၂၀
ပန္းပြင့္သတို့သမီး
အပုိင္း (၂၀)
ပင္းပင္း သည္ မယ္မယ့္ မ်က္ရည္မ်ားေႀကာင့္ ကတိေပးလိုက္သည္။ မယ္မယ္သည္ မင္းမႈထမ္း မ်ိဳးရိုးမဟုတ္ပဲ ကုန္သည္ႀကီး၏ သမီးျဖစ္သည္။ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ ခမည္းေတာ္က ခ်စ္သျဖင့္ လက္ထပ္ျပီး နန္းေတာ္ အသို္င္းအ၀ိုင္းထဲ ေရာက္လာခဲ့သည္။သို႕ေသာ္အရီးေတာ္တို႕က မယ္မယ့္ ကို အဆင့္ခြဲျခားကာဆက္ဆံသည္ကို ငယ္ကတည္းကေတြ႕ခဲ့ရေသာေႀကာင့္ မယ္မယ့္ကို အေကာင္းဆံုးထားခ်င္ေသာေႀကာင့္ အရီးေတာ္လို မိဖုရားေခါင္ျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ ခဲ့သည္။ အရီးေတာ္ကလည္း လွပကာ အကင္းပါးေသာမိမိကို အနားေခၚ လက္သပ္ေမြးကာ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့သည္။ မိမိက ထိမိုယြမ္ကို ငယ္ကတည္းက ေတြ႕ခဲ့ေသာ္လည္း ခ်စ္သည့္စိတ္စိုးစဥ္း မွ မ၀င္ခဲ့ေပ။ သူက မိမိ ထိပ္ဆံုးေရာက္ဖို႕ ေလွကားတစ္စင္းသာျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားသည္။
အရီးေတာ္လိုပဲ ယခု မင္းႀကီးကို မခ်စ္ေသာ္လည္း မိဖုရားေကာင္းျဖစ္ေအာင္ေနမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ ထားသည္။ ျပီးေတာ့ အျမဲ အနိွမ္ခံခဲ့ရသည့္ မယ္ေတာ့္ကို ေတာ္၀င္မ်ိဳးနြယ္အားလံုး ေလးစားစြာ ဆက္ဆံရေစမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ အခုေတာ့ မိမိ မိဖုရားေခါင္ျဖစ္ရဖို႕ စာဂိရိကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခို္င္းေသာအခါ ပင္းပင္းေတြေ၀ရေလျပီ။ ျပီးေတာ့ တင္ဂီရိကို မိမိ ခ်စ္မိ ေသာအခါ သူ စိတ္ထိခို္က္ေအာင္ မလုပ္နိုင္ေတာ့ေပ။ စာဂိရိနွင့္ အတူေနရင္း သူမေလး၏ ျဖဴစင္မႈ၊ ရိုးသားမႈ၊ မိမိတို႕ ေန႕စဥ္ျမင္ေတြ႕ေသာ္လည္း သတိမထားမိသည့္ ေသဆံုးစစ္သည္ေတာ္မ်ား၏ လမ္းေပၚေရာက္ကာ ပ်က္စိးေလလြင့္ေနေသာ ကေလးမ်ားကို ႀကင္နာကာအကူညီေပးခ်င္မႈတို႕က မိမိဘယ္လိုမွ ယွဥ္မရသည့္ အရည္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္ကို သိေသာအခါ သူမကိုလင္လုဖက္ အျဖစ္ ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႕ထက္ မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သူမကို ကူညီေပးခ်င္သည့္စိတ္ကာသာ ပိုလာခဲ့သည္။
