MALİKANEDEKİ HAYALET (MaceraKulübü 2. seri)

13. BÖLÜM/ O HÂLÂ HAYALET!

İki dakika daha tabutu sımsıkı tutmuşlardı ardından tabutu itip kakan ve bağırıp çağıran hayalet gittiği ve yok olduğu için tabutu tutmayı bırakmışlardı. Dr. Smith hayaletin kesin olarak gidip gitmediğini öğrenmek için tabutu açtı. Tabut boştu, içindeki mumlar sönmüş; tuzlar yok olmuştu. Tabutun içinden çıkan beyaz şeffafımsı duman hızla 360 derece döndü ve evin tavanının içinden geçip gözden kayboldu.

Derin bir oh çekmişlerdi. Ardından tabuta yaslanıp beklemeye başlamışlardı.

"Peter ve Nick! Hayaleti haklamayı başardınız! Mark Tum'u tekrar mezarına getirmeyi başardınız!" Dedi heyecanla Dr. Smith. Uzmanın kafası hâlâ acıyordu.

Peter ve Nick bunu başardıkları için bir beşlik çakmışlardı. Holly'de "tebrikler!" dedi.

"Sizin şu kurduğunuz Macera Kulübü işe yaradığını gösterdiniz..." Diye de ekledi Dr. Smith.

"Sizin yardımınızla..." Dedi Nick.

"Tabutta burada kalabilir..." Dedi Dr. Smith. "Çünkü bu bel ve baş ağrısından tabutumu tekrar arabaya kadar taşımak istemiyorum."

"Biz taşırız!" Diye atıldı Peter. Dr. Smith onlara bir bakış attı;

"Teşekkürler..."

O sırada başını okşayan Holly'nin aklına bir şey takılmıştı. Onu hemen Dr. Smith'e sordu;

"Bay Smith..."

"Evet?"

"Hayalet ölmeden önce... İntikamımı sizden alacağım demişti... Sizce hayalet gerçekten bir daha mezarından çıkabilir mi?"

Dr. Smith bir an düşündü ve yanıt verdi.

"Bunu bekleyip göreceğiz..." Dedi.

Macera Kulübü ve Dr. Smith malikanenin içinde bir sessizlik oluşturdu. Derin, soğuk ve ürkütücü bir sessizlik hemde...

                                                                                *                *                *

"İsterseniz sizi eve arabamla bırakabilirim." Dedi Dr. Smith. Macera Kulübü kabul etmese de Dr. Smith onları arabasına aldırdı.

"Ve çocuklar... Sakın bu yaşadıklarımızı ailenize anlatmayın veya herhangi birine..." Dedi Dr. Smith. Macera Kulübü üyeleri başını salladı. Olanları kimseye anlatmayacaklar idi.

Çok geç olmadan eve dönen kulüp üyeleri ailelerinden de ceza almaktan kurtulmuştu. O günün akşamı da sabahı gibi ılık ve güzeldi.

Peter eve geldiğinde odasına çekilmişti. Pencereden mavi-siyah gök yüzüne bakan Peter tebessüm içindeydi.

Birden arkasını dönüp beslediği kanarya olan Korkusuz'a sordu;

"Korkusuz... Sence Mark Tum... Gerçekten mezarına dönmüş müdür?"

Peter bu soruyu Korkusuz'a sorduğu sırada Korkusuz'u bir panikleme kapladı. Kuş iki de bir ötüyor ve kafesinde bir o yana bir bu yana hareket ediyordu. Peter, kanaryanın tedirgin olduğunu gördü...

Yani eğer kanaryanın hisleri kuvvetliyse... Bu demek oluyordur ki Mark Tum... Hâlâ mezarında değil! DİKKATLİ OLMALARI GEREK...

SON