MALİKANEDEKİ HAYALET (MaceraKulübü 2. seri)

1. BÖLÜM/ KÜÇÜK BİR ŞAKA

                                                                MACERA KULÜBÜNE HOŞ GELDİN!

                                                         İLK OLARAK KULÜP ÜYELERİYLE TANIŞ!

                                                   İŞTE KULÜBÜN ÜYELERİ HAKKINDA BİLGİLER!

Nick:

ÖZELLİKLERİ: Çok dağınıktır ve küçüklük konusunda dalga geçinmesinden nefret eder. Biraz utangaçtır ama çabalarsa bu duyguyu yener. Saçı da gözleri gibi kahverengidir.

YAŞ: 12

SINIF: 7. Sınıf

Holly:

ÖZELLİKLERİ: Nick'in ablasıdır ve kardeşinin inadından nefret eder. Bazı şeyleri araştırmayı sever, bunların içinde gizemlerde vardır. Şekere bayılır bu yüzden cebinden sıkla geçen haftadan kalan şekerler çıkar. Ve bir gözlük takar.

YAŞ: 13

SINIF: 8. Sınıf

Peter:

ÖZELLİKLERİ: Holly ve Nick'in kuzenidir. Bilgisayarlardan iyi anlar ve kuzenlerine göre tam bir düzen çocuğudur. Her şeyin düzenli olmasını sever. Siyah saçı ve ela gözleri vardır.

YAŞ: 14

SINIF: 8. sınıf

"Orada biri mi var?" Dedi mezarlık bekçisi Bay Lewis, el fenerini sol taraftaki kırık taşlı mezara doğrultarak. Sanki az önce bir tıkırtı sesi duymuştu. Tekrarladı;

"Orada biri mi var?"

Hiç bir ses gelmemişti. Karanlığın çöktüğü soğuk bir kış ayındaydılar ve konuştukları her kelime ağızlarından sıcak bir karbondioksit buharı çıkarıyordu. Bay Lewis, kafasına taktığı şapkayı öne doğru düzeltti ve az önce duyduğu tıkırtı sesinin geldiği mezara doğru yöneldi. 

Az önce mezarın arkasından gelen tıkırtı sesini ilk önce dikkate almamıştı, o sesi çıkartanın kedi yada fare olabileceğini düşünmüştü fakat bu tondaki bir sesi çıkarmak o hayvanların yapabileceği bir şey değildi. 

Lewis, az da olsa eğildi ve mezara bakmaya çalıştı. Tıkırtıyı yapan kişinin kim olduğunu öğrenmeye çalışıyordu. Kalbi yerinden oynuyordu sanki. Mezara biraz daha yaklaşmaya ve o şekilde bakmaya karar verdi. Nefesi ağzından çıkarken havaya buhar üflüyordu.

Mezara yaklaştı, yaklaştı ve yaklaştı...

"Aaa!" Diye bir çığlık atıp yere düşen Lewis mezarın arkasından aniden çıkan siyah giysili kapüşonlu adama baktı. Kapüşonlu adam, Lewis'i korkutmuştu ve ardından kötü bir kahkaha basmıştı. Lewis sinirlenmişti ve;

"Sen de kimsin?" diyebildi. Kapüşonlu adam hala kahkahalarını savuruyordu. Kahkahasını sona erdiren adam, ceketinin siyah kapüşonunu kafasından çıkardı.

"BABA!" dedi Lewis.

Az önce onu korkutanın babası olduğunu öğrenen Lewis, az da olsa rahatlamıştı. Babası biraz daha gülmeye devam etti ve yere düşen oğlunu elini uzatıp kaldırdı.

"Neden beni korkuttun peki?" Dedi Lewis.

Babası anlatmaya başlamıştı;

"Sana mezarlık bekçisi olmamanı söylediğimi hatırlıyorsun di mi? İşte bu yüzden seni korkuttum! Kariyerini mezarlıkta geçirmeni istemiyordum ama sen bu seçeneği seçtin! Bende senin gözünü korkutmak için bir şaka yapayım dedim." Dedi Lewis'in babası.

"Çok acımasızcaydı!" Dedi Lewis babasına bakarken.

"Pekala burası amma soğuk ve karanlık, benim eve gitmem gerek sabah görüşürüz!" Dedi babası cebindeki araba anahtarını oğluna verdi ve mezarlıktan çıkıp eve koyuldu.

Lewis, babasının yaptığı şakayı anlamıştı ama ya mezarlardan biri gerçekten canlansaydı! Lewis'in içi ürpermişti. Ve vücut sıcaklığını düşürmek amacıyla kulübesinde duran sıcak kahvesinden bir yudum aldı.

                                                                      *               *               *

Kolundaki kol saatine baktığında kahvesini bitirmişti. Şafağa beş saat olduğunu öğrendiğinde ilk gün ki mezarlık bekçiliği görevini bitirmek için can atıyordu. Ve umuyordu ki babasının yaptığı bir şakayı bir daha kimse ona yapmazdı...

                                                                     *               *               *

Güneş tüm şehri aydınlatmaya başladığında hava sıcaklığı düşmüştü. Montunu düzelten Lewis, oturduğu sandalyeden kalktı ve kulübesinden çıkıp eve gitmek için arabasına bindi. Ve sokağın sonundan aracıyla sola dönen Lewis, caddeye çıkıp evin yolunu tuttu...