YAZLIK

FAHİŞE

MERHABA ARKADAŞLAR :D

Çok mutluyum çünkü 1000 olduk :D Belki bazıları için bu sayı çok az olabilir ama benim için çok değerli :P Bu benim ilk hikayem ve ben bu sayıya ulasacagımı tahmin etmiyordum :* Hepinizi çok seviyorum...

İYİ OKUMALAR :D

Burnuma nefis kokular geliyordu.

Hmmm... Aç doğan bir insan olarak gözlerimi açmadan bu enfes kokuyu içime yeniden çektim. Bu hareketimden sonra birinin kıkırdadığını duydum. Yüzümü buruşturup gözlerimi açmak için hamle yaptım ama kendimde o gücü bulamayarak yastığa yeniden sarıldım.

Birisi başımın  altındaki yastığı çekince başım aniden deri koltuğa çarptı. Yüzümü buruşturup "Defol ya" deyip ellerimi başımın altında birleştirdim.

"Kalksana  ya " diye çemkirdi. Gözlerimi ovuşturarak açtım. Bir kızdan daha çok ayı yavrusuna benzeyecek şekilde esnedim.

Gözlerimi tam açınca Emrenin bana ayı yavrusuymuşum gibi baktığını gördüm. Ne var dercesine baktım.

" İlginçsin" dedi. Cevap vermek yerine omuz silktim.

Oturur pozisyona gelince gözlerimle bacağındaki yarayı işaret edip "Ne durumda? " diye sordum.

Muzipçe gülümseyip "Kalkık" dedi. Elime geçen ilk yastığı ona fırlattım. "Şaka yaptım uzatma ya" dedi ben utançtan pancara dönerken.

Benim bu halime sırıtıp "Hadi kahvaltı hazırladım" dedi. Ağzım bir karış açık kalırken "Ölmek istemiyorum " diyebildim.

Ne dediğimi anlamadığı için suratıma mal mal bakarken "Beni zehirlemene izin vermeyeceğim" dedim sanki karşımda bir katil bana bıçağı ile yaklasıyormuş gibi davranarak geri geri yürüdüm.

Emre oynadığım oyunun yeni farkına varmış olacak ki mal mal bakan gözlerinde anlık bir parıltı geçti. "Demek öyle" dedi ve bana doğru koşmaya başladı.

Çığlık atarak oradan uzaklastım. Mutfağa koşup masanın öbür tarafına koştum. Emre de peşimden gelmişti.

"Ta ta ta tammmm" dedi sofrayı elleriyle göstererek. Masaya Emre o hareketi yapmadan önce dikkatli bakmamıştım. Ama şimdi bakınca ağzım yeniden açık kaldı. Bunların hepsini o mu yapmıştı?

Yada kahvaltıya başka birilerini de mi çağırmıştı?Bu masadakilerin hepsini benim gibi aç bir insan bile ancak 1 haftada bitirebilirdi. (Normal insanlar 1 ayda :D)

Emre masanın diğer tarafına geçerken ben de bar taburelerinden birine yerleştim.

O devasa buzdolabını açıp "Ne içersin?" diye sordu." Farketmez" dedim; çünkü ben herşeyi yiyebilecek kapasitede ve yiyecek konusunda çok az seçim yapan bir insandım.