Exchanged

3. School life

/Kyra\

Het is nu een week geleden dat ik Marcus en Martinus tegen ben gekomen. Zou ik ze nog een keer zien? Hoe dan ook ik moet vandaag naar school ugh school. Ik kan nog geen Noors dus moet ik Engels gaan praten nou dit wordt leuk. Ik ga naar de badkamer om mascara op te doen.
Mijn kledingset voor the first day school:

Ik ga naar beneden. "Hey schat lekker geslapen?" Mijn moeder heeft ontbijt gemaakt. Maar dan ook echt veel pancakes, ei, fruit en nog veel meer! "OMG mam hoeveel heb je gemaakt! Ik hou van je!" Roep ik terwijl ik haar een knuffel geef en daarna het eten aanval. "En nerveus?" Vraagt ze. Ik knik. "Nou laten we er het besten van maken." Zegt ze. Weer knik ik, want ja ik heb mijn mond vol eten. Zodra we klaar zijn met ontbijten gaan we mijn tas in pakken. "Oké we hebben alles." Zeg ik opgelucht. "Oké laten we gaan." Zegt mama. We lopen naar de auto. Nou daar gaan we, maar als ik weer zo'n trut als Tiffany in de klas krijg dan ga ik echt trippe!

'Skip de reis naar school'

Ik zie een groot gebouw. Leuk grote gebouwen betekenen vaak serieus bezig zijn. "Ik loop mee naar de directeur daar hoor je wat je moet gaan doen als we klaar zijn met het gesprek ga ik naar mijn werk." Zegt mijn moeder. Ik knik instemmend. We lopen naar binnen en ik zie allemaal kinderen. Logisch op een school. Niemand lijkt me op te merken. We lopen richting het kantoor van de directeur en de deur wordt open gedaan. "Welkom mevrouw van de Werken." Een jong uitziende man geeft mijn moeder een hand. "Dan moet jij Kyra zijn!" Zegt hij en geeft me een hand. "Klopt, aangenaam." Zeg ik met een glimlach. Hij geeft ook mij een hand. "Ik ben directeur Marshel." We gaan het kantoor. "Oké Kyra we gaan een kort gesprek met zijn allen hebben daarna wil ik graag even alleen met je moeder praten. Tijdens dat gesprek krijg je een rondleiding door de school van een klasgenoot." Zegt hij met een glimlach. Ik knik. "Nou je zit in klas 3ha2. Je hebt je boeken al en de docenten zullen je zo goed mogelijk begeleiden vooral na wat er vorig is gebeurd." Dat deel van de zin blijft in mijn hoofd gonzen. Het ongeluk.... "Kyra?" Als ik weer opkijk kijk ik in het vragende gezicht van de directeur. Snel veeg ik een traan weg. "Ja?" Vraag ik met trillende stem. "Ik ga je naar de leerling brengen die je gaat rondleiden en je moeder blijft even hier." Zegt hij. Ik geef mijn moeder een knuffel en loop met hem mee. "Kijk daar heb je ze al." Zegt hij vrolijk. Wacht? Ze! Ik kijk op.

/Martinus\

"Marcus! Let eens op!" Mevrouw stadegaard. Ze klinkt nog geïrriteerder dan de eerste keer dat ze hem aansprak. "Het spijt me." Zegt Marcus. Hij doet zo sinds we Kyra hebben ontmoet. En ik irriteer me er kapot aan. Je krijgt z'n aandacht niet goed meer hij is altijd diep in gedachten. "Goedemorgen klas!" De leerling coördinator komt binnen gelopen. "We krijgen een nieuwe leerling in de klas en we zoeken een vrijwilliger die haar wil rondleiden." WACHT HAAR!! NATUURLIJK!!! "U heeft 2 vrijwilligers ik en Marcus willen wel!" Zeg ik. Marcus kijkt me vragend aan. "Oja?" Vraagt hij. "Ja!" Zeg ik overtuigend. "Nou dat is heel fijn jongens." Zegt de leerling coördinator blij. "Loop maar naar het kantoor van de directeur. Ik en Marcus staan op en lopen de klas uit. "Waarom zei je dat we een nieuwe leerling willen rondleiden?!" Zegt Marcus vragend. "Ten eerste les van Stadegaard is kut. En ten tweede je komt er wel achter." Zeg ik met met een mysterieuze grijns. Marcus zucht. Plotseling stopt hij met lopen en blijft hij met half open mond  voor zich uitkijken. Ik ga naast hem staan en kijk de zelfde kant op daar komt Kyra aangelopen samen met de directeur. "Hier is rede twee fluister ik tegen hem" fluister ik grijnzend tegen hem. Hij kijkt me met grote ogen aan, maar ik kijk alweer vooruit en zet een lach op. Ze kijkt op en blijft ook met half open mond staan net als Marcus. Het ziet er wel komisch uit!