"မယ္မယ့္ကို မိဖုရားေခါင္ႀကီးရဲ႕ မယ္ေတာ္ျဖစ္ေအာင္ သမီးမလုပ္ေပးနိုင္ခ့ဲတာ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ သမီးေလ လူ႕အသက္သတ္ျပီး မိဖုရားႀကီး မလုပ္ခ်င္ေတာ့လို႕ပါ။"
မယ္မယ္က ျပံဳးကာ ေအးခ်မး္စြာေျပာသည္။
"မယ့္မယ့္သမီးေလးက ဒီလို ႀကင္နာတဲ့စိတ္ထားရွိတာ မယ္မယ္ ၀မ္းအသာဆံုးပဲ။ မယ္မယ္ေျပာ ခြင့္မရွိေပမယ့္ မယ့္မယ့္သမီးေလး စိတ္ထားရက္စက္ျပီး ခက္ထန္သြားမွာကို မယ္မယ္ ေႀကာက္ ေနခဲ့တာ။ မယ္မယ္ ေက်နပ္ပါတယ္ကြယ္။ဒါေပမယ့္ သမီးအရီးေတာ္တို႕၊ ဘႀကီးေတာ္တို႕သာ သိသြားရင္ သမီးကိုအလြတ္ေပးမ်ာမဟုတ္ဘူး ဒါေတြကို စိတ္ထဲမ်ာပဲထားပါလို႕ မယ္မယ္မွာခ်င္ တယ္။" "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မယ္မယ္။ "
ပင္းပင္း မယ့္မယ့္လက္ကို အားကိုးတႀကီးဆုပ္ကိုင္ကာ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ မိခင္၏ အားေပးမႈက မိမိအတြက္ခြန္အားတခုျဖစ္သည္။
ထိမိုယြမ္သည္ စာဂိရိ၏ သတင္းကိုႀကားေသာ္ အန္းအန္းကို အနားမွ ခ်က္ခ်င္းဖယ္ရွားေစသည္။ မိဖုရားႀကီးက အန္းအနး္ ဆက္လက္ေနခြင့္ရေအာင္ မင္းႀကီးကိုေျပာေသာ္လည္း မင္းႀကီးက ေခြ်းမေလာင္းကို ေကာင္းစြာ မေစာင့္ေရွာက္နိုင္ေသာ အန္းအန္းကို ဖယ္ရွားရန္ေျပာေသာအခါ ေနာက္ဆံုး စာဂိရိ သံေယာဇဥ္ရွိေသာ ပင္းပင္းကို အနားျပန္ထားရန္ စီစဥ္လိုက္ရသည္။ အျခား တူမမ်ားစြာရွိေသာ္လညး္ စာဂိရိက ပင္းပင္းကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အနားေခၚမထားခ်င္ဟု ေျပာ ေသာ ေႀကာင့္ ေနာက္ဆံုး ပင္းပင္းကို ျခိမ္းေျခာက္အႀကပ္ကိုင္ကာ စာဂိရိ အနားကို ျပန္ပို႕လိုက္ရ သည္.။
စာဂိရိသည္ ပင္းပင္းကိုေတြ႕သည္နွင့္ ၀မ္းသာစြာေျပးဖက္လိုက္သည္။ပင္းပင္းက ျပန္ဖက္ထားကာ
"စာဂိရိ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္."
"စာဂိရိ ေနေကာင္းပါတယ္။ ပင္းပင္းႀကည့္ရတာ မ်က္နွာကျဖဴဖတ္ျဖဴေယာ္နဲ႕ ေနမေကာင္းဘူး လားဟင္။"
"ေနေကာင္းပါတယ္ စာဂိရိရယ္။ ပင္းပင္းေလ စာဂိရိကို အေဖာ္လုပ္ခြင့္ရတာ ယံုေတာင္ မယံုနိုင္ ဘူး။" စာဂိရိက ျပံဳးကာ ပင္းပင္းကို မိမိေဘးတြင္ထိုင္ေစျပိး ခ်စ္စဖြယ္ေျပာလိုက္သည္။
