Pomidorowa Miłość (SpaMano)

Nyo 5

Romano
Czemu ja w ogóle pisze z tym zasranym idiotą. Do tego jeszcze mój brat-głupek zaprosił do nas rodzinę. Moje jakże wspaniałe przemyślenia przerwało pukanie do drzwi. Może to być dziadek albo Feliciano.

— Czego? – Drzwi się otworzyły a w nich stanął mój matołowaty brat. Który, znowu, ryczał. – Co tym razem ? – spytałem zrezygnowany.

— L-lovi, nasz dziadek nie żyje... – wyszlochał, zatykając sobie usta dłonią.

— Chyba sobie ze mnie kpisz... – odparłem, lecz po mimo moich słów, łzy zaczęły gromadzić mi się w kącikach oczu.

— P-przepraszam... – młodszy zawył i ponownie ogromne łzy poczęły spływać po jego polikach.

— Wyjdź.

— Ale-... – nie dałem mu dokończyć zdania.

— Wyjdź! – Krzyknąłem.

Zaraz po moich słowach, drzwi się zamknęły, a ja rozpłakałem się na dobre.