/Kyra\

Ik blijf staan als ik Marcus en Martinus zie. Zitten zij bij mij in de klas! "Kyra dit zijn Marcus en Martinus." Begint de rector. "Dat weet ze meneer. We hebben haar al eerder ontmoet." Zegt Martinus lachend. Ik blijf met half open mond staan. "Nou dat komt goed uit!" Zegt meneer Marshel. "Kyra ik ga weer terug naar het kantoor ik wil dat je na de rondleiding nog even terug komt." Zegt hij. Ik knik. Hij loopt weg. Ik wordt nog blijer dan ik al was! "Jullie zijn mijn gidsen!" Zeg ik blij. "Daar lijkt het wel op!" Zegt Martinus ook blij. We geven elkaar een knuffel. Dan loop ik naar Marcus en wij geven elkaar ook een knuffel. "Fijn dat we aan deze ontmoeting geen hoofdpijn over houden." Zegt hij blij. Ik lach. Hij is zo schattig! "Laten we maar gaan!" Zegt Martinus.

'Skip school rondleiding door leukste jongens ever!'

/Kyra\
"Nou dat was leuk." Zeg ik. We zijn weer terug waar we beginnen en staan voor het kantoor van meneer Marshel. "Jep, maar we moeten nu naar het kantoor van de rector!" Zegt Marcus. "Uhm... Jongens alleen ik hoefde te komen." Zeg ik. Ik hoop dat ze mee willen lopen ,want ik ben nu wel weer de weg kwijt. "Iets zegt me dat me dat je het niet alleen zult vinden." Zegt Marcus grijnzend. Ik lach en sprijd mijn armen als teken dat ik hem gelijk geef. "Lets go!" Zegt Martinus. Op het moment dat we opde deur willen kloppen doet mijn moeder deur open. Ze geeft me een knuffel en ik merk dat ze huilt. Oké wat is hier aan de hand?! "Lieverd. De politie van Nederland heeft hier heen gebeld want ze konden ons thuis niet bereiken. Ze hebben de zaak over de dood van papa, Lynn en Skye heropend. De remmen waren blijkbaar door gesneden..... Het was moord!" Zegt ze huilend. Wat... Ze zijn vermoord... Mijn hart begint langzamer te kloppen. Alles begint te draaien. Nee.... Dat kan niet..... Waarom.... Ik begin zo hard te huilen. "NEEEEEEEEE!" Schreeuw ik en mama geeft me een knuffel. "Nee. Nee. Dat kan niet. Dat mag niet." Fluiter ik bijna. Ik zie over de schouder van mijn moeder de directeur naar Marcus en Martinus lopen en hoor hem wat Noorse woorden zeggen. Mijn moeder laat me los. "We moeten sterk zijn. Voor hen. We mogen de daders hun zin niet geven door te breken. Ik ga naar mijn werk. Blijf jij hier? Voor mij?" Vraagt ze nog half huilend. Ik knik. Ik begrijp haar. Wie dit ook heeft gedaan hij zal boeten! "Als je naar huis wilt, bel me!" Zegt ze. "Is goed." Zeg ik half snikkend. Ze loopt weg. Ik draai me om en Marcus komt meteen aanlopen en trekt me in een knuffel. Ik geef me er aan over en begin weer huilen. "Jullie hoeven niet terug naar de klas jullie kunnen naar de aula of mediatheek of waar dan ook. Ik stuur wel een mail naar de docenten over de huidige ontwikkelingen." Zegt meneer Marshel kalm. "Oké weggaan wel even naar buiten." Zegt Martinus, omdat ik niet kan antwoorden. We lopen naar buiten en gaan op een bankje zitten. "Wil je er over praten?" Vraagt Marcus. Ik knik. "Mijn vader en twee zusjes zijn vorig jaar omgekomen in een auto-ongeluk. We dachten dat het een gewoon ongeluk was maar nu heeft de politie gezegd dat het moord is! Wie zou nu zoiets doen. Mijn vader was een eerlijke en behulpzame man en zorgzame en geweldige vader. En mijn zusjes hebben nooit iemand kwaad gedaan!" Zeg ik. "We weten niet waarom iemand dat zou doen, maar daar gaan we achterkomen ik beloof het." Zegt Marcus en Martinus en Marcus geven me een groeps knuffel. "Hier heb je onze nummers. Als je ons ooit nodig hebt bel je ons!" Zegt Martinus. Ik pak mijn telefoon en wil de nummers in mijn telefoon zetten als ik een berichtje krijg en druk op open....

Worst cliffhanger ever, maar jullie moeten het er maar mee doen😂. Hier is nog een hoofdstuk en I hope you like it like it. Bye luf you peeps and stay happy💋❤️💁🏼
And Shout out to my ex No kidding lees ook het geweldige boek van Mn beeeeeessssssttttttttteeeeee vriendin cvhoesel05  het boek heet 'iets meer dan friendshipgoals' snel gaan lezen anders kom ik s'nachts je huis in en sla je als je slaapt en teken een snor op je gezicht😈🖤😝

Ps. Druk op da kleine sterretje onder in pleeeeaaaaaasssssseeeeeeeeee🙏🏻🖤