I'll Wait, I Promise

Chapter 7: Incertitude

"ATASHAAAA!" may biglang sumigaw habang papasok ako sa classroom. Wala pa sa tamang pagiisip utak ko dahil antok na antok pa ako.

Late na rin kasi ako nakauwi kagabi from Antipolo kaya napuyat ako. Hinintay kong maging klaro paningin ko at pagtingin ko si Rachel.

"Ano nanaman?" Sabi ko while rolling my eyes.

Tiningnan ako ng masama ni Rachel, "Anong ano nanaman?! Kanina pa ako naghihintay dito hindi pa natin tapos worksheet sa Science!"

Fuck. Wala pala akong nagawang homework.

"Hey Atasha!" May bigla nanamang tumawag sakin, ano ba yan.

"Ano ba bakit ba ang daming tuma-" Nang makita ko kung sino napatigil na lamang ako at napatitig sa isang 5 flat na babae sa harap ko. She's absolutely beautiful. Iyan lamang pumasok sa isip ko nang madatnan ko siya.

"Ay sorry naaabala ba kita?" Sinabi niya habang paalis na sana, ngunit hinawakan ko kamay niya.

"A-ate Aulie! Sorry, hindi ko alam na ikaw. Bakit po?"

"I was wondering if okay lang na sumabay ka sakin ng lunch! Wala lang, I enjoyed last night so much." She said with that big smile.

Tinignan ko lamang si Rachel dahil siya ang lagi kong kasama tuwing lunch. Binigyan niya ko ng smile, meaning apporve naman siya.

I looked at Aulie and nodded awkwardly.

"Great! Puntahan na lang kita dito sa classroom mo! See you!"

Pinanood ko siyang umalis nang biglang tinulak ako ni Liz sa likod.

"ARAY ANO BA!"

"Atasha, may something ba kayo ni Ate..."

"Aulie."

Tinanong ni Rachel habang napangiti lamang ako sa sinabi niya. Sa sandaling nakasama ko si Aulie masaya ako pero something? Agad agad grabe ha.

plus - may boyfriend.

"Wala ano ka ba" Sinabi ko habang natatawa.

"Wala yung tingin niyo kasi sa isa't isa eh." Sinabi ni Rachel. She's not joking which is unusual.

"Luh, imbento ka talaga, Rachel." Hindi ko na lamang pinakinggan ang sinabi niya.

4 classes before lunch. For some reason, super excited na akong makasama si Aulie.

I usually enjoy school pero today sobrang bagal ng oras at gusto ko na matapos ang 4 classes before lunch agad-agad.

🌻 • 🌻 • 🌻

5 minutes. 5 minutes na lang matatapos na Science class ko. 4 minutes. 3 minutes. 3 minutes na lang lunch na.

2 minutes

2 mi-

"Okay, Ladies quiz tayo. 10 items lang."

QUIZ SERYOSO KA BA ONE MINUTE NA LANG BEFORE LUNCH.

I could here the sighs, groanes and ang patuloy na reklamo ng lahat. Kasi sino ba naman makakasagot ng 10 items na quiz in 1 minute?! ano?! 6 seconds per item? Hindi na pinagiisipan?

Pero syempre hindi naman kami tangang gustong bumagsak, kaya ayun sasacrifice na namin yung lunch namin para sa quiz na ito.

Minamadali kong sagutan ang bawat tanong na hindi naman tinuro. Tangina.

RIIING - nagbell na. Lunch na. Napatingin ako sa labas at ayun yung mga students naglalakad na papuntang canteen para kumain. Habang kami namamatay na nga sa gutom. Namamatay pa sa hirap nitong quiz na ito.

number 7. 3 numero na lang at tapos na ako. 3 na lang, ngunit hindi ko naman masagot tong number 7.

tumingin ako sa paligid at pag tingin ko nasa alabas na si Aulie naghihintay. Nginitian niya ako at nginitian ko siya pabalik.

Binulong ko sa sarili ko, "Sorry." Na nabasa naman niya sa pagsabi ng bibig ko.

Nag-gesture siya ng thumbs up and i felt motivated.

Sobrang weird ko kasi kanina lang paiyak na ako pero ngayon saya saya ko.

Pinasa na ang mga papel at agad naman akong lumabas para puntahan si Aulie. Pinuntahan niya rin ako at hinug ng super tight.

I felt safe. Again.

Minsan ko lang ito maramdaman pero thanks to her i feel safe.

"Tara na, babe" Sinabi ko ng pajoke.

Tinignan lamang ako ni Aulie. And after a while na manage na niyang magsalita,

"Babe?"