İnsanın kaldıramayacağı şeyler olduğuna inanmıyorum. Ne şekilde olursa olsun güçlü kalmayı beceremiyor muyuz gerçekten yoksa kendimize gelecek gücü bulana kadar uydurduğumuz bir takım bahaneden mi ibaret düşüşlerimizi yaşadığımız zayıflık anları?
Zayıf insan kavramına inanmıyorum. Herkes kendince güçlü. Farkındalığına varanlar bunu göstermekte daha başarılı o kadar.
Ya da sadece ben miyim böyle düşünen?
İsteyince herşeye alışmıyor mu insan?
İsteyince güçlenmeyi, sertlenmeyi, diklenmeyi belki de hayata ve getirilerine.
İşte bu mücadeleci ruha hayranım. Potansiyelinin farkına varıp savaşabilen her özgür düşünceye tapıyorum adeta.
Bu yüzden de hakediyor her insan affedilmeyi, güvenilmeyi, sevilmeyi, her bir gülümsemeyi.
Saygıyı içtenlikle harmanlayıp sunabilsek birbirimize, aslında çok güzel varlıklarız vesselam!
27.04.16
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cümbüş-ü Fikir
No FicciónGün kendini geceye bıraktığında akla düşenlerin esiri bir insanın salak saçması çiziktirdikleri
