niedługo? Proszę Cię. - zaśmiałam się. Marcel jeszcze mocniej mnie przycisnął. - Nie mogę oddychać. - Nie będziesz mogła oddychać jak będziesz miała w buzi co innego- wyszczerzył się. - Puść mnie! -powiedziałam stanowczym głosem.
Chłopak mnie puścił. Wkurzyłam się i to bardzo. Zawsze przechodzi na temat jednego. Czy ja mu wyglądam na pierwszą lepszą? Okej może i mam krótką bluzkę i odkryty pępek, ale to o niczym nie świadczy. Większość dziewczyn w moim wieku się tak ubiera. Cholerny idiota. Marcel zobaczył że się na niego wściekłam.
- Powiedziałem coś nie tak? - zapytał ze zdziwieniem - Nie, nic - odparłam drwiącym głosem. - No więc o co Ci chodzi. - zapytał niepewnie. - Serio chcesz wiedzieć? - burknęłam.- przecież Ciebie to nie obchodzi. - Jak by mnie nie obchodziło to bym nie pytał. - uniósł brew. - U Ciebie jest tylko jeden temat. Tylko o jednym myślisz. - krzyknęłam mu w twarz. Widziałam że go to zabolało. - Nie jest tak. - kiwał przecząco głową - Nie? To powiedz mi jak jest według Ciebie. - powiedziałam spokojnym, cichym głosem. Do oczu napłynęły mi łzy, ale nie bylo ich widać. - Po prostu bardzo Cię kocham. Gdy Cię widzę to totalnie mi odbija. Nie umiem tego wytłumaczyć. Tak po prostu jest. Gdy Cię przy mnie nie ma to myślę o tobie cały czas. Marzę o tobie, marzę o nas. Mam z Tobą różne fantazje. Przepraszam za moje zachowanie. Jestem cholernym szczęściarzem, że jestem z Tobą,że mogę dzielić z Tobą uczucie. Kocham Cię i nigdy nie przestanę.
Wszystko co powiedział było takie szczere, płynęło prosto z jego serca. Zrobiło mi się tak jakoś cieplej, poczułam się bezpieczniej. I to wcale nie jest tak, że powiedział mi parę lepszych słówek, jeśli można to tak nazwać i już mi przeszło. Dalej jestem zła. Weź tu faceta zrozum. Robi jedno mówi drugie. Widziałam, że żałuje tego co powiedział, ale słowa padły.
- Przepraszam - powtórzył.
Zapanowała chwila ciszy. Chłopak cały czas mi się przyglądał, czekał na moje słowa.
- Przeprosiny przyjęte, ale proszę Cię opanuj się nastepnym razem. - odrzekłam. Widziałam jak się ucieszył.
Przybliżył się do mnie i mnie pocałował.
Dziękuję - szepnął mi w usta.
######## Hej. Przepraszam za długie wyczekiwanie rozdziału szczególnie przez mojego ukochanego cymbała, czyli Sosenki, której dedykuję ten rozdział😂😘❤❤ Sorka za błędy. Proszę o gwiazdki🌟🌟 Pozdrawiam wszystkich.😜😂 Paa.❤😘
