When They Accedentally Meet(COMPLETED✔)[still Editing]

Chapter 5:part2✅

Kath POV

Sipnagot ko ang phone at tumalikod

"Hello tita???" Bungad ko dito

(I have a good news, yung ka arrange merrage mo makikita mo na this Sunday, so this will be your first meet!!!) Halata ang sobrang tuwa ni tita na balita sa akin

Edi wow 😏

"But tita al---" angal ko ngunit di ko na ito natapos dahil sumeryoso ang boses ni tita at nagsalita

(Pinayagan kitang magka boyfriend at tumira sya dyan, but if dahil lang doon ay bibiguin mo na ako mas mabuti pang maghiwalay na kayo) seryosong pahayag nito

"Okay tita, fine, but can you send me a picture of that guy?" Tanong ko dito

(Kahit ako di ko alam ang itsura nya, I only know ay gwapo at matalino sya) Sagot nito

"How about his name?" Muling tanong ko

(I don't know as well, but he is the son of my boss) sagot muli nito

"So how can I recognize him?" Tanong ko ulit

(He know your name, look and he also know your number so I guess he will text you) sagot nito

"Okay fine, papatayin ko na po" sabi ko dito dahil mukhang wala namang patutunguhan ang pagtatanong ko sa kanya

(Okay bye) Paalam nito

Pagpatay ng phone ay agad hinanap ng mga mata ko si Alex.

Nasaan na sya???

Wala na siguro. Malinis na kasi ang lamesa at wala na din yung mga dalagang tumulong sa kanya. Makaakyat na nga sa third floor para maghintay ng next subject. Pag-akyat ko ay tumungo ako sa may bintana at tumingin sa labas, inaalala ko noong kakagradute ko lang ng high school.

~*Flash back*~

I am the valedictorian in our batch, may kaunting handaan na ihinanda ang aking ina kaya pagkatapos ng graduation kami ni Lola mabilis pa sa kidlat na umuwi.

May pakalsss nga kasi!!!!

Pag-uwi namin ay nadatnan namin ang kakaunting bisita, mga matatakaw lang naman naming kapit bahay.

Nagkamustahan pa kami at nagtawanan saglit pagkatapos ay pumunta nadin ako kaagad sa kusina at nadatnan ko noon na nag-uusap sila tita at mama.

Wow!!!serious mode sila???

Nilalambing kong pinuntahan si mama sabay halik sa pisngi at nakayakap na umupo

"Is there any problem, ma?" Tanong ko dito

Hahaha, ganito lang ako maglambing nag e-english

"There is no problem, Kath" Sagot ni tita na nakisabay pa yata

"Then, why are you look so serious" Nagtataka kong tanong

Napabuntong hininga si mama.

"Anak ganito kasi yan, sinabi ng tita mo na pag-aaralin ka nya sa magandang college sa Manila" Simula ni mama

readers pagpasensyahan nyo na si mama KJ yan.

"If your problem is about the place, I can handle it naman ma, sasanayin ko nalang ang sarili ko na malayo sa inyo basta ay maiahon lang tayo sa hirap" Sagot ko dito

Taglish na tuloy ako si mother kasi ehhh.

"Kath, Hindi yun ang problema" Bawi ni mama

Lalo akong naguluhan sa sinabi ni mama

"Then what is the problem?" Nalilito kong tanong

"Kasabay ng pagpunta, pagtira at pagpapaaral ko sayo ay ang nakatakda mong kasal pero 5 years pagkatapos mong mag aral pa iyon mangyayari" singit ni tita

Medyo nalilito na talaga ako kasi sa pag-aaral ko ang tinuro lang sa amin in solving a problem ay mga formulas like

[Xy=n]whatever...ehhh eto...

Di ko to magagamitan ng addition property?

"Anak, sinasabi namin ito sayo dahil alam naming maiintindihan mo ito" Naiiyak na sabi ni mama

Mangiyak-ngiyak na ako ng tumingin kay mama at tita. Maganda at matalino nga ako pero this time parang nabobobo ako.

Ano ako puppy? na aalagaan then paglaki at naging maayos ay susunod lang sa lahat ng nais nyo?

"Ma, binebenta mo ba ako?" Tanong ko sa kanya habang di na napigilan ang pagtulo ng luha

"Hindi anak." sagot ni mama

"Ehhh bakit ganyan ang kondisyon nyo? ma, I'm not a puppet na susunod lang sa gusto nyo kahit pa salungat sa puso ko" Hinanakit ko kay mama habang patuloy padin ang pagtulo ng luha

Di ko na kinaya kaya tumakbo ako papunta sa kwarto. Sige ang katok nila pero di ko binubuksan, I want them to know na ayoko ng pinagagawa nila..

Midnight na pero di parin ako lumalabas kahit para kumain. Siguro mga 12:30AM yun, umiyak si mama and I can hear it nearby the door

"Sorry na anak, gusto ko lang ay maiayos ang buhay mo di katulad ngayon na naghihirap tayo, gusto ko na maabot mo ang di namin naabot ng papa mo, pasensya na naging desperada si
mama at dumating pa sa puntong parang binebenta na kita. Sorry na 'nak, mahal na mahal ka lang ni mama" Saad ni mama habang nasa likod ng pintuan

Dahil sa sinabi ni mama parang lalong lumakas ang pagtulo ng luha ko at humihikbi pa ako, naiintinhan ko naman si mama ko. She just want to make sure na I will have a better future, so kahit siguro anong pagtatampo ko mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa kanya, kaya lumabas ako kahit ayaw ko pa at nasasaktan pa ako.

Lumabas ako at niyakap ko si mama.

"I will do it na po ma, not just for my own sake but for us" Nakayakap kong sabi habang patuloy ang pag-iyak

Yes...I will do it...I'll try if I can...

We can learn how to love naman daw sabi nila.

Nakayakap lang ako kay mama while tumutulo parin ang luha ko. di ko carry but I'll try my best to make my family happy.

~*End of flashbak*~

(Cring!!!cring!!!cring!!!)the bell rang

Nagising nalang ako mula sa pag flashback dahil sa panirang bell, pinunasan ko ang pisngi ko dahil nararamdaman ko na tumulo ang luha ko habang inaalala ang nakaraan.

Nang maglabasan na ang lahat ay sinigurado kong wala ng marka ng luha sa mukha ko at tanging ngiti na lang ang meron at katarayan. 😂

Paglabas nila lahat ay pumasok na ako. Ako pa lang ang pumasok yung iba kasi wala pa dito...