Princess’s POV
“Just do everything I said… Mag-ingat kayo.” Then I hang up….
What’s going on?
Hindi naman siguro ako sasabihan ni Tom ng mga instructions para lang sa wala. Ano kayang nangyayari?
Oh goodness!!! Kinakabahan ako….
Saka ko na lang siya tatanungin…..
“Ma’am, paano po naten malaman kung naloto na and kipkik?”
“ah, pag tumunog na ang timer…”
Kasalukuyan kaming nagbebake ni manang ng cupcake…
Nahilig kasi akong magbake these past few months. Wala lang pampalipas oras at kumikita rin ako dahil ditto. Ito nga eh marami rami na kaming orders. Buti nga hindi ako sinista ni Tom tungkol ditto. Buti nga….
*kring* kring*
“ako na po ma’am!!!”
Tapos chineck ko muna yung mga cupcakes. Tinikman ko yung isa…”Hmmm…Perfect!!!”
“Ah, ma’am, para po sa imo!”
Ha? Eh sino naman to? Aside from Tom wala naman akong kilalang tatawag sa akin…hmmm baka customer lang…pero bakit sa landline, at paano niya nalaman kung sakali?
“Hello?” pagdadalawang isip ko. I don’t feel good about this….
“Hi Princess!” boses ng isang lalake ang nasa kabilang linya…
“S-sino to? Do I know you?” kinikilabutan ako sa boses niya
“You don’t have to be. Pero sooner or later, makikilala mo rin ako! Hahahhahaha” tumawa siya…yung tawa ng isang demonyo….
Natatkot na ako…
