YAZLIK

HAYATIMIN 'AMA'SI

HAYIRLI OLSUN TELEFONUM TAMİRE GİTTİ :(((  BU YÜZDEN BÖLÜMLER GEÇ GELEBİLİR HEPİNİZDEN ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLERİM. BANA MESAJ ATANLARA DA AYRİYETEN TEŞEKKÜR EDİYORUM...

HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM İYİ OKUMALAR :*

BETÜLÜN GÖZÜNDEN:

Hızla başımı kaldırıp sesin geldiği yöne baktım. Emre karşımda duruyordu... Hızla yerimden kalkıp onun yanına koştum. Kollarımı boynuna dolayıp ona sıkıca sarıldım. Bir kaç saniye sonra o da ellerini belime dolamıştı. Başımı omzuna gömdüm. Gözyaşlarım onun tişörtünü ıslatırken "Salak! Nerelerdeydin?" diye söylendim.

Kendini geri çekip " Beni çok mu merak ettin?" diye sordu. Onun kollarında olmayınca kendimi boşlukta gibi hissetsem de güçlükle kendimi toparlayıp cevap verdim. "Hayır merak değil de... Sadece sana teşekkür edecektim. Son karşılaştığımızda Efecan ile yaşananlardan dolayı..."

Emre kaşlarını kaldırıp "Bana teşekkür etme. Senin için yapmadığımı ikimiz de çok iyi biliyoruz. Hem yalan söyleme beni çok özledin."

Bu ego ne abi yaa???

Arkasını dönüp yürümeye başlayınca peşinden koştum. "Neyse ne... Yaran nasıl?"

Yüzünün gerildiğini hissettim. Sesi beni donduracak kadar soğuk çıktı. "Bak Betül ben belki sana biraz iyi davranmış olabilirim ama..." Devam edemiyormuş gibi durdu. Bir terslik olduğunu anlasam da neler söyleyeceğini merak ederek bu oyunu sürdürdüm. "Ama ne?"

İçimden bir his bunu yaptığıma pişman olacağımı, en sonunda kalbimin kırılacağını söylese de artık geri adım atamazdım. İçimdeki sıkıntıyı bir kenara bırakıp inatla yüzüne bakmaya devam ettim. Sesinin sert çıkmasıyla irkildim.

"Ama bana böyle davranma... Anlıyor musun? Çok basit: DAV-RAN-MA... Benim belli bir çizgim var, ben buyum ve değişmem. Belki sana gerçek yüzümü göstermedim ama ben bu değilim..."

Sinirle sözünü kestim:

-Ne değilsin Emre?

Sesim umduğumdan daha yüksek çıkmıştı. Emre tam gözlerime bakarak devam etti.

"Bu değilim. Kimseye yardım etmem ama o gece sana yardım ettim ve seni mağaraya taşıdım.  Kimseden çekinmem ama sana "Beni yalnız bırak" demek için arkadaşlarımın yanından kalktım, yanına geldim ve seni yanlışlıkla havuza düşürdüm ki ben yanlış da yapmam. Ben kimseyi takip etmem ama seni takip ettim ve kimseyi taklit etmediğim halde seni taklit edip o lanet ağaca tırmandım. Ben kimseden yardım da almam ama sen bana yardım ettin hem de defalarca... Düşmekten kurtardın, sarhoş olduğum için bana baktın ve yaramı iyileştirdin..."

Konuşamıyordum. Bunlar ne demekti? gerçek düşünceleri değildi belki de ya da çok mu bunalmıştı olanlardan... Düşününce haklıydı ama... Evet ama... Amadan başkası yok... Tüm gücümü toplayıp :

-Yani ne demek istiyorsun? diye sordum.

Sesim o kadar acınası çıkmıştı ki içimden sesime lanetler okudum...

"Yani sen benim hayatımın AMAsısın.Sen bana yaklaştıkça ben değişiyorum ama bu kadar yeter. Çünkü nem değişmek istemiyorum."

Kalbim bin bir parçaya ayrılmıştı. Gözlerimi yakan taşlara rağmen tek bir kelimeyi söylemek için zorladım kendimi: PEKİ...

AYÇANIN GÖZÜNDEN:

-Evet teyze anladım.

+Peki Betül nerede?