"စာဂိရိက အကိုေတာ္ ထိမိုယြမ္ကို ေျပာလိုက္တာ။ ပင္းပင္း ကလြဲရင္ ဘယ္မင္းသမီးမွ မလိုခ်င္ဘူး လို႕။ စာဂိရိေလ ပင္းပင္းကို အရမ္းလြမး္ေနတာ။ "
ပင္းပင္းသည္ စာဂိရိကို ေငးေငးေလးႀကည့္ကာ ယဲ့ယဲ့ျပံဳးျပီး
"စာဂိရိ ပင္းပင္းကို ခင္တာသိရေတာ့ ပင္းပင္းေသေပ်ာ္ပါျပီ"
"ဘာေသေပ်ာ္ျပီလဲ။ ဒီလုိ စကားမေျပာပါနဲ႕ေနာ္။ ပင္းပင္းကို စာဂိရိ မေသေစခ်င္ေသးဘူး။ စာဂိရိ နဲ႕ တသက္လံုး အတူေနသြားူေစခ်င္တာ။ စာဂိရိက ပင္းပင္းနဲ႕ ညီအစ္မေတာ္ခ်င္တာ။"
"ပင္းပင္းလည္း စာဂိရိကို ညီအစ္မေတာ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆင့္တန္းျခင္းမတူဘူးေလ။ စာဂိရိက ဘုရင့္သမိးေတာ္။ ပင္းပင္းက အမတ္ရဲ႕ သမီး။ မင္းႀကီးသိရင္ ပင္းပင္း အမ်က္ရွခံရလိမ့္ မယ္။"
စာဂိရိက တခစ္ခစ္ရယ္ေမာလိုက္ျပိီး "စာဂိရိက ပင္းပင္းကို ေယာင္းမေတာ္ခ်င္တာ.. အကိုေတာ္နဲ႕ လက္ထပ္ေပးျပိး အနားမွာ အျမဲေခၚ ထားခ်င္တယ္။"
စာဂိရိ၏ စကားကိုႀကားေသာ္ ပင္းပင္း၏ မ်က္နွာ ရွက္ေသြးျဖင့္ရဲခနဲ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။
"အို... စာဂိရိကဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ။"
စာဂိရိသည္ မ်က္နွာတစ္ျပင္လံုး နွင္းဆီခင္းျဖစ္သြားေသာ ပင္းပင္းကို ခ်စ္စနိုးျဖစ္ကာ ပါးကို ျဖတ္ခနဲ နမ္းလိုက္သည္။ ဒါကိုျမင္လိုက္ေသာ ထိမိုယြမ္က မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ စာဂိရိ ဘာေႀကာင့္ ပင္းပင္းကို နမ္းလိုက္တာလဲ။ ပင္းပင္း၏ မ်က္နွာက ရွက္ေသြးတက္ေနသျဖင့္ စာဂိရိ ကမ်ား ေယာက္်ားေလးစိတ္ျဖင့္ နမ္းလိုက္သလားဟု ေတြးကာ ငယ္ထိပ္ထိ ေသြးတက္ေဆာင့္ သြားသည္။
"စာဂိရိ..."
"ေဟာ... အကိုေတာ္ ထိမိုယြမ္လာျပီ။ ဒီမွာ ပင္းပင္းကို စာဂိရိက ..." စာဂိရိသည္ ထိမိုယြမ္၏ မ်က္နွာထားကို မရိပ္မိပဲ ရယ္ျပံဳးကာ ေျပာဟန္ျပင္စဥ္ ပင္းပင္းက ရွက္ရွက္နွင့္ စာဂိရိ၏ နူတ္ခမ္းကို လက္ေလးနွင့္ ပိတ္လိုက္ျပိး အလန္႕တႀကားေလး တားရွာသည္။
"အို... မေျပာပါနဲ႕ စာဂိရိရယ္... ပင္းပင္းကိုခ်စ္ရင္ မေျပာပါနဲ႕ေနာ္.."
"ပင္းပင္းကလည္း... စာဂိရိက ပင္းပင္းကို ခ်စ္လို႕ပါ.."
