Cümbüş-ü Fikir

Beyni Meşgul Edenler#3

Yoruldum.
Çabalamaktan yoruldum.
Sanırım yakında bu fikir cümbüşünün içinde eriyip gidecek beynim. Öyle bir noktadayım ki artık mantığım düşünme eylemlerime isyan bayrağını çekecek, beynim yoruldu ama şu kalbim bir türlü yorulmak bilmedi beni belirsizlik okyanusunda yüzdürmekten. Evet, tam da böyle. Ben sonu olmayan bir okyanustayım, düşünce dalgaları ardı ardına gelip insafsızca savuruyor vücudumu, boğuluyorum. Ne inat bir türlü vazgeçmiyorum o dalgalara düşünmeden dalmaktan. Sanırım düşünmeden yaptığım nadir bir eylem bu, düşünceler okyanusunda boğulmak.

Ne çok düşünce dedik yahu!
Düşünmeden düşünceler okyanusunda boğulduğumun farkında olup, bir de bunun üzerine düşünmek.

Sanırım şizofrenim(!)
Ya da varolduğunu sandığım beynimi çoktan yitirdim.
O zaman bütün bilinmezliklere selam olsun.
Küfredelim onlara, vagonlar dolusu küfredelim.
Ne zaman bu kadar düşünmeye başladım onu da hatırlamıyorum gerçi. Sanki birisi programıma bunu yükleyip de kaçmış gibi. Yoktan varoldu bir anda.

Şimdi bunları geç de, inatla çabalayan yüreğimin yorgunluğuna bir türk kahvesi olabilir miydi ki?
İsterim ki olsun.
Dalgın ve yorgun beynime bir sakinleştirici olabilir miydi ki?
İsterim ki olsun.
Uykusuz gecelerimin huzuru olabilir miydi ki?
İsterim ki olsun.
Ben isterim de, o ister miydi ki?
İsterim ki istesin.

Mantığımın çığlık atmaya başladığı noktaya geldik. "İstemekle olsaydı, ohoo" diye pis pis sırıtıyor yukardan kalbime doğru.

Belki de buraya döktüklerimi karşısına geçip yüzüne dökmeyi başarabilseydim bu sayfalar dolmak zorunda kalmazdı saçmalarımla.

Mantık yine devrede.
"Gururun ne olacak?"
"Geç gururu ya kaybetme ihtimalin?"
"Göze alabilecek misin?"
"Kalbinin deliliğine, durumun belirsizliğine yenik düşüp de kaybetme ihtimalin olduğunu bile bile çıkacak mısın karşısına? Cesursun hem de birçoğundan fazlaca...
Peki, gidişini görecek kadar cesaretin kaldı mı?"

Sen şöyle biraz dur mantığım.
Ya onun kalmaya cesareti kaldı mı?

10.03.16