Papatyalara küsen KADIN

Lanet Bir Gün

Dün akşam ağlayarak uyuya kalmıştım.Bütün gece uyumamaktan daha kötüydü bu yastığım sırılsıklamdı.Artık hayattan öyle pek bi beklentim yoktu. Tek istediğim bir an önce ölmekti. Hayatıma kendim son veremezdim bunun için anneme söz vermiştim. Yataktan kalktım çok yorgun hissediyordum soğuk bir duşa ihtiyacım vardı. Banyoya girdim ve soğuk suyu açtım. Suyun altına girdiğim anda rahatlamış hissettim. Duştan çıkıp üstümü giyindim evin beni bunalttığını hissedebiliyordum. Dışarı hava almak için çıkıcaktım 2 günden beri yemek yemediğim için yanıma biraz para da aldım. Sokak bomboşmuydu  yoksa boş olan insanlar mıydı? Yürümeye devam ettim bir kaç dakika sonra kalabalığa karıştım. Kalabalığın içinde kendimi gökkuşağı tarafından dışlanmış siyah gibi hissediyordum. Simitçiden 2 tane simit aldım ve yürümeye devam ettim nereye gideceğimi iyi biliyordum. Karşımda kocaman bir bina vardı. İçine girdim ve asansörle çatıya çıktım. Köşeye oturdum ve aşağıyı izliyordum. İnsanlar çok saçma geliyordu bana kimileri koşuyor, kimileri karılarını, çocuklarını dövüyor ama kimse buna engel olmak istemiyor aksine bu onların hoşuna gidiyordu. Ben de yaklaşık 7 yaşındayken odamda uyumaya çalışıyordum. Yan odadan çok fazla gürültü geliyordu. Ne olduğuna bakmak için ayağa kalktım ve annemlerin odasının kapısını açtım orda olduğumdan haberleri bile yoktu. Ama ben ordaydım ve herşeyi görüyordum. Babamın anneme nasıl vurduğunu görüyordum. Hemen yanlarına koştum ve baba zannettiğim o adama vurmaya başladım. Sonra bi an ne olduğunu anlamadım ve kendimi duvarda buldum. Boğazımdan tutuyordu nefes alamıyordum tek yapabildiğim onun elini itmeye çalışıyordum. Sonra bi an yavaşça elini çekti ve yere yığıldı ne olduğunu annemin elinde bıçak olduğunu görünce anladım. Her neyse simitlerim bitmişti biraz daha oturup kalkacaktım. Bikaç dakika sonra yanıma biri geldi ve oturdu. "Burda ne işin var?" dedi. Bense cevap vermeye tenezzül bile etmiyordum. Yanindan kalktım ve yavaşca evime doğru yürümeye başladım...