"အင္း...စာဂိရိ ခ်စ္တာသိပါတယ္။ ပင္းပင္း ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာနဲ႕ပဲ ပင္းပင္းေက်နပ္ပါျပီ။"
ထိမိုယြမ္သည္ မိမိကို ငုတ္တုတ္ထားကာ တဥိီးနွင့္ တစ္ဦး ပူးပူးကပ္ကပ္ျဖင့္ လက္ကို္င္လိုက္၊ ခ်စ္တယ္ ေျပာလိုက္နွင့္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ကို ႀကည့္ကာ ေဒါသတို႕ အလိွမ့္လိုက္တက္ လာသည္။
"ပင္းပင္း... မင္း သြားေတာ့။ က်ဴပ္ ခ်စ္သူနဲ႕ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ဖို႕လာတာ။ မင္းဘာေႀကာင့္ ဒီမွာ ဆက္ရွိေနတာလဲ။"
အိမ္ေရွ႕မင္းသား၏ မာေက်ာေသာစကားသံႀကားမွ ပင္းပင္း သတိ၀င္လာျပီး အရိုအေသေပးကာ အခန္းထဲမွ ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေတာ့သည္။
"ပင္းပင္း... အကိုေတာ္ .. ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ..ပင္းပင္းက စာဂိရိရဲ႕ အသက္သခင္ေလ.."
ထိမိုယြမ္က ရန္ေတြ႕ေနေသာ နွင္းဆီဖူးေလးကို စကားမဆိုနိုင္ေအာင္ ပိတ္လိုက္သည္။ စာဂိရိ က အတင္းရုန္းကာ သူ႕ရင္ဘတ္ကို ထုရိုက္ျပီး ရန္ေတြ႕သည္။
"လြတ္... အကိုေတာ္ကို မုန္းတယ္။ စာဂိရိ ခ်စ္တဲ့သူကို ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္။ သူက စာဂိရိရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူ..."
"ဘာေျပာတယ္။ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ဆံဳးက က်ဳပ္ပဲျဖစ္ရမယ္။ ဘယ္အေကာင္၊ ဘယ္ေကာင္မကိုမွ မခ်စ္ရဘူးလို႕ေျပာထားတယ္ေလ..."
"ခ်စ္မွာပဲ။ ပင္းပင္းက စာဂိရိရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး... အြန္း.. လႊတ္.."
ထိမိုယြမ္သည္ ခ်စ္သူေလး၏နုူတ္မွထြက္ေသာစကားကို ဆံုးေအာင္နားမေထာင္ေတာ့ပဲ အျပစ္ေပး ေတာ့သည္။ လွပေသာ ပင္းပငး္က ခ်စ္သြားျပိး ေယာက်္ားစိတ္၀င္သြားျပီလားဟု ေတြးကာ စိုးရိမ္ ေနမိသည္။ စာဂိရိကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေယာက်္ားေလး အ၀တ္၀တ္ခြင့္ျပဳကာ ေယာက်္ားေလး စာလံုးမ်ားသင္ခြင့္ေပးထားျပီး ေယာက်္ားစိတ္ျပန္၀င္ကာ မိန္းကေလးကို ခ်စ္သြားမည္ကို ထိမိုယြမ္ စိုးရိမ္္ေနခိုက္ မိမိေရွ႕တြင္ပင္းပင္းနွင့္ ကယုကယင္ ေျပာဆိုကာ ရင္းနွီးေနပံုက ထိမိုယြမ္၏ မ်က္လံုးကို အေမွာင္ဖံုးသြားေစသည္။
