Good Friends?KookV

-4-

Kontrol edemedim, hatalarım varsa affola~

🔹🔸🔹

Jungkook büyük bir dikkatle arabayı kullanırken kollarımı kavuşturmuş, başımı arkaya yaslamış yolu izliyordum. Karnımızı doyurmuş şimdi de büyük ihtimalle benim evime gidiyorduk. Jungkook'u tanıyordum ve mutlaka evime gelip biraz otururdu. Sohbet ederdik ve sonra kendi evine giderdi.

"Bir an önce evine gidelim de iyice dinlen."

Kafamı salladım. Evime varmak üzereydik. Bu yüzden oturuşumu hafifçe düzelttim.

Cebimdeki telefon titreyince uyuşuk hareketlerle çıkardım cebimden.

Kimden: Bela geliyorum demez?

Hâlâ eve gelmedin Taehyung, bekleye bekleye ağaç oldum ve bu soğuk havada hasta olmamak için evine girmiş olabilirim. (23.40)

Özledim TaeTae gel artık. (23.42)

TANRIM NE?!

Sonunda evime de mi girmişti?!

Aman Tanrım..

Nefesim teklerken hızla Jungkook'a döndüm. "S-Sen gelecek misin? Evime yani?"

Jungkook'un yolda olan bakışları bur anlığına beni buldu. "Seni bırakmak için getirirken her zaman gelip biraz otururdum, şimdi bunu garipsiyor musun?"

Yutkundum ve içimden lanet ettim. Elimdeki telefonla Jimin'e yazacakken araba durmuştu. Evimin önüne geldiğimizi görünce kalp atışlarım hepten hızlandı ve adrenalin kanımda dolaştı.

"Işık niye açık Tae? Sabah açık mı unuttun?" Açık olan salonun ışığına bakarken bir kere daha yutkundum.

"Ah, şey, ben-"

Sözlerim Jungkook'un telefonunun çalması ile bölündü.

Tanrı'm bugünkü o gergin anlardan sonra eğer birbirlerini görürlerse olacakları düşünemiyordum bile.
Jungkook'a hiçbir zaman Jimin'in bana yaptıklarını anlatmadım. Onca olanlardan sonra küçük bir çocuk gibi ondan bunun için uğramasını isteyemezdim. Kocaman adam olmuştum. Üstelik Jimin de en az Jungkook kadar güçlüydü.

Anlayacağınız iki ucu boklu değnek.

Fakat şuan korkudan parmak uçlarım buz gibi olmuştu.

"Ah, anladım Yugyeom. Geliyorum o zaman."

Telefonunu kapatıp cebine koydu ve bana döndü. "Hava soğuk daha fazla üşümeden içeri gir istersen. Ben her zamanki gibi bizimkileri bardan toplayacağım."

Elimi kafama götürüp kaşıdım.

Jimin. Evimdeydi.

Benim.

Evimde.

Beni.

Bekliyordu.

Siktir..

Jungkook arkasını dönüp arabasına ilerlerken dudaklarımı dişledim.

"Jungkook!"

En sonunda dayanamayıp adını seslendim ve yanına koşturdum.

"Ben de gelsem olmaz mı? Hem evde otur otur sıkılıyorum, diğerlerini de özlemişim." Yugyeom ve diğerleri çok samimi olmasak da liseden arkadaşlarımızdı.

O güzel şekilli kaşları havalandı.

"Sen mi?" Şuan ne yapsam bilemiyordum.

Nefes alışverişlerim hızlanmaya başlamışken bakışlarımı gözlerine çıkardım ve yalvarırcasına baktım.