I'll Be Back With Someone

CHAPTER 6: ENTRY #2

KLEIN'S POV

  Nagmamadali akong umuwi at pagpasok ko ng bahay naabutan kong umiiyak si mama sa bisig ni papa at si papa naman ay pinapatahan si mama. 

 "Ma, ano pong nangyayari at bakit ka po umiiyak?" Nagtatakang tanong ko kay papa

 "Ni..nakawan tayo anak" si papa na ang sumagot sa tanong ko dahil hanggang ngayon hindi pa rin tumitigil sa pag iyak si mama.

 "Po?!" Napasigaw ako dahil sa sinabi ni papa.

 "pero sinirado ko po yung mga bintana at nilock ko po ang pinto bago ako umlis" sabi pagpapaliwanag ko. 

 "Sinira nila ang doornob ng pinto natin kaya nakapasok ang magnanakaw at ninakaw yung pera na gagamitin para sa pang college mo" paliwanag ni papa sa akin. Bakas sa mukha niya ang lungkot dahil matagal nilang pinagiponan yun para makapag aral ako sa magandang school kahit na may scholarship ako ay kailangan pa rin namin ng pera para sa mga projects ko. 

"Wala po bang nakakita kung sino ang nanloob sa bahay natin?" tanong ko kay papa. 

 "walang nakakita, ang akala nung mga kapit bahay ay may tao sa loob kaya nung pag uwi nung mama mo akala din niya nandito ka na kaya pumunta muna siya sa kwarto namin at pagbukas niya ng pinto nakakalat na ang mga gamit at pati yung lagayan ng pera kaya agad akong tinawagan ng mama mo at sinabi sa akinn kung anong nangyari" Mahabang paliwanag ni papa sa akin.Pumunta muna ako sa kusina at kumuha ng tubig at bigay kay mama. 

 "Ma, uminim muna po kayo ng tubig para mahimasmasan ka" Sabi ko.Ininum naman ni mama yung tubig at tumahan n siya sa pag iyak, kahit ako ay naiiyak rin dahil pinaghirapan nila yun nang matagal tapos makukuha lang nang ibang tao.Niyakap ko nalang si mama at sinabi ko sa kanya na wag na siyang umiyak at magiging maayos din ang lahat. Kumalas na ako ng pagkakayakap sa kanya. Ilang minuto din kaming tahimik nang biglang binasag ni papa ang katahimikan. 

 "Klein, sige na matulog ka na dahil maaga pa ang pasok mo bukas kami na ang bahala ng mama mo kung paano namin masasara ang pinto dahil sira na ang doornob at wag mo nalang ikwento sa kapatid mo ang nangyari dahil baka magalala pa yun at biglang pumunta dito, mas maganda nang hindi niya alam para hindi siya mag aalala sa atin dito." Mahabang paliwanag ni papa sa akin. 

 "Opo, pa" yun nalang ang nasagot ko sa kanya. Tinignan ko si mama, hindi na siya umiiyak pero nakatulala Kaya nagpaalam na ako sa kanilang dalawa at pumunta na ng kwarto. Nagbihis na ako ng pantulog pero hindi pa ako inaantok kaya binuksan ko yung malaking box na binigay ni aya at kinuha sa loob ng kahapon ang isang bagay na may nakalagay na number 2, dahil na naalala ko  na nabuksan ko na yung number 1.

*FLASH BACK*

Pagkauwi ko galing reunion ay naghilamos ako at nag palit ng damit. Nang humiga ako ay maraming pumasok sa isip ko. Marahil ay masaya ako dahil nagkaayos na kame ni Paul sinubukan ko matulog kaya naman binuksan ko ang kagabi ay dapat kong babasahin. ang bigay ni aya na isang kasing laki ng notebook na photo album na may na ka imprentang FORGIVENESS sa harap. Laking gulat ko ng makita ko ang mga litrato namen last 2  years ago syempre kasama din ang mga litrato namen ni paul nung kame pa. Masayang balikan yung mga araw na masaya kang kasama sila at syempre kasama siya. Mabuti na lang bago matapos ang araw na to ay okay na kame.

*END OF FLASH BACK*

Pagbukas ko nung number 2 ay nagulat ako sa nakita ko. Inilapag ko ito sa aking tabi at katabi itong matulog.

 Gumising ako ng maaga at ginawa ang routine ko tuwing may pasok.Nasakalagitnaan ako ng pagbibihis nang biglang may bumusina sa harap ng bahay namin kaya nagmadali akong nagbihis at kinuha ang gamit ko at dadali daling bumaba. pagbaba ko ay naabutan kong kumain na pala sila mama at papa. 

"Ma, Pa papasok na po ako" paalam ko kila mama at papa

."Sige klein, ito pala yung baon mo" sabi sa akin ni papa. 

 "wag na po pa may pera pa naman po ako" sabi kay papa. 

 "oh siya sige pumasok ka na, inaantay ka na ni aya sa labas at baka malate pa kayo" sabi ni papa kaya nag paalam na ako sa kanya at kay mama.pagkalabas ko ng bahay ay nakita ko kaagad si aisha na nakasandal sa kotse niya. 

 "Ba't ang tagal mo?" tanong niya sa akin na parang kanina pa nagaantay. 

 "Sorry" yun nalang ang nasabi ko at nagpeace sign sa kanya.Pumasok na kami sa kotse niya at pinaandar na niya ang sasakyan. Naalala ko pala ang cellphone na nakuha ko galing sa box na bigay niya. 

 "Ahhm. Aya nabuksan ko na pala yung box na binigay mo sa akin. Thank you" sabi ko."Hahaha... you're welcome. I thought you still didn't open it . Btw what are the numbers you already open?"tanong niya na para bang curious na curious siya."Actually dalawa palang yun 1&2 which is the photo album when we are in junior high and the cellphone" sabi ko sa kanya na nakangiti."ohh.. so do you want to know my  number?" tanong niya."Ofcourse, you're the one who gave this to me and you're also a friend of mine" sabi kona may ngiti sa kanya. inabot ko naman yung cellphone ko sakanya atsaka siya tumawa ng malakas.

"You're kidding klein. My number is already there you didn't notice. O.M.G" paliwanag siya habang tumatawa. hindi ko talaga mapapansin dahil hindi ko naman binuksan ang kahon na pinaglalagyan nun. basta ang alam ko cellphone siya dahil obvious naman dahil nakalagay siya sa cherry mobile box.