ခ်စ္သူေလးကို အခ်စ္ျဖင့္ဒဏ္ခတ္ျပီးမွ ထိမိုယြမ္သတိ၀င္လာသည္။ စာဂိရိကို မိမိႀကမ္းမိျပန္ျပိ။ ေယာက္ဖေရွ႕ ကတိေပးျပီးမွ ကတိဖ်က္မိျပန္ျပီ။ ထိမိုယြမ္သည္ စာဂိ႔ရိ၏ ပုခံုးစြန္ေလးကို နမ္းျပိး ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
"စာဂိရိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုယ္ သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ကို္ယ့္ေရွ႕မွာ ဘယ္သူနဲ႕မွ အဲ့ေလာက္ လက္ပြန္းတသီးမေနပါနဲ႕လားကြာ။ကိုယ့္ရင္ေတြ ပူလြန္းလို႕ပါ။"
စာဂိရိ စိတ္ဆိုးဆိုးနွင့္ သူ႕ကို ႀကည့္ကာ
"အကိုေတာ္က ပင္းပင္းနဲ႕ စာဂိရိိကို သံသယ၀င္တာလား။ "
"သံသယ ၀င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕ကို ကိုယ့္ေရွ႕မွာခ်စ္တယ္လို႕ေျပာေနေတာ့ စာဂိရိ ကိုယ့္ထက္ သူ႕ကို ပိုခ်စ္သြားျပီထင္လို႕ သ၀န္တိုသြားမိတာပါ။"
"စာဂိရိက ညီအစ္မလိုခ်စ္တာကို ေျပာတာ။ သူ႕ကို အကိုေတာ္ တင္ဂီရိနဲ႕ ေအာင္သြယ္ေပးမလို႕ ေျပာေနတာ။ ပင္းပင္းက ရွက္ျပီး စာဂိရိကို တားေနတာ အကိုေတာ္က ဘာေတြေတြးျပိးူ အထင္ လႊဲရတာလဲ။ အကိုေတာ္ေနာ္။ စာဂိရိကို ေယာက်္ားနဲ႕လည္းစိတ္မခ်၊ မိန္းကေလးနဲ႕လည္း စိတ္မခ် နဲ႕။ စာဂိရိ ဘယ္လိုေနရမလဲ။" စာဂိရိ၏ စကားကိုႀကားမွ တင္ဂီရိ ျပံဳးလာျပီး
"ေႀသာ္ ဒါေႀကာင့္ ပင္းပင္းက စာဂိရိ ပါးစပ္ကိုပိတ္ေနတာလား။ကိုယ္ကဘယ္သိပါ့မလဲ။ ခ်စ္တယ္ ႀကားေတာ့ ထူပူသြားတာေပ့ါ။ ေကာင္းတယ္။ ေယာက္ဖႀကီးနဲ႕ပင္းပင္းကို လက္ထပ္ ေပးဖို႕ ခမည္းေတာ္ကို ေလွ်ာက္တင္ရမယ္။"
စာဂိရိက သူ႕ကို မ်က္ေစာင္းထိုးကာ "သြား... ခုမွ.. သူမ်ားကိုေတာ့ အျမဲ သံသယ၀င္ျပိး ကိုယ့္ဖာသာ ထင္တာေလွ်ာက္လုပ္တယ္။ အကိုေတာ္နဲ႕ တိုင္ေျပာမယ္။ "
ထိမိုယြမ္က စာဂိရိ၏ နူတ္ခမ္းေလးကိ လက္ညွိဳးနွင့္ ဖိပိတ္ကာ
"အႀကိမ္ေပါင္း တစ္ေသာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ အခ်စ္ရယ္။ ကိုယ္က စာဂိရိကို ခ်စ္လြန္းလို႕ျဖစ္ သြားတာပါ။ ကို္ယ့ိကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္။"
"ဒါဆို ပင္းပင္းကို ျပန္ေခၚေပး။ ခုနက သူ႕ကို ေမာင္းထုတ္လိုက္တာ။ သူက စာဂိရိရဲ႕ ေယာင္းမ ေလာင္းေနာ္။ ေနာက္တခါ သူ႕ကို ႀကမး္ႀကမး္တမ္းတမ္း ဆက္ဆံရင ္စာဂိ၇ိ စိတ္ဆိုးမွာ။"
"ေကာင္းပါျပိ။ ကိုယ္ျပန္ေခၚေပးပါ့မယ္။ ကဲ စိတ္ဆိုးေျပျပိလား။" စာဂိရိ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ေသာအခါ သူ႕မ်က္နွာက ငံု႕မိုးက်လာခဲ့သည္။ အခန္းထဲ ေနာက္တဖန္ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။
ထိမိုယြမ္သည္ ပင္းပင္းကို အထင္လြဲကာ အေဆာင္မွ ေမာင္းထုတ္လိုက္ျပီး စာဂိရိရွင္းျပမွ ေယာက္ဖ ေတာ္နွင့္ ေအာင္သြယ္ေပးမည္ကို သိသျဖင့္ ေက်နပ္သြားသည္။ ပင္းပင္းကို ျပန္ေခၚရန္ သူမေနသည့္ အေဆာင္ဘက္သို႕လွည့္လာစဥ္ သူမအခန္းထဲတြင္ မ်က္နွာဖံုးးနွင့္ လူတစ္ဦးညႊန္ႀကားသမွ်ကို ေခါင္း တညိမ့္ညိမ့္နွင့္ နာခံေနသည္ကို ေတြ႕ေသာ္ ထိမိုယြမ္ စိုးရိမ္သြားသည္။ ပင္းပင္းသည္ မိဖုရားႀကီး လက္သပ္ေမြးထားေသာ လူယံုျဖစ္သည္။ စာဂိရိကို အနီးကပ္လုပ္ႀကံရန္ အနားလာေနသလားဟု ေတြးကာ ေသခ်ာေစာင့္ႀကည့္ရန္ ေတးထားလိုက္သည္။
"အကိုေတာ္ စာဂိရိတို႕နဲ႕ ေတာကစားထြက္ရေအာင္ ေနာ္။"
တင္ဂီရိက စာဂိရိကို လွမ္းႀကည့္ကာ
"ထိမိုယြမ္ကို လိုက္ပို႕ခိုင္းလိုက္ေလ။ အကိုေတာ္ မအားဘူး။ ကေလးေတြကို သင္ေပးစရာရွိတယ္။"
စာဂိရိက နူတ္ခမ္းစူလိုက္သည္။
"မရဘူး။ အကိုေတာ္က စာဂိရိကို ပစ္ထားတာႀကာျပီ။ သူလည္းပါမယ္။ စာဂိရိက လက္မထပ္ခင္ အကိုေတာ္ နွစ္ေယာက္နဲ႕ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားခ်င္တာ။ လက္ထပ္ျပီးရင္ ထြက္လို႕ ရခ်င္မွရ ေတာ့မွာ။ ေနာ္... အကိုေတာ္..စာဂိရိကို လုိက္ပို႕မယ္မဟုတ္လား။ အကိုေတာ့္ အတန္းကို ဆရာနိုရုန္း က၀င္ေပးထားမယ္တဲ့။"
တင္ဂီရိသည္ မိမိကို လာခြ်ဲေနေသာ စာဂိရိကို နားျငိိီးသျဖင့္ ေခါင္းျမန္ျမန္ညိမ့္လိုက္သည္။
"ေကာင္းျပီေလ။ ဘယ္ေတာ့လဲ။"
"ဒီညေန..စာဂိရိနဲ႕ ျမင္းေစာင္းမွာ ဆံုမယ္ေနာ္။ အကိုေတာ္ လာျဖစ္ေအာင္ လာေနာ္။ မလာရင္ စာဂိရိ စိတ္ဆိုးမွာ။"
"ေအးပါကြာ။ လာပါ့မယ္။ ခုတေလာ စာဂိရိ အေတာ္အားေနတယ္ ဟုတ္လား။ ကိုယ့္ဖာသာ ဖတ္စာ မဖတ္ပဲ အကိုေတာ္ကို လာရွုပ္ေနတယ္။"
"ဟင့္အင္း ..စာဂိရိက အကိုေတာ္ကို လက္ေဆာင္ေပးစရာရွိလို႕ စီစဥ္ထားတာေနာ္။ မလာရင္ ခမည္းေတာ္ကို တိုင္မွာ။ အကိုေတာ္က စာဂိရိိကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္တယ္ဆိုျပီး.."
တင္ဂီရိသည္ စာဂိရိ၏ ေခါင္းေလးကို မနာေအာင္ထုလိုက္ျပီး
"လာပါ့မယ္ သခင္မရယ္။ ခမည္းေတာ္ကို သြားေျပာမေနနဲ႕။ တကယ္ထင္ျပီး အကိုေတာ္ကို ဆူေနမယ္။ မနိုင္ဘူး။ ဒီညီမတစ္ေယာက္ကို။"
စာဂိရိ ေပ်ာ္ျပီးျပန္လာခဲ့သည္။ စာဂိရိေပ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္ ပင္းပင္းမွာ အႀကပ္အတည္းႀကားမွ စိတ္ဆင္းရဲ ေနရသည္။ အရီးေတာ္ထံမွ လူတစ္ဦးေရာက္လာျပီး ျမင္းစီးထြက္ခ်ိန္တြင္ စာဂိရိကို ျမင္းေပၚမွ ျပဳတ္က် ေအာင္လုပ္ေစသည္။
"စာဂိရိ ျမင္းေပၚက ျပဳတ္က်တဲ့သတင္းမရရင္ မင္း မယ္ေတာ္ကိုေျမေအာက္ အက်ဥ္းေထာင္ကို ပို႕ ပစ္ လိုက္မယ္။ သခင္မဘုရားက သတင္းေကာင္းကို ေစာင့္ေနမယ္လို႕ မွာလိုက္တယ္။ မွာထားတာ ကိုမေမ့ပါနဲ႕။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာကို စာဂိရိပါလာေအာင္ ေသြးေဆာင္ျပီး ေခၚခဲ့ပါ. "
ပင္းပင္းသည္ မယ္ေတာ္ကို ဓါးစာခံလုပ္သည္ကို ျငိမ္ခံေနေသာ ခမည္းေတာ္ကို စိတ္နာမိသည္။ အိုမင္းကာ အလွတရားတို႕ ယုတ္ေလ်ာ့သြားေသာ မယ္မယ့္ကို ေခ်ာင္ထုိးထားတာ ႀကာျပိဆိုေတာ့ မယ္မယ့္ ေသေရး၊ရွင္ေရးကို ခမည္းေတာ္ ကရုမစိုက္ေတ့ာဘူးထင္သည္။ ပင္းပင္းသည္ မယ္မယ္နွင့္ စာဂိရိ ႀကားဗ်ာမ်ားကာ ေသာကပြားေနရသည္။
"မယ္ေတာ္ တခုခုျဖစ္ရင္ အစ္မေတာ္ေႀကာင့္ပဲေနာ္။ အစ္မေတာ္ကို မယ္ေတာ္က အရမး္ခ်စ္ခဲ့တာ။ အာနန္မင္းသမီးေႀကာင့္ မယ္ေတာ့္ အသက္ကို အစ္မေတာ္ အဆံုးခံေတာ့မွာလား။"
အန္းအန္းက ပင္းပင္းကို ေျပာလာသည္ကို ပင္းပင္း ဘာမွျပန္မေျဖနိုင္ခဲ့ပါ။ ပင္းပင္းသက္ျပင္းခ်လိုက္ ျပီး အန္းအန္းကို ခတ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္ အန္းအန္း။ နင္ဘာမွ လာေျပာစရာမလိုဘူး။ မယ္မယ့္ကို နင္ေခၚ ထုတ္ သြားတယ္ဆိုတာငါသိျပီးသား။ မယ္မယ္ကနင့္ကို သမီးရင္းလိုခ်စ္ျပီး ေကြ်းေမြး ခဲ့တာေတာင္ နင္က မယ္မယ့္ကို ဒုကၡေပးရက္တယ္ေနာ္။ ငါ နင့္ကို တကယ္စိတ္ပ်က္သြားျပီ အန္းအန္း။"
အန္းအန္းက ပမာမခန္႕ျပံဳးကာ
"မယ္မယ္ကခမည္းေတာ္ကို မလြန္ဆန္နို္င္လို႕သာ ငါ့ကို ျပဳစုေပးခဲ့တာပါ။နင္နဲ႕ယွဥ္ရင္ ငါ့ကို ဘယ္ ေတာ့မွ ငါ့ကို မ်က္နွာသာမေပးခဲ့ဘူး။ ငါ့ကိုဆို အျမဲနင္နဲ႕နွိုင္းျပီး အျပစ္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္တို႕ သားအမိ ငါ့ကို မုန္းတယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္။ ငါ ဒါေတြအားလံုးကို ေမ့မယ္လို႕နင္ထင္ေနလို႕လား။ နင္မရွိရင္ ဒါေတြအားလံုးက ငါရမယ့္အရာေတြခ်ညး္ပဲ။ နင္ စာဂိရိကို မလုပ္ႀကံနိုင္ရင္လည္း ေကာင္းတယ္။ ငါ့ အတြက္ တစ္ရန္ေအးတယ္။ နင္တို႕ သားအမိ အသတ္ခံရတာ ငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးႀကည့္ေနမယ္။"
အန္းအန္းက ပင္းပင္းကို မခံခ်င္ေအာင္ေျပာကာ ထြက္သြားသည္ကို ႀကည့္ရင္းပင္းပင္း အံႀကိတ္ထား မိသည္။
"မယ္မယ္.... သမီးဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မယ္မယ္။"
ပင္းပင္း ႀကံရာမရ ေရရြတ္ရင္း မ်က္ရည္က်ေနသည္ကို လူတစ္ဦးက ေစာင့္ႀကည့္ေနသည္။
ညေနပိုင္းတြင္ ပင္းပင္း ျဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ကာ စာဂိရိလာေခၚသည္ကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ စာဂိရိက ပင္းပင္း နွင့္အတူ ျမင္းေဇာင္းသို႕ထြက္လာခဲ့သည္။
"ပင္းပင္း မ်က္နွာညိဳးေနပါလား။ ေနမေကာင္းလို႕လားဟင္။ သြားလို႕ျဖစ္မလား။"
စာဂိရိက ပင္းပင္း၏ နဖူးေလးကို စမ္းကာ ေမးလိုက္သည္။ ပင္းပင္းသည္ ၀ဲလာခ်င္သည့္ မ်က္ရည္ကို သိမ္းကာ ျပံဳးလိုက္ျပီး
"ေကာင္းပါတယ္။ စာဂိရိ ပင္းပင္းကို အရမ္းခင္တာသိေတာ့ ပင္းပင္း ၀မး္သာလို႕ပါ။ ပင္းပင္းမွာ ရင္းနွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမရွိခဲ့ဖူးလို႕ပါ။"
စာဂိရိက ပင္းပင္းကို ဖက္ထားလိုက္ျပီး
"ပင္းပင္းရယ္ ေနာင္ဆို စာဂိရိတို႕က သူငယ္ခ်င္းေကာင္းသာမကဘူး ေယာက္မေကာင္းေတြ ျဖစ္ႀက ေတာ့မွာေနာ္။ အကိုေတာ္နဲ႕ အဆင္ေျပသြားရင္ စာဂိရိကို အနိုင္မက်င့္နဲ႕ေနာ္။"
ပင္းပင္းက ရွက္ရယ္ရယ္လိုက္ျပီး "အို...စာဂိရိကလည္း။ အကိုေတာ္ က ပင္းပင္းလို ရုပ္ဆိုးတဲ့သူကို ဘယ္လို သေဘာက်မွာလဲ။ အာနန္က မိန္းကေလးေတြက နတ္သမီးေလးေတြလို လွတယ္ဆို။ "
စာဂိရိက ခ်စ္စနို္းျဖင့္ ပင္းပင္း၏ ပါးျပင္းကို နမ္းလိုက္ျပီး တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"သူတို႕ဖာသာနတ္သမီးေလးလို လွခ်င္လွမယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွက္ေသြးျဖာေနတဲ့ ပင္းပင္းေလာက္ စြဲေဆာင္မႈမရွိဘူး ဆိုတာ စာဂိရိ အာမခံတယ္။ အကိုေတာ္သာ ျမင္ရင္ ပင္းပင္းကို သေဘာက်သြား မွာပဲ။"
ပင္းပင္း ရွက္ကာ မ်က္နွာတျပင္လံုးရဲေနေတာ့သည္။ စာဂိရိက အူယားကာ ပါးနွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္ စဥ္ တင္ဂီရိ ေတြ႕သြားျပီး ေလသံမာမာျဖင့္ ေအာ္လိုက္သည္။
"စာဂိရိ ...ဒါ ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ လူျမင္ကြင္းမွာ....."
~ ဆက္ရန္
